Nagising na lang ako, wala na siya sa tabi ko, nasaan na kaya siya? Iniwan na niya ba ako?
Ang bigat bigat ng dibdib ko at nasakop na naman ako ng kalungkutan..
Bakit niya ginawa sa akin ito? Hinanap niya ko, akala ko nandyan lang siya, hindi siya aalis at higit sa lahat magkakaroon ako ng karamay sa mga oras na iyon,then Iiwan lang niya ako in the end. Ako uli mag-isa ngayon.
Paasa lang?
Napailing ako
So ano naman kung iwan niya ako, hindi naman niya ako responsibilidad, hindi niya ako pananagutan, dahil wala naman namamagitan sa amin.
Sabi ko na lang sa isip ko, para matakpan ang kaunting kirot sa dibdib. ,
Akala ko hindi ako mag-isa.. Iniwan din niya pala ako.
Naglakad ako palayo doon sa may sinilungan naman. i guess I need to find our place all by myself. Hindi ko naman siya kailangan afterall. May tiwala ako sa sarili ko.
Nagulat ako ng makasalubong ko siya. he is wearing nothing but only his ripped jeans.
"Saan ka pupunta?" Para bang hindi ako makapagsalita dahil walang boses na lumalabas sa aking bibig at natulala na lang sa kanya.
Pinigilan ko ang sarili ko na mapanganga. He is a one of a kind, a greek god walking towards me.
Dashboard chest down to his firm abs.
Shit!
Tila natutuyuan ako ng lalamunan. I just need some water.. Pero wala, matutuyuan talaga ako.
Huwag rin sana tumulo ang laway ko. Hawak ko lang ang aking panga para mapigilan ang lahat ng iyon.
"Eris" Agad akong bumalik sa aking huwisyo. Ano nang nangyari? Baka tumulo pa ang laway ko?
Kinapa ko ang mga pagitan ng aking mga labi, mabuti at walang tumulo na laway ko.
Pero kahit na, nakakahiya na nakita niya akong titig na titig sa kanya. Ano pa ang isipin niya. Duh? Hindi pa rin siya yung gusto ko. Masyado lang ako nabigla sa kanya.
Eris, ano ba iyang pinag-iisip mo kanina ha.. Ang landi.
Napailing ako.
"Saan ka pupunta?" Pag-ulit niya. Ayoko naman sabihin na hinahanap ko siya. Baka mag-isip na naman siya, baka nagugustuhan ko na siya.
Aba Hindi ko siya gusto! Hindi! Si Lukas pa rin.
Basta! Hindi ko siya gusto.
I should think some alibis. Come on Eris, think! Diyan ka rin naman magaling.
"Gutom na kasi ako." Tama oo nagugutom na talaga ako. ang hindi kumain maghapon.
"Naghahanap lang ng makakain." Sabi ko habang hinihimas ang tiyan ko. That's right Eris! Be a good actress!
"Perfect! I have some fruits here, baka kasi gutom ka kaya yan, pinaghanap kita ng makakain." Pagkasabi niya ay narinig ko ang pagwala ng aking bituka. I am very very hungry.
Inabot niya sa akin yung mga oranges at mga blueberries. Naramdaman ko na lang na kusa akong napangiti sa kanya. Pinipigilan ko nga, pero kusa ang bibig ko na ngumiti sa kanya.
Sumilay na naman ang kaniyang ngiti.
"Buti naman at ngumiti ka na Eris. You seldom smile since I met you."
"I just appreciate what you did." Sabi ko na lang.
"Ayun naman pala! Marunong ka pala umappreciate Eris. Akala ko dedma ka lang." Ngumiti lang uli ako sa kanya bilang tugon, wala ako sa mood na magdadadaldal, dahil kailangan ko na talagang kumain.
"Uy ngumiti na naman siya. Ngiti ka ulit."
"Ayoko na abuso ka na."
"Tss! Maganda naman yang ngiti mo. Huwag mong itago. Gayahin mo ko." Saka siya ngumiti na pangkiller smile, yung tipong labas na labas ang kanyang ngipin.
"Stop it Nikko!"
"No! Dapat magsmile ka."
Ngumiti ako, yung simple lang. Baka kulit kulitin pa niya ako, tutal ngiti lang naman bakit di ko pa pagbigyan.
"Yung labas ngipin." Pilit kong nilibas ang aking ngipin sa aking mga ngiti.
"Yan, ganda ganda mo na."
Tinititigan ko siya ng masama.
"Pwede na siguro tayo na umalis dito." Pag-iwas niya. Oo tama lang na umalis na kaming dalawa dito. We cant stay here forever.
Habang papalakad, nababalot kami ng katahimikan. Ni wala man lang nagsasalita. I feel awkward, lalo na sa mga titig niya sa akin kanina. Iba, hindi naman yung malagkit na titig, pakiramdam ko ang ganda ganda ko sa mga paningin niya kanina.
It really creeps me out.
"Ok Eris." He broke the silence between us.
"Hmm?"
"May joke ako."
"What is it?" Tanong ko.
"Actually may tatlo akong joke." Pinagmamalaki pa niyang sabi. Aba! Ayos a? Siguraduhin lang niya na mapapatawa niya ako.
"Joke!Joke!Joke!" Sabi niya habang ngiting ngiti pa.
"Hahahahahaha." Tawa niya.
"HAHAHAHAHA!" tawa ko, di ko mapigilan. Siguro ay masyadon lang ako naging malungkot nitong mga nakaraang araw, kaya ko nagawa maappreciate yung joke niyang corny.
"Eris yung totoo, insulto ba--"
"It's funny ok?" Pagkontra ko, I dont want to offend him dahil corny ang joke niya. Natatawa nga talaga ako. Ayaw niyang maniwala, edi huwag.
Maya-maya ay may narinig akong mga lagaslas ng tubig. This is it! Ito yung falls na pinuntahan namin nila Taylor. I can feel it, we can finally find a way back home.
"Malapit na siguro tayo, nadaanan ko na rin ito."
Mabilis kaming naglakad na dalawa, mukhang naalala na niya ang daan. Tapos nakahawak lang siya sa aking kamay na sobrang higpit. Tila ba ayaw niyang bitawan iyon.
"Eris!"
Bumungad agad sila Taylor pag-uwi namin sa cabin
"Were have you been, we are so worried about you." Umaliwalas ang kaniyang mukha ng makita niya si Nikko sa likuran ko.
"You are the one who found her."
"That's great! I hope you two have very very great time together." Then Taylor gave me a wink. Alam ko yan, may kalokohan na nakapaloob diyan. Knowing her.. Pagtalikod ni Nikko, siguradong hot seat na naman ako.
"I knew it Eris! You did it! You just made us believe that you are in the middle of nowhere, and you two talked so you two can some place for the two of you! So I get it! Nikko rushed to search for you because of that. Eris--"
"No Taylor." Pagtutol ko, ito ang isa sa pinaka-ayaw ko sa kanya, kung ano ano ang iniisip. Siguro ay may wildlife na sa utak niya sa sobrang berde.
"Dont lie E! I knew it! It's good you already moved on to your ex."
"Ok fine." She said and obviously she is not convinced at all. Nagtanong pa, hindi naman maniniwala.
..................
Hinatid ako ni Nikko sa apartment ko. Bakit? Pinagkalulong ako ng dakilang kong kaibigan. Pinagtulakan akong palabas nang inihatid nila si Nikko sa bahay niya.
"It is better if you stay with him!" Babalik pa sana ako pero agad nang pinaharurot ni Taylor yung camper.
"Thanks for everything Nikko." Sabi ko ng bumaba na ako sa sasakyan niya. Pagkaalis naman nila Taylor kanina ay siya na mismo ang nagvolunteer na maghatid sa akin.
"Sus, maliit na bagay Eris." Nakangiti niyang sabi.
"So we're friends" Bigla niyang sabi.
"Yes, We're friends" Walang pag-aalinlangan kong sagot. Maybe we can be friends because that crazy man is not bad at all.
He is always too good to me.
**********
MERRY CHRISTMAS PO SA INYO :)