De zwarte met het witte hart (VOLTOOID)

62

'We wish you a pleasant stay on our Island.'' Zei de vriendelijke jongen die onze bagage naar de hut kwam brengen. ''Thank you.'' Zei ik opgewekt terug. En hij vertrok. Dat zal wel lukken, dacht ik toen ik om me heen keek. Wat een prachtige hut. En groot! BenNabil lag languit op het bed met zijn ogen dicht. Hij is ook niets gewend. In de tijd dat ik in het ziekenhuis werkte in Meknes draaide ik bijna alleen maar nachtdiensten, vandaar dat ik ook heel gemakkelijk wakker kan blijven en moeilijk in slaap kan komen. Ik sprong op het bed en keek quasi boos naar zijn slapende gelaat. Hij deed langzaam zijn ogen open en keek naar me op. ''Wat is er?'' Vroeg hij slaperig. ''Wat er is? Je hebt de hele vlucht geslapen en nu wil je weer slapen? Ik verveel me, kom we gaan wat doen!'' Hij keek me aan met gefronste wenkbrauw en kwam half overeind. ''Waar haal je die energie vandaan? We kunnen toch ook morgen wat doen? Het is tien uur!'' Nu was ik degene die mijn wenkbrauw optrok. ''Juist het is tien uur. De avond is nog jong. Ik ga douchen en me omkleden, als ik klaar ben en je ligt hier nog, dan zal ik iemand anders moeten zoeken om me te vermaken.'' En zonder zijn reactie nog af te wachten raapte ik mijn koffer van de grond en sleepte hem mee de badkamer in. Zo hoefde ik straks niet halfnaakt in de kamer naar mijn kleren te zoeken. We zijn dan wel getrouwd, maar schaamte heerst er van mijn kant nog wel.

De douche was heerlijk verfrissend na die lange vlucht. Ik was razend benieuwd of BenNabil echt was opgestaan en kon dan ook niet wachten om te gaan kijken, maar eerst moest ik nog wat aan. Ik hees me in een fris zomerjurkje en gooide er een vestje overheen omdat het al best frisjes was. Mijn sandaaltjes lagen in de kamer die zou ik zo wel pakken. Ik föhnde mijn haren droog en besloot het los te laten hangen. Aan de zijkant schoof ik een bloem in mijn haar. Zo als ik nu niet feestelijk gekleed ben weet ik het ook niet meer. Ik heb besloten op dit eiland al mijn remmen overboord te gooien en eens een keer gek te doen. Ik lijk net een oud wijf, denk altijd na voor ik iets doe. Maar no more. The new Safa is born!

Toen ik de kamer in liep kon ik mijn ogen niet geloven. Hij is er echt op uit mij woedend te maken. Hij lag op precies dezelfde plek op het bed. Weer met zijn ogen gesloten. Ik sloop naar hem toe, klom zachtjes op het bed en bracht mijn mond naar zijn oor. ''Fahd?'' Fluisterde ik zacht. Geen reactie. Ik herhaalde zijn naam, maar dan iets harder. ''Hmmm.'' Nog steeds werd hij niet wakker. Klaar, mijn kookpunt was bereikt. Ik stond kwaad op, pakte mijn tasje en liep naar de deur. ''Goed als jij niets wil doen, ga ik wel alleen. Saai mens!'' En ik gooide de deur met een smak dicht. Toen ik buiten stond haalde ik drie keer diep adem en keek toen om me heen. Zo wat is er voor leuks te doen? In de verte zag ik een strandtentje waar het aardig druk was en waar leuke muziek te horen was. Ik besloot daar maar heen te gaan. Ik wilde niet te ver gaan, omdat ik het best eng vond helemaal alleen op een vreemd eiland.

Toen ik er aankwam had ik geen moment spijt meer dat ik zonder BenNabil ben weggegaan. De sfeer in de strandclub was zeer ontspannen. Er waren alleen maar leuke mensen. Een beetje onwennig ging ik aan de bar zitten. Goed wat nu? Ik zag dat de barman al naar me toekwam. ''What can I get for this lovely young woman.'' Ik voelde mijn wangen alweer warm worden. En dacht snel na over wat ik wilde drinken. ''A non-alcoholic cocktail please.'' Hij knikte en lachte zijn prachtige witte tanden bloot. Ik zag ook dat hij één gouden tand had, wat hem een beetje een bad boy uiterlijk gaf. Maar hij was in elk geval erg vriendelijk. Vol bewondering keek ik toe hoe hij flessen in de lucht gooide een saai cocktailglas omtoverde tot een waar kleurenparadijs. ''The first drink is on the house pretty.'' ''Thank you very much.'' Zei ik lachend. En hij schonk me een knipoog. Hier zou ik wel aan kunnen wennen.

Met mijn cocktail in de hand draaide ik me om op de barkruk en keek naar de dansende mensen. Het toverde als vanzelf een lach op mijn gezicht. Deze mensen hadden allemaal de tijd van hun leven. Ze dansten en zongen ongegeneerd mee op de muziek. Hier mogen de nuchtere Hollanders wel wat van leren. Plots werd ik op mijn schouder geklopt. Er vanuitgaand dat het BenNabil was, toverde ik meteen een boze blik op mijn gezicht. ''Zo jij bent blij me te zien.'' Ik herkende zijn stem en meteen draaide ik me om. ''Karim! Sorry, ik dacht dat je iemand anders was.'' Hij knikte lachend en ging op de barkruk naast de mijne zitten. ''Ik dacht al dat jij het was. Waar is die man van je?'' Beteuterd keek ik naar de dansende menigte en ontweek zijn blik. ''Hij was moe, dus hij ligt te slapen.'' ''Moe? Hij heeft de hele vlucht liggen snurken!'' ''Ik weet het, maar het is een ontzettende slaapkop. Wat toevallig dat we op hetzelfde eiland zitten.'' Zei ik snel om het gesprek op een ander onderwerp te brengen. Hij knikte. ''Ja inderdaad. Ik zit hier een weekje, daarna ga ik naar het hoofdeiland.'' Hij ziet er wel goed uit zeg, dacht ik bij mezelf. Ik gaf mezelf meteen een standje. Je bent getrouwd Safa, gedraag je daar ook naar. ''Ik wist niet dat ik dat irritante stemmetje ook had ingepakt. ''Wat voor werk doe je eigenlijk als ik vragen mag.'' ''Jij mag me alles vragen.'' Wat een charmeur. ''Ik ben projectontwikkelaar. Ik ben hier dus een week om samen met plaatselijke architecten een nieuw recreatiecentrum te bouwen. Of in ieder geval te ontwerpen.'' Ik was erg onder de indruk en luisterde dan ook aandachtig naar zijn verhaal. Zo aandachtig dat ik niet doorhad dat BenNabil achter me stond. ''Ik zou bijna gaan denken dat je ons stalkt.'' Geschrokken draaide ik me om. BenNabil stond daar met zijn handen over elkaar. En zijn blik voorspelde niet veel goeds.

''Bijna en ik zou hetzelfde over jou denken.'' Het was overduidelijk dat Karim, BenNabil niet als een bedreiging zag. Terwijl hij dat eigenlijk wel moest doen. Want als je BenNabil boos kreeg, dan kwam je niet gemakkelijk meer van hem af. Ik heb dat aan levende lijve ondervonden. Karim ging ook staan en de sfeer was om te snijden. Ik voelde me erg ongemakkelijk zo tussen hen in. ''Safa, het was fijn je weer eens gezien te hebben. Ik wens je nog een fijne vakantie.'' Ik knikte. Nadat hij nog één blik op BenNabil had geworpen, liep hij weg.
Woedend was ik! Maar ik hield me in. Dit voorval moest niet mijn hele vakantie verpesten. Ik besloot hem te negeren. ''Dat lulletje komen we ook overal tegen.'' Ik draaide me weer om naar de bar en nam een slok van mijn cocktail. Vanuit mijn ooghoeken zag ik dat BenNabil naast me plaatsnam. Hij seinde de barman. ''What can I get for you, sir?'' ''The same as this beauty.'' Ik voelde de vlinders weer ronddartelen, maar nog steeds reageerde ik niet. Dit was duidelijk een poging het goed te maken. Maar voordat het zover was, moest die slijmbal door het stof kruipen.

Die rotzak wist wel hoe hij het moest spelen. Ik kon er niet tegen dat hij daar zo op zijn gemak zat. Het maakte hem namelijk verschrikkelijk sexy. Ik dronk mijn drankje op en stond op. Ik maakte dat ik wegkwam voordat ik dingen ging doen waar ik spijt van zou krijgen. Hem zomaar zoenen bijvoorbeeld. Ik deed mijn sandaaltjes uit en nam ze in mijn handen. Ik vond het heerlijk om met mijn blote voeten door het zand te lopen. De muziek klonk steeds verder weg. ''Safa!'' Fijn een stalker achter me aan. Ik liep stevig door en deed net of ik hem niet hoorde. ''Hey, wacht op mij!'' Buiten adem stond hij naast me. ''Waarom negeer je me?'' Ik stak mijn neus in de lucht en liep gewoon door. Dit zal hem leren. ''Safa, het spijt me dat ik niet opstond, maar ik was zo moe! Pas toen ik wakker werd zag ik dat je wegwas. Ik ben meteen onder de douche gesprongen en je achterna gegaan.'' Nog steeds gaf ik hem geen aandacht. ''Safa, ik zei toch dat het me spijt.'' Ik stopte en keek hem boos aan. ''Dat is niet de reden dat ik zo kwaad ben. Waarom moet je nou zo gemeen doen tegen Karim.'' Hij lachte spottend. ''Ach kom op Safa, het was overduidelijk dat hij met je aan het flirten was. Een blinde kon dat zien. Zelfs in het ziekenhuis was hij je aan het versieren.'' Ik plaatste mijn handen in mijn zij en keek nog bozer dan ik al deed. ''Karim is gewoon erg vriendelijk, daar zou jij nog een voorbeeld aan kunnen nemen. Je ziet hem gewoon als een bedreiging.'' BenNabil begon luid te lachen. ''Ach kom op, dat lulletje? Als een bedreiging?'' ''Weet je wat jij doet BenNabil, zoek maar een grotere hut om te overnachten. Want iemand met zo een groot ego, past er bij mij niet bij.