I squinted a the sun flashed into my eyes.
"Wakey wakey sleeping beauty. It is a very very big day for all of us." Ani ni Micha. Siya pala ang humawi ng kurtina.
Dahan dahan kong binangon ang sarili ko at sumandal sa headboard.
"Kanina pa kita ginigising bakla ka. Hayy nako Erisha ha, kagabi ka pa namin tinatawagan. Kami ang kinakabahan sayo. Baka mamaya itinanan ka na ng Nikko na yan." I grinned. I wish. Sana ganun na nga, sana ganun kadali ang lahat para sa amin. I sighed. It is all going to end this night. Mapait akong ngumiti.
"Ano iyan Erisha ha." Aniya.
"Aray, ikaw babae ka. Nakuu." Daing niya dahil binato ko siya ng unan.
"Whatever, where's Taylor?"
"Yun nagluluto. Kumain ka na at ako na mag-aayos ng gamit mo, para mabilis tayo. Ikaw kasi tanghali na gumising, puyat na puyat kasi." Aniya at umiiling pa.
"Nagbeauty rest lang ako."
"Hay nako, beauty rest. Tumigil ka nga at may eyebags ka o? Hay nako gagamitan ka pa tuloy ng concealer. Dapat natural look lang tayo diba. Naku makukurot kita sa singit." Sinamaan ko siya ng tingin. I knew what he means. They knew kasama ko si Nikko, I know what they think, ang masama alam kong totoo ang nasa isip nila.
That night.. Will be always be treasured in my heart. Kasi sa gabing iyon at sa mga araw na iyon, ay binigyan ako ng pagkakataon na makasama si Nikko, na mahalin siya ng malaya.
"Sige na kumain ka na dun, dali! Magrerehearse pa kayo ng Nikko mo." Binato ko uli siya ng unan saka tuluyan na lumabas.
"Grabe Eris, salamat ha!"Hindi ko na pinansin ang nagmamaktol na si Michael.
Tamang-tama pagdating konsa kitchen ay naghahain na rin si Taylor.
"Where have you been all night E?" Katulad, kinikilabutan na ko sa inaasta ng dalawa. Pakiramdam ko ay nililitis ako ng mga tingin nila.
Hindi ko siya kinibo at kinain na lang yung bacon na nakahain. She just grinned.
"Mesherep be?"
Muntik ko nang maibuga yung bacon na kinakain ko.
"Taylor!"
"Why I am just asking if the bacon is good. So ano." Sabay pamewang ni Taylor.
"Hay natapos din sa wakas, bayaran mo ko Erisha sa pag-aayos nito, sinasabi ko sayo." Pag-daing ni Micha sa pagbitbit ng 2 maleta gamit ko. Bakit kailangang ganyan kadami ang dadalhin doon? Sino ba kasi nagsabi na magdala siya ng marami. Saan ba kami pupunta?
Napailing ako,ginusto niya yan.
Hinintay na namin matapos kumain si Micha saka kami pumunta sa final rehearsal ng show. Sabi nila kailangan daw kami tutukan ni Nikko, dahil wala kami kahapon.
"Where have you been Miss Eris?"
Para akong nanigas nang makaharap ko yung pa ito hindi makapagsalita. I am the owner and i paid him, it should be fine.
"Naku sumama kasi yung pakiramdam ni Eris nun kaya umalis tapos siyempre sinamahan ni Sir Nikko." Micha smiled at me. Thanks to him at nakahinga ako ng maluwag, hindi ko rin naman alam ang sasabihin ko sa choreo. Para talagang ako pa yung nahihiya. I can just walk away with this. Pakialam nga ba niya sa personal kong buhay, he works to me.
"Eris." He smiled.
"Let us start our session to finalize everything for the runway." Ani ng Choreo.
The models started to walk at the stage, hanggang sa kaming dalawa na lang ang naiwan sa backstage.
Silence occupies us. Simple akong tumingin sa kanya, nakayuko lang naman siya. This is our last day, last day of us being together just like before. I want to spend it out well. Pero how? Parang hindi rin ako makagalaw.. Hindi rin makakilos. Hindi ko alam ang gagawin.
"Eris. " Napaitlag ako, nasa harapan ko na pala siya at nakalahad pa ang kamay niya sa akin.
I just gave him a plain stare? Why?
"Tayo na ang susunod. " Aniya at ki
inuha niya ang kamay ko. Ang higpit higpit ng hawak niya doon.
"Eris." I just smile. Hindi na rin siya nagsalita at tumingin doon sa entrance ng stage. Pakiramdam ko may sasabihin siya. Bat di pa niya sabihin.
Natapos ang mga ilang pasada kami ni Nikko yung tinutukan niya, kasi wala kami kahapon.Also the board requested this to be perfect kasi kung sa pagkain, ito yung main course.
"That's right emotion."
Agad akong humiwalay sa kanya at pumagitna sa amin yung choreo.
"Ganyan pa rin dapat kayo sa show. I can see that this is your night Miss Erisha."
"Thank you." The choreo smiled and he glances to Nikko.
"And also to you, Mr. Sarmiento." Aniya at umalis na sa pwesto namin.
I signaled everyone that the rehearsals is already done. Everyone took their lunch except for us, na nakaupo pa rin sa backstage.
"Di ka pa ba kakain?" Aniya.
"I'm still full." Napangiti siya habang iiling iling.
"Come on, you should eat. Ikukuha na kita ng pagkain. " Tapos lumabas na siya ng backstage para kumuha ng makakain.
I can't endure the silence now. Bakit ganito, parang ayaw niya kong kausapin. He is just staring, kung hindi naman, tahimik lang siya sa tabi ko.
"We will be ending this right." Pikit mata kong sabi. Hindi siya kumibo at nakatingin lamang siya sa akin.
"Pagkatapos ng gabing ito, mawawala na tayo sa buhay ng isa't isa. Yan ang usapan natin diba? Dapat ba rin natin tapusin yung anumang nag-uugnay sa ating dalawa. "
"Alam ko. " Aniya at tinuloy niya ang pagkain na tila wala lang ang sinabi ko sa kanya.
Hay nako Eris, dapat pa ba siyang magpaapekto dun?
Napabuntong hininga na lang ako at tinuloy ko ang pagkain ko. I must not think about this, I must focus my thought about my runway show tonight.
"Erishaa!!" Michael and Taylor sat to to the vacant seats. Nasa tabi ni Nikko si Michael habang si Taylor naman ang tumabi sa amin.
"Kanina pa namin kayo hinahanap, sana naman makisalo naman kayo dun. Nagsosolo kayo a?" Ani ni Michael at diinan pa niya sa salitang "nagsosolo".
"Micha, we've just barge at their moment. Don't be a such. "
"Hay nako, wag mo kong ma-english english na naman Taylor." Sabay irap ni Micha kay Taylor.
"Whatever."
Napabaling ako kay Nikko, yan na naman siya, nakatingin sa akin.
"Mamaya may matutunaw na sa inyo." Pareho kaming natigilan.
"Sige di na maninira si Micha ng moment niyo. Dun na kami sa labas." Ani ni Taylor at hinila si Micha palabas.
....................
"Welcome to the Amaya's fashion show. Today we will witness great dresses designed by Ms. Erisha Magdayo."
I am tensed, this is the night. I pray na sana maging successful to. Sana sana. Doble doble ang kaba ko ngayon dahil ba sa show or dahil sa gabi din na ito ay matatapos na rin ang lahat lahat sa amin ni Nikko.
Pero dapat mas masaya ako ngayon, dahil finally my dream runway project turns to reality, at gagawin mo na ang tama para sa inyo ni Nikko.
"Don't worry Eris, you did great. " Dahan dahan kong hinarap si Nikko. He wears the suit. That suit that I designed for him.
I am happy, and what I am seeing right now makes me happier. I never thought that this day will come, na masusuot niya iyon. Akala ko manequin na lang ang makakasuot ng suit.
" Thank you Nikko." That was for these days and making the impossible for me, possible.
"Eris." Aniya at hinaplos niya mukha ko.
"Sorry I can't help it. "
I can't deny that I am mesmerized to him. Everything is perfect to him, just like what I imagined.
I am watching the other collections while the make up artist are still into my final look. Everything are spectacalar, the dresses and how the model projects those, and the audiences seem to like it. Halos pigilan ko na yung luha ko, ayokong masira make up ko.
"And for our final walk, our main course,the starry collection." Everyone claps as we started to enter the stage.
We are masked walking in the aisle, magkahiwalay kami sa una tapos nagkasalubong sa gitna. Until a classic instrumental plays along, we started to dance like beast and belle in beauty and the beast.
It is magical, I feel that I am inside this fairytale. This fairytale that will end this night.
We are still holding hands and face each other.
I didn't expect the last move..
He kissed me, unconciously I kissed him back.
"I love you." He said softly.
I smiled, but seriously I dont know what to do. Gusto kong tumakbo, sobrang nakakahiya ito. Pero paaano kung halos nakastanding ovation na ang lahat.
Did the audiences like that?
We removed our masks, then the other models with their clothes enter the runway, and together we took our bow.
...........
Marami ang mga gustong bumili ng mga designs namin. Halos di na magkanda-ugaga sila Michael at Taylor. I was about to help them but they insist, since sila naman daw ang nakatoka doon.
At dinidiin pa nila na baka shocked pa ko nung hinalikan ako ni Nikko kanina.
Our show become a hit. It is more than I expected. I just can't believe this. Kaso it makes me uncomfortable when someone is asking about the "kiss" part of the show.
"Kami daw ba? "
Pero sabi ko na lang. It is part of the act, at hindi ko maintindihan kung bakit niya ginawa doon.
"Miss Eris you have a message from Mr. Sarmiento. "
See me at the rooftop
Nakita ko siyang nakaupo doon.
"Alam mo sa dinami daming nagbago ngayon, ito yung hindi mawawala sa akin. I still admire the stars." Aniya at humarap siya sa akin.
"By the way, I would like to congratulate you, you made it," he smiled after saying it.
"No, we made it. We will not able to achieve this without all of you." Tumayo siya at tumapat sa akin. Palapit siya ng palapit sa mukha.
Ang tangi ko lang naririnig ay ang pagkabog ng aking puso. Nakatingin ako sa kanya habang tila isinasaulo
Hindi ko alam kung dapat akong masaya, ngayon.
Hanggang sa dumampi ang mga labi niya sa akin.
Halo-halo ang nararamdamam ko, tuwa at lungkot. Nakakalungkot dahil matatapos na ito. Gusto ko siya na makasama na ganito, yung parang dati pa rin. Kaso hindi na, hanggang dito na lang
We are sitting at the rooftop, bigla niya kasi akong hinila dito. Pareho kaming nakatingin sa mga bituin.
Napatingin ako sa relo ko, hatinggabi na.
"Eris." He held my hand.
"Tandaan mo mahal na mahal kita. Ikaw lang. "
"Nikko." Napailing ako. Hindi na pwede.
"Alam ko, kaya ngayong gabi sinasabi ko sa iyo ito. Hayaan mo ko Eris, hayaan mo ko." Aniya at hinalikan niya uli ako.
Mas madiin ang pagkakadampi ng mga labi namin. Halos mawala na ko sa sarili ko. Halos maubos na hininga ko ng matapos kami.
"Sorry Eris."
"No." Ani ko at bigla niya kong niyakap.
"Sorry, hindi dapat ganito Eris." Aniya. Hindi ko siya maintindihan. Paano?
"Basta tandaan mo na mahal kita." Then he gave me a smack kiss.
We just spend the night looking at the stars. Kung pwede lang ihiling sa mga bituin na hindi matapos ito, talaga ihihiling ko na. Pero kailangan tapusin, wala akong choice.
"Eris." Lumingon ako sa kanya bago ako tuluyang sumakay sa kotse. Ngumiti lang siya at sumakay na doon.
Tapos na Eris ha. Tama na, huwag kang iiyak.
Sumakay na rin ako sa kotse pero bago ko mapaandar yun ay tumawag si Micha sa akin.
"Erisha. Nasaan ka na naman napadpad. Di ka na namin makita. Nandito na kami sa condo mo. Porque alam mo na sold out tayo talagang advance na paglayas mo ha. Ikaw talaga."
"Sige na Micha, pauwi na rin ako. "
"Ok ok, pinagtira ka na lang namin ng pizza ok?
Natigilan ako uli nang may kumatok sa bintana. Talagang ayaw akong paalisin dito. Ano na naman ba ito.
Nanlaki ang mga mata ko nang makita siya, ano pa bang ginagawa niya. Nilabas ko siya.
"Ano pang ginagawa mo dito? Bakit ka pa bumalik?"
"Eris, hindi ko kaya. Hindi ko kaya na mawala ka uli." Aniya at akmang hahawakan kung kamay ko pero lumayo ako agad.
"Hindi Nikko, tapusin na nating ito. Hindi na tayo pupwede. "
"Ayoko Eris, hindi ako papayag." Aniya at bago ako makalayo ay hinila niya ako papunta sa kanya.
Pumiglas na ko sa kanya ngunit ayaw pa niya kong bitawan.
"Mahal kita Eris. I never stop loving you kahit nasaktan mo ako ngayon."
"Nikko please." Inalis ko yung kamay niya sa akin.
"No, Eris hindi ka lalayo sa akin. "
Hindi pupwede ito. Hanggang dito na dapat. Kailangan ko na siyang palayain uli, for good. Magalit man siya sa akin, atleast gagawin ko na ang tama. Tama na yung ilang araw na magkasala pa ako.
Ginamit ko ang lakas ko para itulak siya palayo, halos napaupo na siya sa sahig.
"Tama na. Mali ito. "Ani ko at tumalikod sa kanya. Hindi na dapat nangyayari ito e.
"Please."Sigaw niya, nakita kong hindi pa siya tumayo doon. Ganito rin ang itsura niya noong iniwan ko siya noon.
I stopped myself to shed a tear. Ayokong makita niya to. I want this to be stopped kahit ayaw ko, lalo pa at sinasabi niya na mahal niya ko hanggang ngayon.
I love him too, I just need to let him go. Hindi na kami pwedeng magtagal. God knows masakit din sa akin ito, pero hindi na pwede, mas makakasakit na kami, mabuti na ganito na lang.
Ito na Eris, ito na yun. Dito na matatapos lahat ng ito.
Habang pabalik ako sa kotse . Gusto ko siyang harapin, gusto kong bumalik. Gusto ko siyang yakapin. Ayoko nang mawala sa kanya.
Pero hanggang dito na lang ako