İnsanlar DM kutumu dolduruyor, sırlarını anlatarak rahatlıyorlar. Çünkü ben hiç kimseyim.
İnstagram'daki anonim hesaplardan sadece biriyim ama insanların işine gelirim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Umut sırrını yeniden yollamak için bana söz veriyor. Gözlerinde hem tedirginlik hem de yoğun bir arzu var. Ona sırrını sormamı istiyor ama bir yandan da bundan korkuyor. Çelişen istekler insanı yorar, Umut'un çökmüş göz çukurları bunun en büyük kanıtı.
Genç bir insan bedenine hapsolmuş yaşlı ve yıpranmış bir ruh o.
İçimde anlık bir dürtü yükseliyor. Onu sıkıştırmak, sırrını bana anlatması için onu zorlamak istiyorum. Benim ifşalanan sırrımın en büyük şahidi de o değil miydi zaten. Yalnızlığımın temelini atarken, Umut sessizce beni izlemişti. Müdahale etseydi ya da gerçek bir dost gibi beni sarssaydı belki her şey çok farklı olurdu.
Belki, belki, belki...
Umut'la o an, orada daha fazla oturmak istemiyorum. Konuşsam bile nefesim boşa tükenmiş olacak. Umut'un korkuları zaaflarını hep yener. Yani sorduğumda bana sırrını anlatmayacak, merakım onun hoşuna gidecek. Önemsendiğini hissedecek ama sessiz kalacak.
Şu an insanları memnun edecek havada değilim. Bu yüzden masaya çarparak ayaklanıyorum. Umut şaşkın. Yuvarlak, hiçbir çekikliği olmayan gözleriyle beni izliyor. Masanın siyah yüzeyine çay damlaları sıçramış, kurabiyem ıslak bir pelte halinde kırıklarını saçmış.
Üstünkörü bir özür dileyip çok önemli bir randevumu unuttuğumu söylüyorum. Çantalarımı alıp hızla kafeyi terk ediyorum. Evimi özledim. Ruhsal dengemin bu denli bozulmasından dolayı şaşkınım. O özgüvenli, sosyal, insanları merceğine alıp hayatları analiz eden @sırsepeti nerede?
@sepetkatili yüzünden beni ben yapan bu kriterleri tek tek kaybediyor muyum yoksa?
Kaldırımda yürürken sağa dola bakmıyorum, normalde çevreyi izlemeyi çok severim. Ağaçlara selam verir, köpekleri sevmek için onlardan izin alırım. İşte size püf nokta, bir köpek gördüğünüzde durup merhaba deyin. Kuyruğunu sallıyorsa kafasını nazikçe okşayın, kuyruk sabitse oradan uzaklaşın. Köpekler size kuyruklarıyla selam verir.
Ama bugün bunların hiçbirini yapmıyorum. Ne balkonlarda asılı çamaşır ipleri dikkatimi çekiyor ne de dükkan önlerindeki saksıya dikilmiş bitkiler. Bomboş yürüyorum. Evime oldukça yaklaşmışken bir ses duyuyorum.
"Selam." diyor ince tınılı bu ses. Helin. Umut'tan sonra bu kızı da görmek... Bugün; geçmişim ve yaptıklarımla yüzleşme günü anlaşılan.
