Pov Sanne
'Gaat alles wel goed Des?' Ik denk toch dat ik geen normaal antwoord van hem krijg, maar dan kan niemand zeggen dat ik het niet heb geprobeerd. 'Ja het gaat wel. Ben alleen een beetje moe. Veel werken en alles.' Hij kijkt me niet aan, maar kijkt nu wel naar voren toe.
'Sorry van net trouwens. Ik was gewoon verbaasd je hier te zien. Mijn dienst zat er ook op, dus ik wou snel weg.' Lacht hij zachtjes. Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, dus ik knik maar. 'Ik had jou hier ook niet echt verwacht.
Na een lange stilte sta ik rustig op. 'Het is al laat, dus ik ga er maar eens vandoor. Zou jij ook moeten doen. Fijne avond.' Ik glimlach en loop rustig weg. 'Jij ook.' Hoor ik hem nog zachtjes zeggen.
Eenmaal thuis kleed ik me weer om en ga ik in mijn bed liggen. Ik ga maar eens proberen te slapen, morgen wordt een drukke dag met verbouwen dus ik heb mijn rust hard nodig.
Als ik wakker word moet ik even denken waar ik ook al weer ben. Dan krijg ik meteen weer een glimlach op mijn gezicht. Ik woon op mezelf in Amsterdam en ik ga de leukste opleiding doen ooit. '
Ik loop naar beneden toe en kijk of er iets te eten ligt. Er ligt nog niet veel, alleen kaas en ik heb nog crackers. Ik pak het en eet het dan rustig op. Ik maak ondertussen een lijstje met wat ik allemaal moet kopen, zoals eten en spullen voor de woning. De bel gaat en ik loop naar de deur toe. 'Je bent er weer!' Roept Max. Ik begin te lachen en loop met hem naar de auto toe, nadat ik mijn spullen heb gepakt.
'Waar gaan we eerst heen?' Vraagt Max. Eenmaal bij de Action gooi ik van alles in het karretje. Allemaal dingen die ik nodig heb, zoals schoonmaak spullen, en leuke woonspulletjes. Als we bij de kassa zijn pakt Max alles in en ik kijk toe hoe hij dat doet, hij wilt alles altijd zo netjes mogelijk hebben, zo gaat er niets stuk. 'Dat wordt dan 39,25 alstublieft.' Ik kijk op en zie Des zitten. 'Jou kom ik ook echt overal tegen zeg. Ik wil graag pinnen.' Hij kijk me aan en glimlacht klein. Ik leg mijn pasje op het apparaat en wacht tot het bekende geluidje. Ik pak de bon aan en loop dan weer weg. Des reageerde niet eens.
Na een lange ochtend heb ik eigenlijk alles wel voor in huis. We lopen samen naar binnen toe met de spullen, wat wel een paar keer lopen is. 'Kom even wat eten.' Ik trek hem mee naar de keuken en maak voor ons beide een tosti. 'Over een half uur komt de rest, zullen we al wat doen?' Vraag ik. Hij knikt en samen lopen we naar de slaapkamer. We halen hem helemaal leeg en dan de andere kamer ook, in de planning. Zo kan ik van mijn moeders kamer mijn slaapkamer maken en van mijn oude kamer de logeerkamer. We hebben nog een kleine extra kamer en dat was mijn moeders kamertje, ze werkte daar of las daar op haar gemak een boek. Dit wordt nu mijn kamertje. Ik ga er kledingkasten neerzetten, met deuren, en dan mijn bureau voor mijn school met leuke kasten erbij voor extra opbergruimte.
'Oh dat is vast de rest.' Ik ren naar de deur toe en doe deze dan natuurlijk open. 'Aaah, je bent er weer.' Ik word omhelst door mijn oude vrienden. Ik besef me nu pas hoe erg ik ze heb gemist. 'Zullen we meteen beginnen, ik heb er zin in om je te helpen.' Zegt Charley dan. Ik neem iedereen mee en vertel dan het plan.
Iedereen is lekker bezig met verven in mijn nieuwe slaapkamer. Ondertussen hebben de jongens de oude meubels naar de logeerkamer gebracht. Daar staat dan nu een bed, kledingkast en een klein bureau. dat is genoeg voor daar. Het staat nog niet op de juiste plek, want daar moeten we nog wel verven. Als mijn kamer geverfd is splitsen we ons op. Een gedeelte gaat de logeerkamer doen en het andere deel het kantoor. Het is nu 3 uur dus de nieuwe meubels komen over een uur. Mijn slaapkamer is helemaal klaar met verven, alleen moet het nog ene beetje drogen, maar met de ramen open gaat het hard door het lekkere weer.
'Zo, dat was het laatste volgens mij.' Zegt Max. Ik plof naast hem neer op het bed. We hebben alles kunnen doen. Het is dan nu wel 10 uur, iedereen is verder om 7 uur weggegaan, maar het is af. En ik moet zeggen, het is heel mooi geworden. 'Weet je nog toen we vroeger hier verstoppertje speelden met je moeder. We gingen altijd onder het bed liggen en ze deed alsof ze niet wist waar we waren. Ik mis die tijden wel. Dat we altijd samen waren en geen zorgen hadden.' Ik knik en leg mijn hoofd op zijn borst. 'Ik ook. Ik ben blij dat ik hier weer ben, bij jou. Samen kunnen we de hele wereld aan.' Zeg ik lachend. We zeiden dit vroeger ook altijd, we blijven bij elkaar, voor altijd.