بعد از اینکه حس کرد حالش بهتره از جاش بلند شد و کت و شلوار بخت برگشته ی تهیونگ رو تکوند...
نزدیک ماشین شد و با دیدن خانواده ی پخش و پلاش وسط جاده خنده اش گرفت
کاش همیشه همینقدر بهش اهمیت میدادن!
- بریم... داره دیر میشه!
با یه صدای گرفته از داد و فریادهاش گفت و بی توجه سمت ماشین راه افتاد
وسط گریه هاش فقط یه چیزی تو سرش چرخ میخورد...
دیگه بسه!
بالاخره هرکسی یه جایی باید بزرگ میشد... عوض میشد...
اون زمان برای جونگکوک همین الان بود!
.
.
.
از وقتی که رسیده بودن و مادرش کلی بخاطر دیر رسیدنشون عذر خواهی کرده بود...
روی مبل تک نفره پا رو پا انداخته بود و خونه آقای کیم رو دید میزد
- جونگکوک؟!
مامانش آروم نزدیکش شده بود
- نظرت چیه؟
تا حواس جونگکوک بهش جمع شد پرسید و جوابش شد شونه بالا انداختن پسرش...
- نظری ندارم!
پدرهاشون به یه حالت کلیشه راجع به کار حرف میزدن و مادرهاشون راجع به وضع و اوضاع جامعه!
نامجون فلک زده یه گوشه نشسته بود و گوشیش رو دستش گرفته بود و جونگکوک مطمئن بود داره بازی میکنه
- کوکیییییییی...!
صدای سوزی وسط جمعی که داشتن زمزمه وار حرف میزدن، مثل ناقوس بلند شد
- ساکت بشین سوزی!
مادر سوزی آروم در گوش دخترش گفت و جونگکوک با یه اخم ریز اجازه نداد ادامه بده
- خاله چرا دعواش میکنی؟ جانم؟
کلمه آخر رو به سوزی گفت و بالاخره سر نامجون از تو گوشیش دراومد... البته با چشمهای از حدقه دراومده
- من میخوام پیشت بشینم!
- پیش کوک که جا نیست! بشین سر...
دوباره خاله اش تصمیم گرفته بود بچه رو سرزنش کنه که مانع شد
- بیا بشین رو پام!
سوزی با ذوق طرفش دوید و همه چی محو شد... فقط فک نامجون توی دید بود که داشت به زمین میخورد
دوباره همه چی آروم شد و دختر خانواده کیم از جا بلند شد تا شربت و شیرینی های رو میز رو تعارف مهمون ها کنه...
مامان جونگکوک کلی قربون صدقه خانوم رفت و جونگکوک حسابی دید زد که دقیقا داره خوبی چیه این تحفه رو میگه؟
البته اگه نخوایم بی انصافی کنیم...
اگه قصد ازدواج داشتم همین رو میگرفتم!
خب مگه دیوونه بود همچین کیسی رو پس میزد؟!
صورت بامزه اش با لب های خوش فرم و چشم های درشت اون دختر چیزی نبود که بشه راحت ازشون رد شد، تازه هیکل خوبی هم داشت!
اما تهیونگ نمیذاشت به آدم دیگه ایی فکر کنه...
YOU ARE READING
On My Way
Fanfiction_ چرا اینجوری شدی؟ + این چیزا رو دوست نداشتم... سر راهم قرار گرفتن!
