𝐀𝐋𝐄𝐒𝐒𝐀𝐍𝐃𝐑𝐀

𝐂𝐡𝐚𝐩𝐭𝐞𝐫 𝟔𝟒

I felt hopeless.

For the first time in my life, hindi ko alam kung ano ang susunod na gagawin.

Walk away and pretend nothing happened? Or admit that i lost my powers.

"Allie, anong nangyayari?" concern na tanong ni Maia.

Tumingin ako sa kaniya at sumagot.

"I lost my powers." pag amin ko.

Napakunot noo ito.

"What do you mean? How can you lost your powers? That's impossible."

"But i can't summon my magic. I can't read your mind. I can't see someone's past anymore. And i'm feeling cold inside. I can't heal him Maia."

Hindi ko namalayan ang pagtulo ng luha ko.

Hindi ko man lang magawang tulungan ang batang nanghingi ng tulong ko.

"Hindi po kayo nakakapagpagaling?" tanong ng bata. Ni hindi ako makatingin sa kaniya. "Dahil po ba mahirap kami kaya ayaw niyo kaming tulungan?"

Umiling agad ako nang lumuhod sa harap ng bata.

"I'm sorry. Pero hindi ko magawang gamutin ang papa mo sa ngayon."

"Princess Alessadra, ipagpaumanhin po ninyo ang inasal ng anak ko." anang ama nito.

Biglang may bulung bulungan sa paligid namin, saka biglang nahinto.

Napansin ko ang isang puting damit sa tabi ng lalaki at tumingala ako. May kamay na nakapatong sa ulo ng lalaki. Mula rito, may gintong ilaw ang nagmula sa kamay nito.

Everyone gasped in surprise.

And everyone clapped their hands when the blind man can now open his eyes.

"Nakakakita na ako!"

I looked at the girl in white. Her hair is  almost the same color as mine. Her eyes,  almost gold in colors.

Sino siya?

May isang naka cloak ang lumapit. Nang alisin nito ang suot na cloak, napamangha ang lahat.

"It's Lord Ehann." sigaw ng mga tao.

His eyes was fixed on me. There was something familiar in him. Something i sense danger.

Tumayo ako habang nakatingin rin sa kaniya. He step closer until we are both standing face to face.

He smiled, a familiar smile that hides something evil.

"I finally meet you Princess."

Napatayo ang mga balahibo ko sa tono ng boses niya. His good looking face cannot hide the evilness in his eyes.

"Who are you?"

Sinubukan kong kumalma. Napahiya na ako, ayaw kong maging mas mahina pa lalo sa mga mata nila.

"Tsk tsk. I'm hurt Princess. You really can't remember your past?"

Naguluhan ako sa sinabi niya.

"Excuse me, but we need to go." biglang awat ni Maia sa tensyong namumuo sa pagitan ko at nang lalaki.

"Ahhh, a new lover?" anito nang tingnan si Maia mula ulo hanggang paa. "A woman this time? Huh, what a pity. I didn't expect this at all Princess."

Maia growled at him and he just laughed.

"A wolf? What happened to you Princess? Is it because you don't remember your past thats why you choose a wolf as a lover this time? Tsk tsk, you better let her go Princess. You don't want to repeat what happened to your previous lovers don't you?"

I don't know him.

I can't remember him. Pero bakit tila kilala niya ako? Napagkamalan ba niya akong ibang tao?

"Lord Ehann."

Napatingin kami sa babaeng nakaputing damit.

"Ahh, before i forgot." anang lalaki bago humarap sa lahat ng mga naroon.

"People of Abel." anito sa malakas na boses. Nakikita ito sa screen ng bawat monitor sa lahat ng sulok ng kaharian, maging sa palasyo.

"I was gone for three years now. Last time i was here, i told everyone of you that i will look for the daughter of Primcess Ahmira."

Tumingin siya sa akin, and smiled evilly then sa babaeng nakaputi.

"And i found her. This is Layla, the true daughter of Princess Ahmira. The true Princess of Abel, and the true ruler of the nine Kingdoms."

Hindi lang pagkagulat ang naramdaman ko nang mga sandaling iyon, kundi takot, pangamba at daan daang tanong ang pumasok sa isipan ko.

Hinawakan ako ni Maia.

"We need to leave now." sabi ni Zen nang alalayan rin ako. I felt weak and i needed them to hold me tight.

"Let's go!" buo ang boses ni Rollieh.

Umalis kami, nakiraan sa mga taong walang pakialam sa amin. They're cheering for the guy named Ehann and for the girl he named Princess of Abel.

Lord Ehann