De zwarte met het witte hart (VOLTOOID)

30

Het was een lang en gezellig weekend zo met z'n tweetjes. Aya en Charlotte konden het heel goed met elkaar vinden, maar ik had ook niet anders verwacht. Het zijn twee kwebbelkonten. Ik kwam net terug van Hassan's huis, waar ik Aya weer heb afgezet. Ik zag alweer uit naar volgende week. Ik ben van plan vandaag heerlijk te luieren en filmpjes te kijken. Net als ik in de keuken sta om popcorn klaar te maken, gaat de telefoon. Ik zie Charlotte in het schermpje staan en neem vrolijk op. ''Hoi Charlot.'' ''Safa, gelukkig je bent er.'' ''Haha, inderdaad ik ben er.'' ''Ja, ik wil je om een gunst vragen.'' Doordat ze zo mysterieus deed was ik nieuwsgierig geworden. ''Ga je gang.'' ''Nou, ik heb je toch over Carlos verteld?'' Carlos, Carlos, ik herinner me zijn naam, maar ze heeft het over zoveel mannen dat ik even niet weet wie hij precies is. ''Ehm, ja ongeveer. Wat is daarmee?'' ''Nou hij heeft me mee uitgevraagd, naar een chique restaurant in de stad.'' Ik moest lachen. ''O, en nu wil je dat ik je help een outfit uit te zoeken?'' Het bleef even stil. ''Ehm, nee niet echt. Zijn neef uit Spanje logeert bij hem en hij vindt het niet leuk om hem alleen te laten, dus hij vroeg of ik misschien iemand kende die ook mee wilde. Dan wordt het een soort dubbel date.'' Dit kon ze vergeten. ''Mooi niet Charlotte!'' ''O, Safa alsjeblieft. Ik vind hem zo leuk en wil hem zo graag zien, ik smeek het je. Echt zonder verplichtingen. Je hoeft niet eens tegen hem te praten. Alleen zitten en lachen mag ook.'' Ik dacht na, ze klonk echt wanhopig. Dat betekende dat ze die Spanjaard dus echt leuk vond. Ach, ik heb toch niets beters te doen. ''Nou vooruit. Maar dit ga je goed maken! Wanneer is het?'' Er klonk luid gejuich aan de andere kant van de lijn. ''O, je bent een schat. Ik kom je over een uur halen.'' Een klik bevestigde dat ze had opgehangen. Bedoelt ze een uur als in zestig minuten? Als een gek trok ik mijn kleren uit en sprong onder de douche.

Ik was net klaar toen de deurbel ging. Ik deed de deur open en Charlotte stond me in een sexy jurk aan te gapen. Ze zag er werkelijk geweldig uit. Haar blonde krullen had ze opgestoken en de zwarte halterjurk viel soepel om haar mooi gevormde lichaam. ''Safa? Je zou je toch al gaan omkleden!'' Hysterisch liep ze langs me heen mijn huis is. ''Ik ben omgekleed.'' Ik draaide me naar haar om en zag hoe ze me van top tot teen bekeek. ''Safa, we gaan uit eten niet naar een kerk.'' Ik bekeek mezelf in de spiegel. Ik had een zwarte lange rok aan en een zwarte blouse, die ik tot mijn nek dicht had geknoopt. Oké, misschien was het een tikkeltje overdreven, maar ik moest niets van een gladde Spanjaard hebben. Charlotte liep langs me heen naar mijn slaapkamer en opende mijn kledingkast. Ze gooide zo een beetje de hele inhoud uit op het bed. Toen hield ze breed grijnzend een zwarte jurk omhoog. ''O, nee die is veel te bloot!'' Ze schudde haar hoofd en keek me boos aan. ''Niks te bloot. Gedraag je niet als een non en trek die belachelijke kleren uit. Dit is een prachtige jurk.'' Ik vervloekte mezelf. Hoe kan ik dat ding gekocht hebben? O, ja nu weet ik het weer. Ik kocht hem, omdat ik depressief was door BenNabil's afwijzing en ik wilde me sexy voelen. Die jurk was alleen niet bedoeld om buitenshuis te dragen. Charlotte gooide hem naar me toe en na veel gemopper trok ik het ding aan.

Vijf minuten later keken we beide naar het resultaat. Zij met een grote lach op haar gezicht. En ik met een chagrijnige blik. ''Houd op met pruilen, de jurk staat je schitterend!'' Ik keek in de spiegel. Van boven was de jurk van zwart kant. Hij reikte tot mijn knieën. Ik voelde me er ook heel sexy in, maar dat was voor vanavond eigenlijk niet de bedoeling. Nou vooruit, ik wil geen ouwe vrijster worden. Ik stapte in mijn zwarte pumps. ''Moet ik mijn haar los dragen?'' Charlotte keek me even aan. ''Ja, o en ik heb een heel mooie lipstick in mijn tas.'' Ze graaide en graaide in haar tas en hield toen triomfantelijk haar lipstick omhoog. Ze ging vlak voor me staan en draaide de dop eraf. ''Tuit die mooie lippen van je.'' Zo gezegd zo gedaan. Een minuut later waren mijn lippen voorzin van een glimmend rood kleurtje. Ik droeg nooit make-up, laat staan lipstick, maar ik vond het wel mooi staan. Ik keek nog één keer in de spiegel en vond het toen wel goed. ''Zullen we gaan?'' ''Ja, ik ben zo blij dat je dit voor me overhebt Saf.'' ''Graag gedaan Charlot.'' Het was helemaal niet graag gedaan, maar ik wilde haar niet teleurstellen. Hoe eerder dit verkleedpartijtje voorbij is, hoe beter.

Het was nog een hele klus geweest een parkeerplek te vinden. We hebben lekker rustig aangedaan, omdat we aan de vroege kant waren. En we wilden niet als eerst in het restaurant zijn. We hadden acht uur afgesproken, en het was nu tien over, fashionably late dus. Ik moest even slikken toen we het restaurant betraden. Het was nog chiquer dan Charlotte zei. We werden ontvangen in een prachtige hal. De vloer was van marmer en de muren waren crème geschilderd. En overal hingen prachtige kroonluchters. Er lag een rood tapijt dat naar het restaurant leidde. Charlotte leek niet echt onder de indruk, en liep op de gastheer af. ''Goedenavond, wij komen voor Pablo, die hier een tafeltje heeft gereserveerd.'' De heer keek op uit het reserveringsboek en zei met een bekakte stem dat we onze jassen bij de garderobe konden afgeven en hem daarna konden volgen. Carlos Pablo, wie heette er nou zo. Ik zag van ver al twee mannen in pak zitten. De één had een staartje in zijn haar. Ik hoop niet dat, dat ze zijn. Maar helaas, vermoedens werden bevestigd toen de gastheer voor het tafeltje stond, kort knikte en weer terug naar zijn plek liep. Charlotte gaf Carlos vier zoenen en ze deed hetzelfde bij zijn neef 'met het staartje'. Als hij dacht dat ik hem ook ging zoenen had hij het mooi mis. Ik stak mijn hand uit om me voor te stellen. 'Mijn' Pablo pakte mijn hand en drukte er een kus op. Gadverdamme! ''Christiano, encantado de conocerle.'' Kan hij geen Engels ofzo. Het enige dat ik verstond was: Christiano en dat zal zijn naam wel zijn. ''Te ves hermosa desde.'' Kwam er zwoel uit Christiano's mond. Ik keek hem niet begrijpend aan. ''Ehm, hij zegt dat je er beeldschoon uitziet!'' Zei Carlos lachend. We hadden nog niet eens gegeten en ik had nu al een kotszakje nodig.

Ze schoven onze stoelen naar achter en Charlotte en ik namen plaats. Ik hield helemaal niet van dat kleffe gedoe, maar Charlotte leek in de zevende hemel. Ik kon wel begrijpen dat ze Carlos leuk vond. Hij ziet er goed uit. Ik wou dat ik van zijn neef hetzelfde kon zeggen, maar hij is echt een typisch gladde Spaanse casanova. Totaal niet mijn type. Ik kreeg een waarschuwende blik van Charlotte, blijkbaar was het van mijn gezicht te lezen hoezeer ik het naar mijn zin had. Not! Ik keek maar een beetje om me heen, Charlotte en Carlos waren diep in gesprek, maar Christiano kan geen woord Engels, en ik kan niet meer dan drie woorden Spaans. 'Hola', en 'Hasta Nunca', dat laatste betekent 'tot nooit'. En dat zou ik nu met alle liefde tegen die langharige aap willen zeggen. Godzijdank kwam de ober om onze bestellingen op te nemen. Nadat hij alles genoteerd had, liet hij ons weer alleen. Ik verveelde me dood, maar Christiano had het zo te zien wel naar zijn zin. Hij zat me de hele tijd aan te staren met een grijns op zijn gezicht. Hij had in ieder geval wel mooie tanden. Dat moest ik hem meegeven.