I'm lifeless, I'm fucked up with this !sorrow. I want to get lost, I can't bear the stinging pain in my heart anymore. I want to die because there no reason to be alive if my life is already gone.
I want to end everything, I cant take it anymore!
Hindi na siya babalik at hinding hindi sa siya mapapasaakin pa.
I already gave up my love for him, dahil iyon ang tama at para may nagawa naman akong tama sa mundo ito. Kahit masakit ginawa ko iyon, dahil gusto kong maging masaya si Lukas. Kitang kita ko ang ngiti niya noong ikasal sila ni Anikka. I've never seen him smile like that noong kami pa.
Kapag mahal mo ang isang tao, hahayaan mo siya na maging masaya. Anikka is his hapiness. Kahit nasa piling na siya ng iba, kailangan kong tanggapin iyon dahil masaya siya doon.
Masaya ako na masaya siya ngayon. Pero ang sakit sakit pa rin, dahil mahal ko siya at hindi ko na siya magagawang akin. The pain is still there, hindi maalis-alis. Hindi ko na kakayanin ang sakit na tumutusok sa aking dibdib. Lagi na lang ganito, ayoko na.
I am alone with this bottle of wine. I want to get out with this shit.
As I stand up in the roof deck, putting my one foot on the railing and the other. Wala na namang nagmamahal sa akin, para saan pa kung mabubuhay pa ako sa mundong ito.
"Magpapakamatay ka." I looked to that someone behind
"Who the heck are you?" Sinamaan ko siya ng tingin, wala siyang karapatan para pigilan ako. I am wasted, dapat na akong mawala.
"I'm Nikko Sarmiento."
****************
"Look at the stars, napakakikislap nila no. Pero di mo alam na matagal na sila nageexist, because they took light years just to reach us. Malalaman mo lang na nandyan sila, when you see them clearly, gaya ng pagkislap nila."
-Nicholas Sarmiento
(Dialogue from the reunion)
Kurdapya's note
This is a sequel of respectfully yours :)
Eris' story
Please follow me on twitter: @Weirdongbabae08