De zwarte met het witte hart (VOLTOOID)

71

Neuriënd liepen we naar buiten. Hij was duidelijk in een erg goede bui. En ook ik was vrolijk, dolgelukkig zelfs. Ineens voelde ik hoe hij mijn hand pakte en zijn vingers de mijne verstrengelden. Verbaasd over het gebaar keek ik naar hem op, maar hij hield zijn blik strak voor zich. Toen we mijn auto waren genaderd stonden we stil. Hij stond erop me naar de auto te brengen. Jammer genoeg had hij nog veel werk te doen, waardoor hij niet mee naar huis kon. Nog steeds had hij mijn hand vast. ''Nou, ik ga maar weer eens.'' Zei ik zo luchtig mogelijk. Hij knikte, maar hij zag er gespannen uit. Hij keek me diep in mijn ogen aan en opende zijn mond om wat te zeggen. ''Safa, ik ...'' Verder kwam hij niet. Zijn telefoon ging en hij haalde verstoord het ellendige ding uit zijn zak. ''Ja.'' Bromde hij kortaf. Na een kort gesprekje hing hij op en zuchtte. ''Ik moet gaan. Bedankt voor de sushi.'' Hij bukte zich naar me toe en kuste me. Daarna liep hij lachend weg. Wat deed hij vreemd. Ik schudde de gedachte van me af en stapte de auto in om naar huis te rijden.

Alle gordijnen in de woonkamer had ik gesloten. Het was pikdonker in de kamer. Maar dit was de enige manier om mijn hoofdpijn te stillen. Ik had een nat washandje op mijn voorhoofd gelegd. En dit voelde erg aangenaam. Al was het voor maar vijf minuten. Ergens maakte ik me zorgen. Ik heb nog nooit last gehad van zulke hoofdpijnen. Het zal toch niets ernstigs zijn?

Na een tijdje voelde ik hoe de hoofdpijn langzaam wegtrok. Ik kon mijn ogen weer openen zonder te vergaan van de pijn. Ik besluit morgen een afspraak te maken bij de huisarts. Net toen ik opstond om de gordijnen te openen ging mijn telefoon. Ik rende ernaartoe hopend dat het Fahd was. Er verscheen dan ook een lach op mijn gezicht toen ik zag dat het inderdaad Fahd was die belde. Lachend nam ik op. ''Ik wist dat jij het was.'' Het was stil aan de andere kant van de lijn. Ik hoorde hoe hij zijn keel schraapte. ''Kom nu naar Rayan's huis.'' Nog voor ik kon antwoorden had hij al opgehangen. Een angstig gevoel sloop mijn lichaam in en deed een rilling over mijn rug lopen. Er zal toch niet weer iets ergs zijn gebeurd?