032815

11 1 0
                                    

Marso 28, 2015

Wala pang alas-otso ay nasa City University of Pasay na kami ni Ion. First time niya doon. First time ko rin magsama ng anak sa masteral class ko. Agaw-pansin tuloy kami. Pero, nakakatuwa naman ang mga reaksiyon nila, lalo na pareho kami ng shade ng suot na checkered long sleeves polo. Sabi ng mga kaklase ko sa Educ. Leadership, carbon copy ko daw si Zillion. Sabi naman ng iba, mini-me ko daw. Natuwa din sa kanya ang ibang propesora na nakakasalubong namin.

Natutuwa nga rin ako dahil hindi naman siya malikot. Natatawa pa kami ni Roselyn dahil panay ang Aklanon. Di namin maintindihan.

Alas-kuwatro ay nakauwi na kami. Pinatulog ko si Ion pagkatapos naming magmeryenda. Nakapagbabad ako ng labahan habang tulog pa siya.

Grabe! Nararamdaman ko na ang challenge ng pagiging ama ko sa kanya. Kaming dalawa lang ang magkasama.

Okay naman. Hindi naman siya mahirap alagaan. Kayang-kaya.

Naka-chat ko si Mamu. Nalaman ko na hindi naman siya binigyan ng request form para sa x-ray. Tama ang hinuha ko. Pakulo na naman ito ng mga kalaban ko. Nakasali pa tuloy ang school nurse.

Nagtataka lang kasi ako. Ako lang yata ang magpapa-xray. Para ano? Para malaman nila na incapable ako humawak ng mga trainorship at coordinatorship?

Napagdesisyunan ko na hindi ako agad na magpapa-xray. Bibitinin ko sila. Hindi rin ako papasok sa Monday at Tuesday. Mabuti pang magbakasyon na ako sa Antipolo. Sa April 6 na kami babalik.

Cinquain:KuwentoKde žijí příběhy. Začni objevovat