De zwarte met het witte hart (VOLTOOID)

39

Na een lange werkdag lag ik eindelijk weer in bed. Mijn vader had ik na die dag in de lunchroom niet meer gezien of gesproken. Evenals BenNabil, die ik vanmorgen, mijn voorwaarden heb gefaxt. Ik had zijn blik wel willen zien toen hij die fax aan het lezen was. De gedachte alleen al deed me lachen. Mijn telefoon ging en ik keek snel op het schermpje. BenNabil. Als we het over de duivel hebben. Ik besloot niet op te nemen en morgen maar de confrontatie met hem aan te gaan. Ik drukte mijn telefoon uit, klopte mijn kussen nog eens op en viel meteen in een heerlijke slaap.

Ik schrok wakker van hard gebonk. Vlug wreef ik de slaap uit mijn ogen en keek op mijn wekker. Half zeven? Wie is er nou zo vroeg wakker? Ik raapte mijn ochtendjas van de grond en deed die snel aan. Met de slaap nog in mijn ogen liep ik naar de voordeur. Ik plantte mijn oor tegen de deur om luisteren wie het kon zijn. Maar dit hoefde ik me niet eens af te vragen, het kon maar één iemand zijn. Snel fatsoeneerde ik mijn haar en deed toen de deur open. Hij had een pak aan met een lange overjas. Aan zijn gezicht kon ik zien dat hij niet bepaald vrolijk was. ''Waarom staat je telefoon uit?'' Vroeg hij nors. ''Omdat ik op mijn rust gesteld ben.'' Antwoordde ik met een mierzoet stemmetje. Hij vond het echter niet grappig en bleef me kwaad aankijken. ''En als je nu zou willen vertrekken, je hebt mijn heerlijke nachtrust onderbroken.'' Ik gooide de deur dicht, maar hij plaatste zijn voet ertussen, waardoor de deur weer open zwaaide. Hij begon me te irriteren. ''Denk maar niet dat ik je verder laat slapen. Hij deed een stap naar binnen en sloot de deur achter zich. ''Wat denk je dat dit te betekenen heeft?'' Hierbij hield hij een vel papier omhoog. Ik kon wel raden dat het mijn fax was, waar hij zo mee rondzwaaide. ''Je bedoelt mijn fax?'' Hij knikte. Vanbinnen moest ik hard lachen. Eindelijk had ik hem eens op zijn plekje gezet. ''Wat is daarmee?'' Vroeg ik, eveneens met een brede grijns. "Je kunt beter vragen wat er niet mee is! Wat zijn dit voor belachelijke eisen?'' Hij was echt boos. Ik deed mijn armen over elkaar en keek hem vragend aan. ''Wat is er dan zo belachelijk, o grote BenNabil?'' Hij plaatste het blaadje onder zijn neus en begon voor te lezen. ''Punt één: Eigen achternaam behouden. Punt twee: Een eigen kamer. '' Hij keek toen weer naar mij. ''Nou volgens mij zijn dat redelijke regels. Wat staat je niet aan BenNabil, dat ik weiger bij je in bed te slapen? Of dat ik mijn eigen achternaam wens te behouden?'' Hij vormde het blaadje tot een propje en gooide het door de kamer. Hij deed een paar stappen dichterbij en stond nu gevaarlijk dichtbij. Zijn aftershave drong mijn neusgaten binnen en even dacht ik dat ik bedwelmd zou worden door zijn heerlijke geur. ''Je hebt gelijk, het zijn redelijke eisen. Ik geef je namelijk een maand.'' Ik trok mijn wenkbrauw op. ''Een maand?'' Vroeg ik verbaasd. Hij knikte. ''Inderdaad, een maand en dan beland je vrijwillig bij me in bed.'' Zijn blik ging over mijn hele lichaam en ik trok mijn ochtendjas dichter tegen me aan. ''Geen kledingstuk kan je dan nog beschermen, binnen een maand ben je helemaal van mij.'' Zei hij zacht. Ik trilde. Zijn zelfverzekerdheid deed me huiveren. ''Dat zullen we dan nog wel eens zien BenNabil.'' Probeerde ik zo luchtig mogelijk te zeggen. ''Ik kijk er al naar uit Baqir.'' Met zijn hand zette hij een verdwaalde pluk haar terug achter mijn oor, gaf me een tikje op mijn neus en liep naar de deur. ''Ik kom je vanavond zeven uur ophalen, we gaan een hapje eten.''

Toen de deur weer dicht viel werd ik wakker uit mijn trance. Ik trilde over mijn hele lichaam. Jammer Safa, maar je hebt deze slag verloren. Zei het stemmetje in mijn hoofd. ''Deze strijd wel, maar de oorlog zeer zeker niet.'' We zullen zien of ik binnen een maand zal bezwijken. En of hij zal bezwijken. Hij kan het dan wel ontkennen, maar hij voelt wat voor me. Het is misschien niet veel, maar zeker iets. Ik was klaarwakker en zou toch niet meer in slaap kunnen vallen. Dus ik besloot maar te gaan douchen om vervolgens de stad in te gaan. Ik ga een nieuwe jurk uitzoeken voor mijn plannetje. Ik moest nu al lachen bij het idee.