JUST...don't

hfd 133

ga maar gewoon lezen guys !!

charlie p.o.v (ja ja , bedank me later maar )

flashback naar dag van het ongeluk *

ik voel hoe ik de auto uitgetrokken word en ik een andere auto ingetilt word . ' charlie , wakker worden ' zegt een onbekende stem.  ik doe voorzichtig mijn ogen open en zie een man voor me die ik nu ken . ' je moet nu kiezen of jij weg bij harry of ashlyn ' zegt de man . ik weet amper waar hij het over heeft maar ik hoor ashlyn haar gehuil op de achtergrond . ' het gaat om je leven charlie ' zegt de man dan . ' laat ashlyn terug gaan naar harry ' zeg ik meteen . de man knikt en ashlyn word mee genomen . het raakt me dan pas dat dit waarschijnlijk de laatste keer was dat ik mijn dochter heb gezien . een traan rolt over mijn wang heen maar word al snel weg geslagen door een van de andere mannen die de auto ingekomen zijn . als de mannen zitten rijd de auto weg van waar het ongeluk was . ' steek je arm uit ' zegt een van de mannen . ik steek voorzichtig mijn arm uit en de man pakt hem stevig beet . ik zie niet wat er gebeurt maar al snel voel ik een pijnlijke steek ik mijn arm . als ik beter kijk zie ik een spuit met spul erin , in mijn arm worden gespoten . ' hier ga je lekker van slapen ' zegt de man lachend. het duurt even voor het werkt maar langzaam is het gevoel in mijn lichaam weg en begin ik weg te zakken . ' ik hou van je harry ' is het laatste wat ik zeg voor alles zwart is en ik niks meer weet. 

als ik wakker word lig ik op de grond en is er een kleine deken over me heen . het gevoel in mijn lichaam is nog steeds weg en ik kan daarom ook echt niks. de vloer is koud en voor mijn gevoel staat er een raam open wat de koude januari lucht naar binnen laat. dan gaat er een deur open die in een keer veel licht binnen laat waar mijn ogen aan moeten wennen . twee mannen die ik herken van eerder hebbeb een extra deken vast die ze over me heen gooien.  ' je zal je over een paar uur wel beter voelen. je hebt ten slote 5 dagen geslapen. en oja we hebben straks en verassing ' zeggen ze en gaan dan weer weg.  de kou is iets minder maar nog niet prettig . als de drugs langzaam weg trekken na een tijdje is het enige wat ik voel is pijn . pijn en alleen maar pijn . het crossmotor ongeluk , de watervallen , met mijn vader was allemaal niks vergeleken met dit . mijn rug voelt alsof er een mes recht doorheen is gegaan , mijn knie klopt voor mijn gevoel en aan mijn linker arm is het gevoel in mijn vingers weg . ik kan dit wel echt als de ergste pijn tot nu toe noemen denk ik persoonlijk . ik heb de ruimte rond gekeken en het kleine raampje in de hoek laat iets van licht door . daardoor kan ik zien wat er allemaal is . er hangt een kraan aan de muur met een half afgebroken spiegel aan de muur , in de hoek staat een stoel met een oud matras er naast. de vloer is van benot en koud wat het ook niet comfortabeler maakt voor mij . ik til mezelf maar iets omhoog en ik probeer met mijn handen mezelf naar het matras te slepen aangezien het gevoel in mijn benen nog steeds niet helemaal terug is. als ik met veel pijn op het matrass ben maak ik mezelf zo klein mogelijk en probeer ik iets op te warmen.  de rillingen blijven over mijn rug lopen en het lijkt maar niet warm te worden .

na een paar uur komen de twee mannen terug en gaan ze voor me zitten . ' we hebben de verassing voor je ' zegt de ene man . hij haalt zijn telefoon uit zijn zak en drukt dan op play .

' ik had nooit gedacht dat een auto ongeluk je einde zou worden . eerder als je crossmotor reed . iedere keer belande je in het ziekenhuis en iedere keer dacht ik weer dat ik je kwijt was . maar iedere keer werd je weer wakker en was je binnen de kortste keren al weer thuis '. die stem herken ik meteen uit duizenden. dit is harry.  ' lieve schat , dit is live vanaf je begrafenis ' zegt de man lachend ' ik werd soms chagrijnig als je weer eens gelijk wou hebben , bijvoorbeeld als we het over appels en bananen hadden . toen ik zei dat appels smerig waren gooide je er een naar mijn hoofd . ik was echt boos en die bult deed echt pijn , of toen ik zei dat water uit flesjes anders smaakt dan kraanwater en je een flesje had gevult met kraanwater en ik had gezegt dat het normaal was . je wilde graag gelijk krijgen en wat was dat vervelend . maar wat wou ik nu dat je het allemaal nog een keer kon doen ' tranen lopen over mijn wangen om te horen hoe zijn stem steeds kraakt en hij huilt . ' vanaf het begin wist ik dat je gestoord was en je dingen deed die echt gevaarlijk waren , maar ik denk dat ik dat juist leuk aan je vond . hoe je altijd eigenwijs was en hoe je ons pesten . god... wie gaat nu louis pesten of ons slaan als we vervelend zijn . we hebben je allemaal hard nodig gehad en dat hebben we nu eigenlijk nog steeds . hoe moeten ik en ashlyn nu zonder je verder ' verder krijgt hij niet eens meer uit zijn mond en dan hoor je alleen nog iemand weglopen en ik denk harry . om harry zo te horen doet me het meeste pijn wat ik ooit in mijn leven gevoeld heb . dit met hoe ik me al voelde is echt erger dan de dood , of de hel of hoe erg het ook kan zijn . dit raakt je recht door je hart . ' nou , was dit toch leuk om te horen . maar dat was het alweer . je bent nu vergeten en zij gaan verder ' zegt een van de mannen weer . ze staan dan op en gaan weer weg . ze laten mij achter in de kou met sowieso gebroken botten en een gebroken hart.

einde flashback *

en dat was dan de ergste dan in mijn leven . ik denk niet dat het nog erger had gekunt . de hele dag heb ik gehuild en heb ik me maar schuldig gevoeld over wat ik harry aan heb gedaan , maar in mijn achterhoofd wist ik dat het beter was . dat ashlyn veillig is , is het belangrijkste van allemaal . ookal ga ik hier half dood van elende , als zij het maar goed heeft . ik dacht dat ik hier zou blijven liggen tot ik dood ging maar dat is dus niet zo . de mannen die me steeds " eten " geven zijn niet de baas . wie dat wel is weet ik na een maand nog steeds niet . maar zodra de baas van huis is mag ik naar boven en moet ik alle klusjes doen . schoonmaken , opruimen en de bediende spelen . alle foto's zijn weggehaald zodat ik niet kan zien wie hier woont . alle dingen waarmee ik maar contact met de buiten wereld kan maken zijn afgepakt . het eten is vreselijk . 's ochtends krijg ik droog brood met water , in de middag een appel met water en na het avond eten mag ik de restjes die over zijn . de kleren die ik heb zijn skinny jeans en een wit hempje , meer heb ik niet . de kamer waar ik in zit staat nu een bed en het raam is afgesloten zodat het niet koud meer is . verder is het nog steeds donker en net een cel . klaag ik ?? nee . ik weet dat ik het beste gedaan heb en dat is het belangrijkst . misschien komt er ooit een moment dat ik vrij kom of ik mensen kan waarschuwen maar voorlopig niet . en ik moet erachter zien te komen wie de baas hier is . misschien kom ik dan iets verder , maar ik denk dat het nu het slimste is als ik gewoon luister en doe wat me gevraagt word voor ik probeer te vluchten uit deze hel .

' charlie , kom op ' zegt een van de mannen die pablo heet . de twee die er door de week zijn kan ik het wel mee vinden . ze willen dit eigenlijk ook niet maar worden betaalt dus moeten ze wel . soms als de baas niet thuis is nemen ze wat te eten voor me mee zodat ik bij kan sterken . ' ik kom al ' zeg ik . hij knikt en gaat de kamer uit zodat ik me om kan kleden. nadat ik me heb omgekleed ga ik naar de keuken toe en begin ik voor hun thee te zetten terwijl ik de keuken opruim en ik de afwas doe . zoals altijd vertellen ze me soms verhalen over de jongens die op het nieuws zijn zodat ik weet hoe het met ze gaat . ' ze gaan weer op tour ' zegt pablo en pakt zijn thee voorzichtig uit mijn handen . ' gelukkig ' zeg ik . ' trouwens , baas gaat ook een paar maanden weg.  maar er is gezegt dat dat niet wil zeggen dat je weg mag ' zegt hij. ik knik en ga verser met de afwas.  ' ik ga niet weg als dat ashlyn en harry in gevaar brengt ' zeg ik en kijk pablo aan . ' het spijt me charlie ' zegt hij. ik knik en ga gewoon verder . na het afwassen ruim ik de woonkamer op en komt jake binnen . ' hey charlie ' zegt hij.  ' hey jake , je drinken staat in de keuken ' zeg ik terwijl ik de kussens terug op de bank leg en ik de tafel leeg maak van tijdschriften . 'dankjewel ' zegt hij en gaat dan naar de keuken.  ik ruim de tijdschriften op en gooi ze in de bak waar ze horen . ik duw de gordijnen open en maak ze vast met hun touwen aan de muur . nadat de woonkamer helemaal is opgeruimd is het al lunch en moet ik lunch voor pablo en jake maken . ' wat willen jullie ' vraag ik als ik in de keuken kom waar ze nog steeds zitten . ' uhm kan je misschien soep maken ' vraagt jake . ik knik en begin aan de soep . terwijl zij verder praten begin ik hun eten klaar te maken . als het klaar is zet ik hun kommen op tafel en zet ik twee glazen water op tafel . ' hier ' zegt jake en geeft me een pak koekjes . ' bewaar ze onder je bed ' zegt hij . ik pak ze aan en doe ze meteen onder mijn bed. dan ga ik even op bed zitten en zucht diep . ik ben nu een maand bezig en het voelt al als jaren . maar dit zal mijn leven gaan worden voor zolang het nodig is. het zal een routine worden . iedede dag het zelfde liedje . iedere dag de zelfde beleving en iedere dag het missen van ashlyn en harry .

dezelfde avond nog lig ik te rillen in mijn bed . ja het is een bed maar als nog is het koud . de ruimte is nog steeds zo koud als eerst en pas nu voel ik me echt ongelukkig . s'nachts is er niemand in huis maar staan er door het hele huis camera's . de deur van mijn kamer is opslot en het enige wat ik heb is een bed . een bed wat koud is en vreselijk ligt . het is donker en koud en ik wil nog liever dood. het raam is geen optie om te ontsnappen want als ik al aan het raam zit krijg ik een shock. ik ben net een vogel in een kooi maar dan iets erger.  hoe ga ik dit ooit nog vol houden zonder gek te worden ... niet want dat ben ik toch al.

thanks 4 reading , voting and all the comments x #teamtrouble

ik update over een paar dagen pas , maar dit maakt denk een hoop goed met dit hoofdstuk.