Like i can - sam smith
Niall p.o.v
Op ik en rosie na is iedereen even weggegaan zodat charlie rustig kan wakker worden zonder dat ze nu al weer te veel drukte om zich heen heeft. 'En zo kwam je dus hier ' zegt rosie als ze het hele verhaal verteld heeft. De meeste dingen heeft ze er even uitgelaten maar van de dokter moeten we haar rustig houden. 'Zo , ik ga even wat testjes doen bij je maar daar hoef jij weinig voor te doen ' zegt de dokter als hij binnen komt met wat spullen. 'Oke' zegt ze als de dokter haar bloeddruk begint te meten. 'Hoe voel je je ' vraagt de dokter aan charlie terwijl hij verder gaat. 'Nog wat suf , en keelpijn ' zegt ze. 'Dat is logisch als je 6 maanden hebt geslapen ' zegt de dokter en neemt dan een soort hamer mee naar haar voeten. Aan de linker kant haalt hij de deken wat omhoog en tikt tegen haar voet aan. 'Ja auw , niet zo hard ' zegt ze waar de dokter om lacht. Dan doet hij het rechts het zelfde en wachten we op charlie haar reactie. 'Waarom doet u hem er nu bijna niet tegen ' vraagt ze dan en schrikken ik en rosie alle twee net zoals de dokter. Dit was al waar we bang voor waren . 'Charlie ,je rechterbeen is licht verlamd ' zegt de dokter dan. Rosie huilt en charlie kijkt mij aan terwijl ze met haar hoofd schud. 'Hij liegt , niall ' zegt ze en begint licht te huilen. 'Charlie- ' 'niall hij liegt , zeg het !!' Zegt ze en lijkt ineens veel meer alert dan eerst. 'Charlie het spijt me' zeg ik en ze draait zich weg van mij. 'Wat je linker knie betreft zijn daar wel oplossingen voor en zullen we die in de komende paar dagen wel gaan bekijken ' zegt de dokter en gaat dan zo weg terwijl hij hier een huilende charlie achterlaat. 'Wat is er met me knie 'vraagt ze dan. Waarom laat die dokter ons alles vertellen!! ' je knie is deels verbrijzeld ' zeg ik dan. In haar ogen zie je dat ze langzaam instort. 'Dus ik kan nooit meer lopen ' zegt ze dan terwijl er tranen steeds sneller over haar wangen lopen. 'Jawel, als je sterk genoeg bent zorg ik ervoor dat je bij mijn dokter komt die mijn knie ook heeft gedaan. Het word dan gewoon van titanium gemaakt en je merkt er niks van. Daarna kan je langzaam gaan revalideren en voor je het weet loop je gewoon weer ' stel ik haar gerust. Deze dingen heb ik allemaal al uitgezocht en geregeld voor als ze wakker zou worden. 'Beloof je dat ' vraagt ze dan. ' ik ga er alles aan doen om er voor te zorgen dat je weer gaat lopen , dat beloof ik ' zeg ik en ze knikt. 'Hebben jullie ook nog leuk nieuws te vertellen ' vraagt ze nadat ze gestopt is met huilen. 'Robyn en finley zijn sinds vandaag bij elkaar ' zegt rosie dan. 'Hoe kan het ook anders ' zegt ze lachend. Ze kijkt naar rosie en dan worden haar ogen groot. ' je buik is weg ' zegt charlie geschokt. 'Oja, wacht ik ga haar halen ' zegt rosie en rent de kamer uit. 'Ik heb echt veel gemist ' zegt ze terwijl ze om zich heen kijkt. 'Waar is dat allemaal voor' vraagt ze en bedoelt alle apparaten. 'Nou toen je sliep had je niet bepaalt zin om altijd even goed je hart te gebruiken ' zeg ik en probeer het voorzichtig te doen. 'Heeft mijn hart stil gestaan ?? ' vraagt ze dan verbaasd. Ik knik en ze kijkt me geschokt aan. 'Holy shit he. Ben ik blij dat ik me niks meer herinner van die hele crash ' zegt ze dan. 'Je weet echt niks meer?! ' vraag ik verbaasd. 'Het laatste wat ik weet is dat ik iets voor rosie ging halen , vanaf daarna is alles een zwarte vlek ' zegt ze en dan komt rosie binnen met een slapende zara in haar armen. 'Charlie , dit is zara ' zegt ze en draait zara charlie haar kant op. Met veel moeite steekt ze haar arm uit naar rosie en gaat met een van haar vingers over zara haar handje heen. 'Wat een schatje 'zegt charlie en doet dan langzaam haar arm weer terug naast zich. 'Uhm niall wij gaan weg want wij moeten morgen werken. Charlie we komen morgen terug ' zegt rosie en knikt. 'Ik bel wel een taxi 'zeg ik en rosie knikt. Dan verdwijnen rosie en langzaam de kamer en zijn ik en charlie weer alleen. 'Harry wat van niks toch ' vraagt ze en ik schud mijn hoofd nee. 'Ik wil ook echt niet at hij het weet' zegt ze dan. 'Dat begrijp ik. Maak je nou niet druk om harry. Je moet weer aansterken zodat ik je terug mee kan naar londen ' zeg ik . 'Ik ga niet serieus naar de zelfde stad als waar harry is' zegt ze dan koppig als altijd. 'Hij is verhuisd charlie. Hij woont nu iets minder dan een uur buiten de stad ' zeg ik. 'Maar waar blijf ik dan , nog langer in het ziekenhuis ' zegt ze en zucht diep. 'Misschien kan je gewoon bij mij thuis beter worden , ik heb toch niks anders te doen ' zeg ik en ze knikt. Dan komt er weer een verpleegster binnen die het licht aan doet waardoor charlie haar mond open trekt. 'Uit , nu!!' Snel doet ze het ligt weer uit voordat ze charlie haar temperatuur meet en weer weggaat. 'Volgensmij wil je het licht niet aan'zeg ik nadat charlie diep zucht. 'Het doet pijn' zegt ze. 'Dat snap ik ook wel , alleen zij blijkbaar iets minder' zeg ik en probeer haar op te vrolijken. 'Niet lullig bedoeld , maar moet jij niet weg??' Zegt ze dan. 'Oh shit ' zeg ik en haal snel mijn telefoon uit mijn zak waar ik meerdere gemisten oproepen van paul heb. Snel stuur ik hem een bericht dat ik voorlopig toch nog niet terug ga en zet dan snel mijn telefoon uit. 'Zo, die zal me wel weer haten 'zeg ik. 'Hmm ' is de reactie die ik van charlie krijg. 'Misschien moet je gaan slapen ' zeg ik als ze moeite heeft om haar ogen open te houden. 'Alleen als je blijft. Ik wil niet alleen zijn' zegt ze. Ik knik en dan doet ze haar ogen dicht. 'Weltruste niall ' zegt ze en valt daarna gelijk inslaap.
De dagen daarna begint ze al steeds meer weer de oude te worden en slaapt ze steeds minder. De dokters beginnen een pesthoofd van haar te krijgen door alle vragen die ze net gesteld heeft
'Wanneer mag ik omhoog komen en niet meer plat liggen ' vraagt ze en de dokter zucht diep. 'Je moet zo blijven liggen. Dat is voor je eigen veilligheid ' zegt de dokter en begint dan allemaal dingen op te schrijven.
'Wanneer mogen deze naalden eruit ' 'Pas als wij dat zeggen en dat moet door een verpleegster gedaan worden want het is wel een infuus' zegt de dokter. 'Maar waarom is hij er dan al uit ?? ' zegt ze en houd een draadje met de naald omhoog. 'Hoe kan dit nou' zegt hij als hij de naald bekijkt. 'Ik heb hem er misschien zelf perongeluk uitlaten gaan'
'Wanneer mag ik normaal eten' 'Zodra wij zeggen dat het mag' hij zucht en gaat weer verder met schrijven. 'Maar ik heb niall zijn muffin al op ' zegt ze en de dokter kijkt haar boos aan. 'Je hoort wel wanneer iets mag!! ' zegt hij en gooit dan een stapel papieren mijn kant op. 'U bent de verantwoordelijke als mevrouw driver- 'IK HEET CHARLIE ' als charlie word overgevlogen ' zegt de dokter na een korte onderbreking van de bitch uit het bed. 'Lees dat door , onderteken het en je kan morgen vertrekken... naar het volgende ziekenhuis, niet naar huis' !!! Zegt hij en gaat dan haar kamer uit. 'Ik moet dit even lezen' zeg ik dan en begin aan de papieren die op mijn schoot liggen.
DRIVER, CHALIE SOPHIA
16/08/93
ONDERWERP " OVERPLAATSING NAAR LONDEN.
De patient wil overgevlogen worden naar het saint mary's hospital londen waar haar behandeling verder zal gaan en zij vanaf daar ook een revalidatie proces zal gaan beginnen om uiteindelijk terug te kunnen gaan lopen.
RISICO'S
- de patient staat er nu bekent om een zwak hart te hebben waardoor deze overplaatsing misschien te vroeg kan zijn en het haar tijdens de vlucht fataal word.
- het medische team dat tijdens de vlucht de patient zal begelijden zullen met apparatuur niet zo uitgebreid zijn als wanneer ze in een ziekenhuis is. Een plotselinge verandering kan dan misschien niet behandeld worden op kort termijn.
*BELANGRIJK *het ziekenhuis vind het niet verstandig als de patient nu al een reis van meer dan 10 uur maakt aangezien ze nog geen week uit haar coma van een half jaar is. Wij raden aan nog minstens een maand te wachten met deze ingreep. de patient heeft nog veel medicatie nodig en rust waardoor ons dit onverstanding lijkt en niet goed voor haar gezondheid.
Met een handtekening geeft u toestemming dat patient charlie sophia driver met een medisch team naar londen zal worden gebracht.
-----------------------------------
Hoe kan ik hier nou mijn handtekening onder zetten !!' Charlie , kan je niet nog even wachten ??het kan best gevaarlijk worden ' zeg ik en hoop dat ze naar me luistert. 'Niall ik blijf geen dag langer in dit ziekenhuis waar ik nog niet eens rechtop mag zitten terwijl ik nu alleen nog last van mijn benen heb. Ik krijg eten via dit idiote slangetje terwijl ik makkelijk kan kauwen en slikken. Als jij het niet tekent vervals ik je handtekening en zorg ik wel dat ze me ergens anders gaan helpen ' zegt ze als de koppige charlie zijnde. 'Prima !! Maar als er wat gebeurt is het niet mijn schuld' 'oh echt wel , jij hebt dan getekent ' zegt ze grijnzend. Dan pak ik de pen van haar nachtkastje en zet ik er mijn handtekening maar onder. 'Yeahh , morgen terug naar londen...' zegt ze sarcastisch. 'Wil je niet dan??dan blijf je hier ' ' nee !! Dan is het jammer maar dat harry daar ook is maar ik moet en zal weer gaan lopen en snel ook!! ' zegt ze dan en komt een stuk op haar elleboog omhoog. 'Ga plat !!' Zeg ik en duw haar voorzuchtig terug. 'Zeur niet zo. Ik voel me prima' zegt ze. ' ja ja '
Nadat ik een koffie heb gehaald en een sandwich loop ik terug naar charlie haar kamer. Ik heb de brief bij de dokter ingeleverd die het maar een domme beslissing van mij vond. Misschien ik geen dokter maar ik snap wel dat hij het liever nog niet wou. Het is ook best snel maar met iemand zo koppig als charlie kan je dan maar beter meewerken zodat het nog een soort van verstandig gaat. Anders was ze zelf het ziekenhuis uitgegaan in een rolstoel... dat was dan ook niet goed gekomen. Dan was ze sowieso niet levend ergens aangekomen. Nu gaan er gewoon mensen mee en word er op haar gelet. Niet dat ze die wilt want die stuurt ze nu ook al weg als ze met een bloeddrukmeter komen. Ze zegt dat het pas weer mag als ze een paar van die draadjes en stickers van en uit haar lichaam halen. Nou zijn het ook nog wel veel dingen voor iemand die zich al zo goed voelt maar ze hebben alleen maar het beste met haar voor. Maar vertel jij dat maar eens tegen de meest eigenwijze meid die je maar kan vinden. Alles wat zij niet wil gebeurt er niet , die verpleegsters maken geen kans !! Volgensmij zijn ze bang om in haar buurt te komen want ze lijken wel in beurten naar binnen te komen. In de afgelopen dagen dat ik hier ben geweest heb ik nog bijna niet dezelfde verpleegster meerdere keren naar binnen zien komen. Zo eng is ze nou ook weer niet , zoals ze zelf zegt ' ik ben gewoon allergisch voor ziekenhuizen '. Dat is haar excuus om zo te doen. Naja , zolang ze tegen mij aardig is vind ik alles prima.
Als ik terug kom in haar kamer... ik had haar niet alleen moeten laten. Drie keer raden wie er rechtop in bed zit en de koekjes van mijn ontbijt zit op te eten... 'charlie dat mocht niet!!' Zeg ik en doe snel de deur dicht. 'Niall ik voel me prima , zeur niet ' zegt ze terwijl ze vrolijk verder eet. 'Ik ken je niet' zeg ik dan zuchtend en ga weer in de stoel naast het bed zitten. 'Niall kom op , dacht je nou serieus dat ik naar ze zou luisteren. Ik en geen eten gaat niet samen ' zegt ze met volle mond. 'Ik snap dat je wilt eten en dat je het hier helemaal zat bent want jij en ziekenhuizen zien elkaar genoeg , maar je kan niet zomaar je eigen plannen gaan trekken. Je lijkt het allemaal maar niet heel bijzonder te vinden maar aan de foto's en filmpjes te zien die op tv zijn geweest heb je echt geluk gehad en volgens het ambulance personeel scheelde het ook niks ' zeg ik en ben misschien iets te serieus voor mij doen. 'Ga jij maar hier eens liggen niall voor de zoveelste keer. Iedere keer gaat mijn lichaam minder goed werken, natuurlijk wil ik dan weg uit deze ballen tent !!' Zegt ze nu hard. Ik schrik ervan dat ze zo hard praat en dat lijkt ze zelf ook. Ze zakt dan wat terug onderuit en gaat dan weer plat liggen. Ze is dan stil en zegt de rest van de dag niks meer tegen me.
Thanks 4 reading , voting and all the amazing comments x #teamtrouble