De zwarte met het witte hart (VOLTOOID)

40

'En wat is het voor plannetje?'' Vroeg Charlotte lachend. We liepen arm in arm door de drukke winkelstraten. ''Nou, ik heb eens nagedacht. En ik mag er best wezen, al zeg ik het zelf.'' Charlotte kon duidelijk haar lach niet inhouden en proestte het uit. ''Oké, mevrouw big ego! Ga verder...'' Lachend vervolgde ik mijn verhaal. ''Volgens die egotripper van een BenNabil, bezwijk ik binnen een maand onder zijn aanraking en spring ik bij hem in bed.'' Ik stopte even om haar reactie te peilen. ''Een maand?'' Roept ze verontwaardigd uit. Ik knikte. ''En dat gaat je lukken?'' Ik stopte met lopen en keek haar verbaasd aan. ''Natuurlijk gaat mij dat lukken!'' Ze knikte. ''Nou, als ik het was geweest, hield ik het nog geen minuut uit. Hij is zo ongelooflijk aantrekkelijk.'' Ik schonk haar een quasi boze blik, en dat was voor haar duidelijk, dat ze hem niet zo de hemel in moet prijzen. ''Oké, en nu ga jij je dus helemaal opdoffen om hem te verleiden?'' ''Ja, zoiets, maar ik ga niet in op zijn avances. Hierdoor zal hij helemaal gek worden. Dat zal die kwal leren.'' Charlotte klapte in haar handen. ''Bravo, en ik trakteer op een etentje als je dit een maand kunt volhouden.'' Resoluut stak ik mijn hand uit. ''Deal.''

Na de zoveelste winkel uit te zijn gelopen, besloten we dat het genoeg is geweest voor vandaag. Bepakt en bezakt liepen we terug naar de garage, waar onze auto's stonden. Alle tasjes verdwenen in de kofferbak, die hierna met enige moeite dicht viel. Nadat ik Charlotte plechtig beloofde, haar morgen meteen te bellen om verslag uit te brengen reed ik terug naar huis om me klaar te maken voor vanavond. En eerlijk is eerlijk, ik keek er naar uit.

Ik draaide een rondje voor de spiegel en was blij met het resultaat. Ik had een jurk aan die ik vandaag gekocht had. Het was een strapless exemplaar, zwart van kleur en liep tot mijn middel strak. Vanuit mijn middel viel hij met een wijde boog om mijn lichaam. Ik had er een leuk kort jasje bij gekocht, want zo was hij natuurlijk veel te bloot. Om mijn taille deed ik een dun, zwart lak riempje en ik had er ook zwarte lak pumps bij gekocht. Mijn haar had ik los laten hangen en het golfde mooi langs mijn gezicht. Ik had me naturel opgemaakt. Ik pakte het collier, dat van mijn moeder was geweest van het nachtkastje en deed hem om, nadat ik hem open had gemaakt en vluchtig op de foto's van mijn moeder en oma had gekeken. Een traan biggelde langs mijn wang naar beneden. Ik wenste dat mijn moeder trots op me zou zijn en vond dat ik het goede deed. Want deed ik ook het goede? Veel tijd om daarover na te denken had ik niet, want de bel ging. Snel veegde ik mijn traan weg en keek nog één keer in de spiegel. Waarna ik me voldaan naar de deur begeef.

Mijn adem stokte in mijn keel toen ik zijn verschijning zag. Blijkbaar was ik niet de enige die er werk van had gemaakt. Hij zag er ontzettend goed uit. Nu ik erover nadenk heeft hij er nog nooit zo goed uitgezien. Hij droeg een prachtig, op maat gesneden, pak. Antraciet van kleur. Daaronder droeg hij een roze hemd en een roze/grijs gestreepte stropdas. Minutenlang bleven we elkaar zwijgend aanstaren. Totdat ik die stilte verbrak. ''Goedenavond.'' Mijn stem klonk niet zo zelfverzekerd als ik zou willen dat hij was. Hij knipperde met zijn ogen. ''Goedenavond.'' Het klonk zacht en vriendelijk. ''Ik pak even mijn tas en dan kunnen we gaan.'' Zei ik snel en liep haastig mijn slaapkamer in. Mijn hart bonsde in mijn keel. Nadat ik mijn tas had gepakt liep ik weer terug naar de deur. Hier stond hij nog steeds op precies dezelfde plek. Ik sloot de deur, draaide hem twee keer in het slot en gaf aan dat we konden vertrekken. Onderweg naar de auto was het stil. Ik durfde niets meer te zeggen. Ineens stond hij stil. ''Ben je wat vergeten?'' Vroeg ik verbaasd. Hij kuchte even. ''Nee, ik wilde alleen even zeggen dat je er prachtig uitziet.'' Het klonk gemeend en zijn blik was nog steeds zacht. ''Dankjewel.'' Zei ik lachend. Bij de auto aangekomen hield hij de deur netjes voor me open en sloot die ook weer toen ik ingestapt was. Ik kneep mezelf vlug in mijn arm om te kijken of ik niet droomde. Wat was er met hem gebeurd? Zo ken ik hem helemaal niet.