Sanne
Ik haat wachten. Het is niet leuk meer. Ik heb me aangemeld voor de opleiding Marketing, communication & creativity op The new school in Amsterdam. Het is echt een hele goede school en elk jaar nemen ze maar 50 eerstejaars studenten aan. Dit is echt mijn droomopleiding en het wachten maakt me gek. Het is zo dat ik over 4 weken moet beginnen met die opleiding. Ik snap dat het niet veel studenten zijn die ze aannemen, maar ze kunnen toch wel iets eerder beslissen welke studenten dit zijn. Dan kan je nog dingen regelen. Gelukkig heb ik al wel een opleiding achter de hand, bedrijfskunde en argi-foodbusiness. Maar ik hoop natuurlijk in Amsterdam. Ik moet natuurlijk wel weer helemaal terug, maar ik heb het er allemaal voor over. Het is echt de opleiding waar ik al jaren over droom.
'Aaah, je wordt gebeld, neem nou op!' Roept mijn moeder in mijn oor. Ik pak hem snel op. 'Hallo met Sanne.' Ik knik een paar keer. 'Is goed, bedankt.' Ik leg mijn telefoon weg en kijk mijn moeder dan aan. 'Ik ga terug naar Amsterdam!' Ik spring overeind en begin rondjes door de kamer te rennen. 'Kom hier.' Ik ren naar mijn moeder toe en spring in haar armen. 'Goed gedaan. Ik wist dat het je zou lukken.' Ik krijg tranen in mijn ogen van geluk. 'Ik kan gewoon die opleiding gaan doen. Ik kan het niet geloven.' Ik kijk mijn moeder aan en zie dat ze ook tranen heeft. 'Ik hou van je lieverd.' Ik geef haar een kus op haar wang. 'Ik ook van jou mam.'
'Ik weet alleen niet hoe ik het tegen Lars moet zeggen. En waar ga ik wonen? En hoe kan ik jou en de rest nog vaak zien?' mijn moeder geeft me weer een knuffel. 'Maak je daar maar een zorgen over. Wij komen om het weekend naar je toe. De ene week jij hier heen en wij de andere week naar jou toe. En als het een keertje niet gaat maakt het natuurlijk niet uit, dan komen we gewoon een andere keer. We zullen elkaar genoeg blijven zien. Zolang je maar elke dag even belt of een berichtje stuurt hoe het gaat. En je kan in ons oude huis wonen. Het is nog niet verkocht dus je kan er in wonen, ik regel het wel. Ga jij het nu maar tegen Lars vertellen, jullie moeten wel het een en ander bespreken.' Ik kijk haar aan met een glimlach. 'Je bent de beste.' Ik geef haar nog een kus en ren dan naar mijn scooter toe en rijd dan nar Lars toe.
'Hey ik ben thuis!' roep ik in de hoop dat iemand het hoort. En gelijk heb ik. Ik hoor iemand snel de trap afrennen, Lars. 'Hey babe, hoe is het?' Hij geeft me een kus en ik ga erin mee. 'Het gaat super. En nu al helemaal.' Ik glimlach. 'Ik moet je alleen wel wat vertellen.' Ik pak zijn hand en trek hem mee naar zijn kamer waarna ik hem op het bed duw. 'Hier heb ik wel zin in.' Ik geef hem lachend een duw. 'Nee sukkel ik moet je echt iets zeggen.' Ik ga naast hem zitten en pak zijn hand. 'Je weet dat ik aangenomen ben voor de studie bedrijfskunde en zo. Alleen ik wil deze studie helemaal niet doen. Het was een soort back-up plan zodat als ik niet werd aangenomen voor de opleiding die ik het allerliefste doe, namelijk Marketing, communication & creativity. Alleen die school neemt maar er jaar 50 eerstejaars studenten aan dus ik dacht dat het me nooit ging lukken. Maar ik ben aangenomen. Ik mag die opleiding doen.' Lars geeft me meteen een knuffel, hij is zo lief. 'Ja, echt ik ben zo blij alleen je moet nog één ding weten. Het is in Amsterdam. Ik ga dus weer verhuizen naar Amsterdam.'