Pov Fay
Fay ik heb honger zei Lena.
Ik ook Lena ik ook.
Ik keek weer naar het meisje.
'Hoe heet je' zei ze.
'Fay' antwoorde ik.
'Hely, mijn naam is Hely' zei ze.
'Waarom ben je hier?' Vroeg ze.
Ik keek weg. Moet ik het haar vertellen?
Uiteindelijk deed ik het maar.
Ik legde haar alles uit en ze keek me aandachtig aan.
'Wat vreselijk zeg' zei ze.
'Nee, ik verdien het. Als ik er niet was was mam nooit vermoord' zei ik emotieloos.
'Maar jij kon er toch niks aan doen?'
Ik draaide me om.
'Vertel is wat over jezelf' zei ik om van onderwerp te wisselen.
'Nou ik ben Hely maar dat wist je al.
Ik ben 15 jaar en kom uit de Darker Blood pack. Mijn ouders wonen ergens anders en ik woon samen met mijn broer in het packhuis.' Zei ze.
Ze was iets vrolijker dan toen ik haar eerste zag.
Ik keek haar aan. 'In het packhuis? Wat voor rang ben je?' Vroeg ik.
'Mijn broer is Alpha dus de hoogste rang' zei ze.
Mijn ogen werden groot.
O nee zij is geen rogue maar de zusje van de krachtigste Alpha ooit! Alpha Chase!!
Ik moet dit aan pap vertellen!
Ze moeten haar vrijlaten. Ik stond snel op en riep zo hard mogelijk.
Uiteindelijk kwam Eden met een boos gezicht. Ik krijg hier straf voor maar als ik dit niet doe komt er oorlog en pap zou het niet overleven!
'Wat, waarom schreeuw je kreng' siste Eden. 'H...het meisje i...is de zusje van A...Alpha Chase' zei ik zacht.
Hij keek me verbaasd aan en toen maar Hely.
Hij ging opeens keihard wegrennen.
'Wist je vader het dan niet?' Vroeg Hely verbaasd. Ik schudde mijn hoofd.
'Maak je geen zorgen je komt zo vrij' fluisterde ik. Ze knikte.
We zijn nu een paar uur later en er is nog niemand gekomen om Hely op te halen. Hely ligt nu op mijn bed te slapen en ik zit op de rand van het bed.
Arme Hely, ze zal nu wel heel erg bang zijn. Ze is dit helemaal niet gewend, ze mist haar familie waarschijnlijk heel erg.
Beta Thijmen stond voor mijn cel.
Ik liep naar hem toe.
'Wat is er?' Zei ik zacht
'Ik kom zeggen dat het meisje hier blijft' zei hij. Ik keek hem verbaasd aan.
'M..maar dan komt e..er oo..oorlog' zei ik stotterend. 'Ja, dat weet jouw vader ook maar hij luistert niet. Hij zegt dat we wel winnen als er oorlog komt' zei Beta Thijmen.
Ik knikte bang en Beta Thijmejin ging weg. Hoe moet ik dit Hely vertellen?
Er werd eten gebracht, deze keer voor twee. Ik maakte Hely voorzichtig wakker en gaf haar haar bord met eten.
Ze keek verbaasd naar haar bord maar at daarna in stilte.
Nadat ze klaar was met eten zag ik dat ze nog honger had. Ik keek naar mijn bord, die zat nog halfvol. Ik pakte mijn bord en gaf het aan haar.
'Maar jij moet ook eten' zei ze. Ik schudde mijn hoofd. 'Ik ben het gewend' zei ik. Ze glimlachte en pakte het bord aan.
'Ze zouden mij toch vrijlaten?' Vroeg ze verdrietig. Ik keek haar bezorgd aan.
'Uhm... ik... nou z..ze laten je niet g..gaan.'
'WAT WAAROM' schreeuwde ze.
'W...weet ik niet, alsjeblieft wees rustiger' zei ik. Ze luisterde niet en begon harder te schreeuwen.
Ik probeerde haar rustig te krijgen voordat Eden kwam. Maar het was te laat. 'Houd je mond jij' schreeuwde hij terwijl hij de celdeur opende.
Hij pakte Hely vast en ik rende naar ze toe. 'Eden doe haar alsjeblieft niks' smeekte ik hem. Hij keek me nadenkend aan. 'Oke maar dan moet jij straf krijgen inplaats van haar' zei hij grijnzend.
Ik keek naar Hely, ze keek me angstig terug. 'O..Oke ik doe het' zei ik zacht.
Hij pakte mij ook vast, ik dacht dat hij Hely los zou laten maar hij sleurde haar ook mee.
Toen we bij de martelkamer aankwamen duwde Eden mij op een stoel. 'W..w..waarom heb j..je Hely meegenomen?' Vroeg ik bang.
'Haar straf is om te zien hoe jij gemarteld word' zei Eden.
Hij pakte de zweep. De zweep waarvan het puntje van zilver is.
Hij sloeg me en ik kreunde een paar keer van de pijn. Ik huilde niet, deze keer niet. Ik ben gewend aan de zweep.
Hely stond mij huilend aan te kijken.
Ik gaf haar een kleine glimlach om haar gerust te stellen.