De zwarte met het witte hart (VOLTOOID)

42

Oké, hoe ga ik haar dit in Godsnaam vertellen. Ik ijsbeerde door de kamer en oefende in mijn hoofd een paar strategieën. Aya, je weet dat ik altijd tegen het huwelijk ben geweest, maar ik zet nu al mijn principes opzij en ga toch trouwen. Of nee, Aya je krijgt er een oom bij! Pff, dat klinkt al helemaal nergens naar. Ik haalde een hand door mijn haar en keek toe hoe ze netjes haar kommetje muesli leeg at. Oké, Safa doe normaal. Ik liep rechtstreeks op haar af. Ze keek me vreemd aan toen ik voor haar stond. ''Tante Safa, is er iets?'' Ik slikte en probeerde te lachen. ''Ehm, ja ik moet je iets belangrijks vertellen.'' Hier had ze wel oren naar en ze schoof het kommetje voor zich uit. Ik besloot het maar gewoon te vertellen. ''Aya, Ik ga trouwen.'' Pats boem. Het hoge woord was eruit. Vol hoop keek ik naar de verbaasde uitdrukking op haar gezicht. Het leek wel alsof ze het nog tot zich door moest laten dringen. Voorzichtig verscheen er een ondeugend lachje om haar lippen. ''Met die slaapkop?'' Mijn mond viel open van verbazing. ''Hoe weet je dat!?'' Ze begon te schateren van het lachen. ''Er zit een jongen bij mij in de klas, en als ik hem zie wordt ik altijd rood want ik ben verliefd op hem.'' Haar gezichtje stond serieus. Nu deed ik mijn best om mijn lach in te houden. ''Oké, en hoe weet je dan dat het Fahd is met wie ik ga trouwen?'' Vroeg ik snel. ''Nou omdat jij ook altijd heel rood wordt als je hem ziet.'' En weer barste ze in lachen uit. ''Dus je bent verliefd op hem!'' Keer op keer verbaasde dit ratje me van haar wijsheid. Ik knikte beschaamd. ''Ik zeg niks, als jij ook niks zegt.'' Fluisterde ze toen, alsof iemand ons kon horen. En ze stak haar handje uit. ''Belooft!'' Antwoordde ik en schudde haar ferm de hand. Hierna tilde ik haar op, gooide haar op de bank en trakteerde haar op een kieteldood! Ze schaterde het uit.

Na een tijdje viel ook ik uitgeput op de bank. Ik woelde door haar haartjes. ''Tante Safa?...'' ''Ja, liefje?'' Ik zag dat ze niet meteen durfde te zeggen wat er was. ''Als jij gaat trouwen, kan ik dan nog wel op bezoek komen?'' Ik kwam overeind en hield haar gezichtje tussen mijn handen. ''Jij kunt komen wanneer je wilt. Jij komt nog steeds op de eerste plaats Aya. Niets zal dat veranderen.'' Ik gaf haar een dikke zoen en trok haar tegen me aan. Ik zeg maar niet tegen haar dat ze heel waarschijnlijk weer bij mij komt wonen. Als er iets is dat ik heb geleerd, is het wel dat alles mis kan gaan. En ik wil haar niet weer teleurstellen. ''Nou sta op kleine. Het zwembad wacht op ons!'' Dat waren de magische woorden, want ze schoot overeind en rende naar haar kamertje om haar tas te pakken. Die kleine deugniet. Voor het eerst in mijn leven was ik trots op mezelf. Ik was toch verantwoordelijk voor het prachtige meisje dat ze geworden is. Ik hoop dat mijn zus trots op me is.

Het was bloedheet in het zwembad. Persoonlijk hield ik er niet van hier te zwemmen, al die bacteriën. Geef mij maar zon, zee en strand. Heerlijk. Aya had de grootste lol, ze was al een stuk of dertig keer van de glijbaan gegleden, maar zat nog boordevol energie. Er werd omgeroepen dat het zwembad binnen een half uur zou gaan sluiten. Ik wenkte haar te komen zodat we snel naar een kleedkamer konden, voordat die allemaal bezet zouden zijn. Als een waterrat kwam ze naar de kant gezwommen. ''Zo kleine, genoeg gezwommen?'' Ze knikte hevig met haar hoofd. Ik moest haar helpen uit het bad te komen, want ze was uitgeput. Dat betekende dus dat ze straks meteen in slaap zou vallen.

Gelukkig, we hadden een kleedkamer kunnen bemachtigen. Ik droogde haar goed af, opdat ze geen kou zal vatten. Op haar arm zag ik een blauwe plek die me nog niet eerder was opgevallen. ''Wat is er gebeurd Aya?'' En ik wees naar de plek op haar arm. Ze keek er kort naar. ''Gevallen op school.'' Zei ze zonder me aan te kijken. Ik liet het maar voor wat het was, maar ik zal in de toekomst vaker opletten. Het zal Hassan bezuren als hij haar ook maar met één vinger aanraakt.

Op de terugweg naar huis waren we naar de Macdonald geweest. Aya had honger en ik wilde haar niet langer op eten laten wachten. Ze had maar liefst twee Happy Meals naar binnen gewerkt. Zelf at ik niets, ik hield helemaal niet van fast food. Als ik thuis was zou ik wel wat voor mezelf klaarmaken.