İnsanlar DM kutumu dolduruyor, sırlarını anlatarak rahatlıyorlar. Çünkü ben hiç kimseyim.
İnstagram'daki anonim hesaplardan sadece biriyim ama insanların işine gelirim.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Birkaç ay dünya sadece ikimize ait olmuştu. Ben hayatım boyunca olmadığım kadar pozitif birine dönüşmüştüm. Sanki gerçek Beril'i keşfediyordum. Yaptığım her işten tat alıyordum, kendi istek ve arzularımı öncelik yapıyordum. İlişkimiz yıpratıcı değil, besleyiciydi.
Sarp'ın her detayını aklıma kazıyordum. Saçını yapmak için saatler harcardı, sporu çok severdi, yorulduğunda üçlü kanepeye uzanıp boş gözlerle tavanı izlerdi. Gece uyumadan önce sosyal medyadaki inanılmaz saçma videolara dalardı. Uykusu ağırdı. Sabahları uyanmak bilmezdi.
Beşinci ayımızın sonunda bana ailemi sormuştu. Yurtdışındaki erkek kardeşimin yanında olduklarını söylemiştim anne babamın. Onların gerçekte nasıl biri olduklarını anlatmaya utanmıştım. Beni hiç arayıp sormadıkları Sarp'ın dikkatini mutlaka çekmiştir. Yine de hiç üstelemedi. Bunun kırmızı çizgi içeren bir konu olduğunu kavramıştı. Bu yüzden onu bir kere daha sevdim.
Günler bu şekilde akıp giderken Sarp'ın telefonları hiç susmamaya başladı. Küçük arkadaş grubu artık onu darlıyordu. Sarp'ın sahalara yani arkadaşlarının yanına dönme vakti gelmişti.
Bir akşam, dışarda plan yapıldığını söyledi. Gitsek güzel olurdu. Arkadaşlarıyla tanışırdım, hem artık vakti gelmişti. Biz flört dönemini atlatıp ciddi bir ilişkiye yelken açan yetişkin bireylerdik. Bizi kabul edeceklerdi. Hem beni çok seveceklerdi. Beni herkes severdi.
Sarp bana bunları söyleyerek beni ikna etti. Çünkü kalabalıklara çok karışmak istemediğimi fark etmişti. Bu yüzden toplu buluşmalar konusunda beni zorlamıyordu ama artık hayatının iki kısma bölünmesinden yorulmuştu. Arkadaşları ve sevgilisi kaynaşırsa o da iki tarafa sürüklenmekten kurtulurdu.
Buna nasıl hayır diyebilirdim ki. Onun mutluluğu her şeyden önemliydi.
