ေနလလည္း အိမ္ကိုမျပန္ခ်င္တာေၾကာင့္ ရိုးေစတို႔အိမ္ထဲကိုဝင္လာလိုက္သည္..။ အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ ငိုေနတဲ့လေရာင္ကိုေတြ႕ရေလသည္..။
"လေရာင္..."
"ေၾသာ္ အကိုေလး..."
"မင္းမလိုက္သြားဘူးလား..."
"ဟုတ္..."
ကိုခန္႔က အတင္းေခၚေပမယ့္ လေရာင္ကေတာ့ ႀကီးစိန္ရွိေနတာမို႔ မလိုက္ဘဲအိမ္မွာေနခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္..။
"အင္း....ဘယ္လိုျဖစ္ၾကတာလဲ?..."
"႐ႊတ္....
အားလံုးကကြၽန္ေတာ့္အမွားေတြပါ အကိုေလး...
ကြၽန္ေတာ္သာ ေမေမႀကီးေပးတဲ့နို႔ဘူးကို မယူလာလိုက္ရင္ဘာမွျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး..."
"ငါ့ကိုအေသးစိတ္ေျပာ..."
"ဒီလိုပါ အကိုေလး...
မနက္က ေမေမႀကီးကစစ္တို႔ဖို႔ဆိုၿပီး နို႔ဘူးေပးလိုက္တာ...
အဲ့တာ စစ္ကိုတိုက္လိုက္တာ...
အခု စစ္ဝမ္းေတြေလ်ွာၿပီး ေဆးရံုတင္လိုက္ရတယ္..."
"ဟင္...
တျခားအစားအစာေတြမ်ားစားထားလို႔လား..."
"တမနက္လံုး ဒီနို႔တစ္ခြက္ပဲေသာက္ရေသးတာပါ..."
"........"
"စစ္ကအဖ်ားေပ်ာက္ေသးတာမၾကာေသးတဲ့အျပင္ အခုလိုဝမ္းေလ်ွာေတာ့...
စစ္ခမ်ာ ေမ်ာ့ေမ်ာ့ေလးပဲပါသြားတာ.."
"ဟင္....
ဘာလို႔ဒီလိုလုပ္ရက္ရတာလဲ?..."
လေရာင္ဆီကေန ၾကားရတဲ့စကားေတြေၾကာင့္ ေနလလည္း အိမ္ႀကီးဆီကိုေလ်ွာက္လာလိုက္သည္..။ အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ ဧည့္ခန္းထဲမွာထိုင္ေနတဲ့ေဒၚဟန္နီနဲ႔ဆံုေလသည္..။
"ဟယ္ သား ဒီေန႔အေစာႀကီးျပန္လာပါလား..."
"ေမေမ...ေမေမ ဘာလို႔ ဒီလိုလုပ္ရက္ရတာလဲ?.."
"ဘာေတြေျပာေနတာလဲ? ေနလ..."
"အခု ရိုးေစရာတို႔ထြက္သြားၾကၿပီ..."
"ဟုတ္လား ဒါေကာင္းတာပဲမဟုတ္ဘူးလား.."
"ေမေမ့!..."
"ဟဲ့ ဘာလို႔မေအကိုေအာ္ေနတာလဲ?..."
"ေမေမဘာလို႔ဒီလိုလုပ္ရက္ရတာလဲ?...
ကေလးတစ္ေယာက္ကို ေမေမဘာလို႔ဒီလိုလုပ္ရက္ရတာလဲ?..."
