မနက္၇နာရီခြဲဆိုတာနဲ႔..ထေနက်အခ်ိန္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ရိုးေစတစ္ေယာက္နိုးလာခဲ့သည္..။ အိပ္ယာေျပာင္းတာေၾကာင့္ ညကေနာက္က်မွအိပ္ယာဝင္ခဲ့ေပမယ့္..အိပ္ယာထတဲ့အခ်ိန္ကေတာ့ ပံုမွန္အတိုင္းႏုိးလာခဲ့သည္..။ ေဘးမွာ အိပ္ေနတဲ့သားသား ေျခကားယားလက္ကားယားနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္ေနေလသည္..။
ပူလို႔ထင္တယ္ ေစာင္ကိုလည္းကန္ခ်ထားေလသည္..။ အက်ႌေလးကလည္း လိပ္တက္ေနတာမို႔..ဗိုက္ပူပူေလးက ေပၚေနသည္..။ ရိုးေစလည္း သားရဲ႕အက်ႌကိုဆြဲခ်ေပးလိုက္ၿပီး ေျခေထာက္ေလးကိုစုေပးလိုက္သည္..။
"သား...စစ္ မထေသးဘူးလား...
မိုးလင္းေနၿပီေလ..."
"No.."
"အဟက္..."
ေမာင္ခန္႔တို႔သင္ေပးထားတဲ့ Noနဲ႔Yes ကိုေတာ့ သူနားလည္သည္..။ ဘာသင္ေပးေပး အတတ္ျမန္တယ္..။
"အဲ့တာဆို ျပန္အိပ္ေနေနာ္...
ပါပါး မ်က္နွာသြားသစ္လိုက္ဦးမယ္ေနာ္...
စစ္ႏုိးမွ မနက္စာထြက္စားတာေပါ့.."
"ဟုတ္..."
"အဟက္....အင္းအင္း အိပ္အိပ္..."
ရိုးေစလည္း သားကိုျပန္အိပ္ေစလိုက္ၿပီး..အျပင္ကိုထြက္လာလိုက္သည္..။ ေမာင္ခန္႔ရဲ႕အခန္းကိုသြားၾကည့္လိုက္ေတာ့..ေမာင္ခန္႔လည္း အိပ္ေပ်ာ္ေနေလသည္..။
ရိုးေစလည္း မ်က္နွာသစ္သြားတိုက္ၿပီး..အိမ္အျပင္ကို ထြက္လာလိုက္သည္..။
အိမ္ႀကီးေရွ႕ကို ကားရပ္လိုက္တာနဲ႔..ခပ္လွလွအမ်ိးသမီးတစ္ေယာက္ ကားေပၚကဆင္းလာသည္..။
"ကိုကို...ကိုကို!...
ကိုကို!..."
ေခၚသံၾကားေတာ့ အိမ္ထဲကေန ေဒၚဟန္နီေရာ ေနလပါထြက္လာသည္..။
"ဝသုန္...အေစာႀကီး ဘာကိစၥရွိလို႔လဲ?..."
"ျဖန္း!!..."
ေမးတာကိုမေျဖဘဲ ေနလရဲ႕အနားကိုသြားကာ..ပါးကို အားနဲ႔လႊဲရိုက္လိုက္တာေၾကာင့္ အကုန္လံုးက အံ့အားသင့္သြားၾကသည္..။
"ဝသုန္..."
"ဝသုန္...သမီး ဘာလုပ္တာလဲ?...
ဘာလို႔ သားကိုရိုက္ရတာလဲ?..."
