Pov Sanne
Ik kijk weer naar mijn vader en we lopen zonder wat te zeggen naar binnen. Ik loop samen met Max.
'Weten hun het over je vader?' Ik schud mijn hoofd. 'Je kan misschien doen alsof je hem mag en dat er geen problemen zijn en ik ben bij je.' Ik weet niet veel te zeggen dus knik ik maar.
Als we weer binnen zijn gaan we weer aan onze tafel zitten en gaan eten. 'Hoe gat het met je, Sanne?' Vraagt me vader. Ik kijk hem aan. Hij heeft een grijs op zijn hoof die ik er zo graag af wil slaan. Dit kan gewoon niet menen.
'Super.' Als jij er niet bent. Dat laatste denk ik.
Niemand weet wat mijn vader bij mij deed. Behalve mijn moeder en Max. Ik ben Max super dankbaar. Als hij er niet was had hij me verkracht.
Verder zegt niemand mee wat. Het is een ongemakkelijke stilte.
Na het eten betalen de jongens. Ik wou eerst mee betalen maar dat wouden ze niet. Iedereen gaat weer naar huis en ik ga weer met de jongens mee.
Als we eenmaal bij hun huis zijn gaan Lars en ik een film kijken en de rest gaat naar boven toe.
'Vond je het wel leuk?' Vraat Lars onzeker. 'Het ja was echt super. Niemand heeft ooit zoiets voor mij gedaan. Echt mega bedankt.' Ze ik menend. Ik geef hem een knuffel en richt me dan weer op de film.
'Ik heb nog een klein kado voor je. Die wou ik eigenlijk in het restaurant al geven maar ik was het vergeten.' Zegt hij terwijl hij mij een klein pakje geeft. Ik lach naar hem en open hem dan. Mijn mond valt letterlijk open.
'Vindt je het niet mooi. Ik kan het ruilen.' Ik kijk hem verbaasd aan. 'Het is prachtig maar dit is toch veel te duur?'
Hij schud zijn hoofd. 'Een vriend deed je wat aan en daarom verdien je dit.' 'Je spant niet samen met hem toch?' Vraag ik aan hem. Ik weet niet eens waarom ik dat vroeg. 'Tuurlijk niet.' Zegt hij.
Ik knik een gaap. Lars pakt mijn hand en trekt me van de bank. We lopen naar boven en gaan slapen.
Jeey weer een hoofdstukje. En aaah nee bijna weer toetsweek.