De zwarte met het witte hart (VOLTOOID)

74

Voor het café zette ik mijn auto tot stilstand. Ik vond het raar dat we niet gewoon bij hem thuis afspraken, aangezien dat niet ver hiervandaan is. Toen ik het café binnenliep, waar de muziek luid hoorbaar was keek ik zoekend om me heen. Hassan was nergens te bekennen. Net toen ik weer naar buiten wilde lopen hoorde ik mijn naam. Het kwam van helemaal achter het café. Ik zag iemand met een pet op die ver over zijn gezicht was getrokken. Twijfelend liep ik op hem af. Wat kan er nu gebeuren met al die mensen hier. Zei ik om mezelf niet nodig ongerust te maken. Pas toen ik plaats nam zag ik dat het Hassan was. Hij had een baard laten groeien en zijn ogen waren bloed doorlopen. Wat is er in Godsnaam met hem aan de hand. En nog belangrijker, waar is Aya! ''Waar is Aya?'' Vroeg ik bezorgd. ''Ze slaapt.'' En hij keek me aan. Zijn ogen schoten zenuwachtig heen en weer. Alsof hij bang was dat we werden bekeken. ''Als je Aya ooit nog terug wilt zien zul je moeten dokken.'' Ongelovig staarde ik hem aan. ''Jij gore klootzak! Wat heb je met haar gedaan!'' Hij beval me mijn mond te houden en nadat hij de omgeving weer had geobserveerd ging hij verder. ''Ze zitten me op de hielen Safa, ik heb schulden en ze willen me dood hebben.'' Ik kon het niet geloven. Die klootzak heeft Aya in gevaar gebracht. ''Ik heb snel vijftigduizend euro nodig!'' Ik proestte het uit, omdat ik ervan uitging dat hij een grapje maakte, maar na het zien van zijn doodserieuze blik stierf de lach op mijn lippen. ''Jij bent gek! Zoveel geld heb ik niet.'' Hij haalde zijn hand door zijn baard. ''Houd op met de onzin, je mannetje heeft het veelvuldige.'' Ik dacht na. Dat had hij inderdaad, maar ik kan hem niet om zo veel geld vragen en al helemaal niet op dit moment. Toen schoot het me weer te binnen. DE CHEQUE! ''Als je betaald, mag je haar houden, ik ga weg en je ziet me nooit meer terug.'' Ik vormde mijn ogen tot spleetjes en observeerde hem goed. Hij heeft me al eerder in de maling genomen. ''Wie zegt me dat je later niet weer terug komt om haar op te eisen?'' Hij keek weer schichtig om zich heen. ''Geloof me Safa, als ik weg ben kom ik niet meer terug. Eén stap terug in dit land en ze vermoorden me.'' Ik werd bang en onbewust had ik medelijden met hem. Hoe erg ik hem verafschuwde, ik wenste hem niet dood. ''Ik zorg voor het geld. Morgenmiddag één uur zie ik je hier terug. Met Aya.'' Hij knikte en stond op om weg te gaan. ''Safa, bedankt voor het redden van mijn leven.''