Pov Lars
Het is ochtend. Steve en ik maken ontbijt en Sanne en Alex dekken de tafel. Er klinkt harde muziek en iedereen zingt mee. Niet dat het goed klinkt.
Vanavond krijg Sanne haar verrassing. Ik moet nog wel het een en ander regelen maar dat komt wel goed.
Als het eten klaar is en de tafel ook gaan we gezellig eten. Er zijn allerlei kleine broodjes en vleeswaren en zoetigheid.
De telefoon van Sanne klinkt en ze zucht. Ze kijkt erop en zucht nog een keer. 'Gaat alles goed?' Vraagt Alex aan haar. Ze knikt.
Na het eten gaan Alex en ik de tafel afruimen en Sanne is naar boven om zich om te kleden. 'Is alles voor vanavond geregeld?' Vraagt Steve die de keuken binnen komt. 'Bijna ik moet nog 1 ding halen.' Ze knikken en we gaan weer verder.
Pov Sanne
De jongens doen eigenlijk super lief nu ik hier ben. Ik weet eigenlijk niet wat ik moet denken. Straks is het een spel die ze samen doen met Sam.
Als de tafel klaar is gaan we eten. Het is super lekker en super veel.
Mijn telefoon maakt een geluidje en ik zucht. Waarschijnlijk weer van me vader. Ik kijk erop en zie wat er staat. Ik zie je gauw. Ik zucht nog een keer. Kan hij me niet met rust laten.
'Gaat alles goed?' Vraagt Alex. Ik knik.
Na het eten ga ik naar boven om me om te kleden. Ik liep namelijk nog in mijn piyama. En met kerst wil ik altijd graag een jurkje aan. Eigenlijk altijd wel.
Als ik klaar ben ga ik op het bed zitten en bel me moeder.
(M is de moeder en S is Sanne.)
M: 'heey lieverd hoe gaat het?'
S:' goed hoor alleen pap valt me lastig ik weet niet wat ik moet doen.'
M:' hij kan je niks maken hij weet niet waar je zit. En als het moet kan ik nu al naar huis dat weet je toch.'
Ik knik en besef me dan dat ze het niet ziet.
S: 'ja dat weet ik maar je komt zondag toch al terug.
Ik merk dat ik mijn tranen niet meer in kan houden. Ik haat me vader en ik ben bang. Hij weet toch niet echt waar ik ben.
Lars komt binnen in alleen een broek en kijkt me aan.
S: 'ik moet hangen. Ik spreek je wel weer. Ik hou van je.
M: 'ik ook van jou lieverd.
Als ik heb opgehangen veeg ik snel mijn tranen weg en loop naar beneden toe. Lars keek me nog even vreemd aan en loopt nu achter me aan.
'Gaat alles wel goed?' Vraag hij bezorgd. Ik knik. 'Dat was me moeder. Ik mis haar gewoon.' Zeg ik tegen hem. Hij hoeft dit niet te weten.
Hij zegt verder niets en loopt weer naar boven toe.
Ik zucht en ga op de bank zitten. Ik denk aan van alles. Zelf aan dingen waar ik niet aan wil denken. Zoals de six-pack van Lars. Die heeft vast veel getraind. Het is niet super gespierd maar wel gespierd.
'Hallo hoor je me?' Hoor ik iemand zeggen. Ik kijk op en ik zie de jongens staan. 'Nee.' Zeg ik droog terug. We beginnen te lachen tot Lars wat zegt. 'We hebben een verrassing voor je ga je mee?' Ik kijk hun verbaasd aan en knik dan. Als ik langs de klok loop zie ik dat het al half 5 is. Was ik dan zo lang in gedachte.
Morgen weten julie de verrassing. xx