"အဲ့တာဆို ဘာလို႔အိမ္အျပင္ကဖုန္ေတြတက္ေနတာလဲ?..."
"အဲ့တာက အကိုေလးလာေနရင္ ဟိုေသာ့ခတ္ထားတဲ့အခန္းမွာပဲေနပါတယ္...
က်န္တဲ့ေနရာေတြကိုေတာ့ ဒီတိုင္းပဲျပစ္ထားထားတာ...
မီးဖိုေဆာင္နဲ႔သူ႔အခန္းနဲ႔ပဲ သံုးတာ..."
"ေၾသာ္...အက်င့္မေကာင္းလိုက္တာ..."
"ေမာင္ခန႔္..."
"ကြၽန္ေတာ္က ေျပာျပတာပါ..."
ရိုးေစလည္း ေခါင္းသာခါလိုက္ၿပီး..ဝယ္လာတဲ့ပန္းကန္ေတြကို အစီအရီထားလိုက္သည္..။
"လေရာင္က ဒီကိုေရာက္တာဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ?..."
"၃ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ ကိုေလး..."
"ေၾသာ္..."
"ကြၽန္ေတာ္က ႀကီးႀကီးစိန္ရဲ့တူပါ...
ဒီကိုလည္း ႀကီးႀကီးစိန္ပဲေခၚလာတာေလ...
ရြာမွာက အေဖေရာအေမေရာဆံုးသြားတာမို႔ ကြၽန္ေတာ္လည္း ႀကီးႀကိးစိန္နဲ႔အတူလိုက္ေနျဖစ္သြားတာ..."
"ေၾသာ္...
လေရာင္က ဟင္းေတြဘာေတြခ်က္တတ္လို႔လား..."
"ဟုတ္ အကိုေလး...
ကြၽန္ေတာ္ ထမင္းဟင္းေကာင္းေကာင္းခ်က္တတ္ပါတယ္.."
"အင္း ထမင္းေၾကာ္အရသာနဲ႔တင္ ကိုေလးသိပါတယ္..."
"ဟုတ္..."
ရိုးေစတို႔လည္း စကားတေျပာေျပာနဲ႔ပဲ မီးဖိုေဆာင္ကိုရွင္းလင္းတာၿပီးသြားေလသည္..။
"ဟူး......အခုမွပဲၿပီးသြားေတာ့တယ္..."
"ကိုခန႔္က ဘာမွလည္းမလုပ္ဘဲနဲ႔ ညည္းေနတယ္.."
"ေအာင္မာ...ငါကအႀကီးႀကီးေတြကို ဝိုင္းမေပးရတာေလ..."
"ဟုတ္ပါၿပီ...
ကဲ...ဒီမွာ ပန္းသီးေလးစားၾကဦး..."
ရိုးေစလည္း ပန္းသီးစိတ္ပန္းကန္ကိုယူၿပီး ေမာင္ခန႔္တို႔ေရ႔ွမွာ ခ်ေပးလိုက္သည္..။
"စားၾကဦးေနာ္...
ကိုေလး စစ္ကိုသြားေခၚလိုက္ဦးမယ္..."
"ဟုတ္..."
ရိုးေစလည္း ေမာင္ခန႔္တို႔ကိုထားခဲ့ၿပီး..စစ္ရိွရာအခန္းထဲကိုဝင္လာလိုက္သည္..။
စစ္ ထြက္မလာပါလားမွတ္တယ္..ကုတင္ေပၚမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာကိုး..။
Part-4
Start from the beginning
