Sır Sepeti

İlan

Helin içeriye oldukça farklı bir kişilik olarak giriyor. Yanında Ceren ve Sarp var, hemen arkalarından Umut geliyor. Umut, Ceren'le birlikte Helin'i evden arabayla alma görevini üstlenmişti, demek ki Sarp da onların gelmesini bekledi. Benimle aynı ortamda bulunmaya katlanamamasına inanamıyorum.

Yine de düşüncelerimi ondan uzaklaştırmak adına Helin'e odaklanıyorum. Her zaman zarif ve ölçülü görünen saçını öyle bir şekillendirmiş ki sanki kabartma tozunu fazla kaçırmış bir kek görünümde. Makyajı ağır ve abartılı. Mor ve siyah farı sörf tahtası şeklinde göz kapaklarını süslemiş. Elbisesi yine mor renk, saten bir geceliği andırıyor. Bu bizim daha doğrusu benim bildiğim Helin değil. Yüzüm buruşuyor. Çarpık bir tabloya bakar gibiyim, yorumlayamıyorum.

"Ona ne olmuş?" diye fısıldıyorum.

"Kaybetme korkusuyla bocalıyor." diyor Anıl benden uzaklaşırken.

"Ama neyi kaybediyor?" diyorum merakla.

"Beni." Anıl bana tekrar bakmadan söylüyor bunu ve onun Helin'e ulaşıp kıza sarılışını tepkisizce izliyorum. Onlar sevgili ya hu, hep temas ederler ama ilk kez, içimde eli sopalı hücrelerin dolaştığını hissediyorum. Kıskançlık hücreleri bu, beni fethediyorlar.

Doğum günü gecesi, Helin'in girişi gibi hızlı başlıyor. Meyveli pasta, uzun mumlarıyla ortaya çıkıyor. Herkes coşkuyla alkışlıyor. Helin Anıl'ı uzun uzun öpüyor ve alkışlar yoğunlaşarak artıyor. Herkes birbirini seven bir çift görmekten mutlu. Ben de mutlu hissetmek için çabalıyor ve gülüyorum. Tikli bir insan gibi dudağımın kenarı seğiriyor. Hissetmediğim gibi davranmak bana göre değil, anlıyorum.

Hediye paketimi alarak Helin'in yanına yaklaşıyorum. Ona pastel tonlarda iyi bir markanın rujunu aldım ve düz şeftali rengi bir fular. Zarif Helin'e göre hediyeler... Acaba eski Helin'e göre mi demeliydim. Her neyse. "Tebrik ederim." diyorum onu yanaklarından öperken.

"Çok heyecanlıyım Beril." diyor.

Tuhaf karşılıyorum bu durumu. Cidden. Helin fazla coşkulu. İnsan doğum günlerinde mutlu olur evet fakat yine de... hadi ama kim yaşlanıyor diye Helin kadar heyecanlı hisseder ki. Bir şeyler dönüyor.

Tam o sırada Sarp yanıma yaklaşıyor. "Gezgin seni özledi." diyor. Bir müddet duruyor. "Gecenin sonunda seni eve ben bırakabilir miyim? Söyleyeceklerim var."

Başı omzuma eğilmiş halde söylüyor bunları, fısıltısı kulağıma değiyor, beni ürpertiyor. Ona hiç bakmıyorum ama kalbim düpedüz Sarp'ı kesiyor. Bugün vücudumun yan tarafıyla sınandığım yeter. İki erkeğin beni abluka altına almasını kabullenmiyorum. Üstelik... Üstelik Anıl da bana bakıyor ve ben Sarp'tan kaçarak doğruca onun yanına gitmek istiyorum.

Hislerim yumak. Gezgin benimle bir güzel oynayabilir.

Derken Helin cam bardağa elindeki çatalın ucuyla hafifçe vuruyor. Çin çin. "Millet." diyor gülümseyen dudağını dişleyerek. Anıl'ı öpüp durmasından olsa gerek ruju hafifçe taşmış. "Bugün buraya benim için geldiniz. Beni ne kadar mutlu ettiniz anlatamam. Her yeni yaşımı sizin gibi güzel dostlarla dolu dolu geçirmek istiyorum ve elbette ki Anıl'la. Çünkü o benim her şeyim ve bugün bu denli heyecanlı olmamın bir başka sebebi daha var." Büyük haberi paylaşmadan önceki o kısa esi veriyor... ve bombayı patlatıyor.  "Biz Anıl'la evlenmeye karar verdik."

Dünyam bir kez daha başıma yıkılıyor. Benim son sürat kapıldığım Anıl da böylece Helin tarafından kesin ve net bir şekilde kapılmış oluyor.