همه چی دیوونه کننده بود...
همه انتظار داشتن قدم تو یه سالن با کلاس بزارن که یه رینگ تمیز وسطشه و همه تماشاچی ها دارن از گوشه و کنار زمین خیلی تمیز تشویق میکنن و پلاکارد اسم بازیکن مورد علاقه‌شون رو بالا گرفتن...
نه اینکه تو یه گاراژ به اندازه پنج متر گودال کنده باشن و همونطور که دونفر دارن اون پایین همدیگه رو میزنن، ملت از این بالا جیغ و داد کنن و گاها فحش های ناموسی و کلمات رکیکی هم وسط حرف هاشون شنیده بشه!
هوسوک با تعجب و یونگی با لذت به رینگ نگاه میکردن و کتک کاری اون دو نفر رو کنکاش میکردن...
- خیلی دوست دارم برم اون پایین!
یونگی با ذوق گفت و جونگکوک پوزخند زد
- چرت نگو... تو حتی نمیدونی اون پایین چخبره!
یونگی به سردی صدای جونگکوک، دهن کجی کرد...
- نمیدونم؟ فقط یه لحظه خودت رو جای اون بزار... حالا حس کن مشت هات با تمام وجود داره فرود میاد تو صورت یکی! بی رحمانه ست اما کل بدهکاری هات یادت میره.
یونگی همونطور که به مشت کوبیدن یکی از اون بازیکن ها که براحتی حریفش رو، روی زمین انداخته بود و میزدش اشاره میکرد، گفت و لبخند خبیث و پرلذتی زد.
- یه لحظه خودت رو جای اون یکی بزار... حالا حس کن یکی با تمام وجود مشت هاش رو توی صورتت فرود میاره! بی رحمانه ست و کل بدهکاری هات رو هم یادت میاره.
یونگی نگاهی به صورت غمگین جونگکوک نگاه کرد و در جوابش، سکوت کرد...
- جونگکوک! بعدی تویی!
سی ال با خونسردی گفت و اشاره کرد که جونگکوک همراهش بره... اما همه بچه ها بجز یونگی که تو شوک اطراف بودن، به خودشون اومدن و کاملا یهویی راه کوک رو سد کردن...
- حتی فکرش رو هم نکن!
یونا تقریبا جیغ زد و جونگکوک لبخندی به اون دختر نگران زد
- نگران نباش!
- نگران نخواهیم شد، چون تو قرار نیست پات رو توی اون رینگ بزاری!
نامجون به سرعت داد زد و خودش رو کمی جلوتر کشید اما کارش، فقط جونگکوک رو خندوند...
- هیونگ، چندماهه دارم انجامش میدم... هرروز نه اما کم کم هفته ایی دوبار! که میانگین رو بگیری سه...!
داشت برای خودش زیرلب حساب میکرد اما بیخیال شد...
- حالا تا من برگردم برو بشین یه گوشه و با خودت حساب کن هفت ماهش میشه چقدر؟!
- یه قدم سمت اون رینگ برداری، قلم پات رو میشکنم!
لبخند بامزه جونگکوک بخاطر تهدید تهیونگ، تبدیل به نیشخند خطرناکی شد
YOU ARE READING
On My Way
Fanfiction_ چرا اینجوری شدی؟ + این چیزا رو دوست نداشتم... سر راهم قرار گرفتن!
