"အင့္!..."
ဗိုက္ေပၚကို တစ္ခုခုျပဳတ္က်သလိုခံစားရတာေၾကာင့္ ရိုးေစနိုးလာခဲ့သည္..။ မ်က္လံုးကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စစ္ျဖစ္ေနသည္..။
"စစ္ နိုးလာၿပီလား..."
"ဟုတ္..."
"ပါပါးဗိုက္ေပၚမထိုင္နဲ႔ေနာ္...
ေအာက္ကိုဆင္း..."
ရိုးေစလည္း စစ္ကိုဂ်ိဳင္းကေနမလိုက္ၿပီး ေဘးနားကိုခ်ကာ ဖက္ထားလိုက္သည္..။
"ဘာလို႔ ပါပါးဗိုက္ေပၚမထိုင္ခိုင္းတာလဲ?..."
"ဟင္...
ေၾသာ္ ပါပါးဗိုက္ဗိုက္နာလို႔..."
ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ စစ္ကိုဗိုက္ေပၚမွာမထိုင္ေစခ်င္..။ စစ္ကိုယ္ကလည္း နင့္ေနေတာ့ စိတ္ထဲမွာတစ္မ်ိဳးေလးျဖစ္ေနသည္..။
"ဟုတ္လား...နာေသးလားဟင္..."
"မနာေတာ့ပါဘူး...
ပါပါးသားေလးေဘးမွာရွိေနလို႔.."
"ခစ္ ခစ္..."
ၾကားလိုက္ရတဲ့စကားေၾကာင့္စစ္ကရယ္ၿပီး ရိုးေစကိုအတင္းဖက္ေနသည္..။
"ပါပါးသားေလးကို ခ်စ္လိုက္တာကြာ..."
"သားလည္းခ်စ္ရယ္..."
"အဟက္ ဟုတ္ပါၿပီ ႐ႊတ္ ႐ႊတ္..."
ရိုးေစလည္း စကားတတ္လြန္းတဲ့စစ္ရဲ႕ပါးေလးကို ငံု႔နမ္းလိုက္သည္..။ စစ္ကလည္း သူ႔ပါပါးနမ္းသမ်ွကိုၿငိမ္ခံကာ ရယ္ေနေလသည္..။
"ပါပါး ညီေလးလိုခ်င္ရယ္..."
"ဟင္..."
"ညီေလးနဲ႔ ေဘာလံုးကန္ခ်င္ရယ္...
ညီေလးေမြးေပး..."
"ဟင္...အဲ့တာ အဲ့တာက ေနာက္က်ေတာ့ေမြးေပးမယ္ေနာ္...
အခုမ်က္နွာသစ္ၾကမယ္ေနာ္..."
"ေနာက္က်ရင္ တဂယ္ညီေလးေမြးေပးမွာေနာ္...
ကတိေပး..."
"အင္းအင္း ပါပါးကတိေပးတယ္...
အခုမ်က္နွာသစ္ၾကမယ္ေနာ္..."
"ဟီး ဟုတ္..."
ရိုးေစလည္း စစ္ကိုခ်ီၿပီး အခန္းထဲကထြက္လာလိုက္သည္..။ ဘာလို႔ဒီေလာက္ေတာင္ ညီေလးလိုခ်င္မွန္းမသိဘူး..။ စစ္ဆီက ညီေလးလိုခ်င္တယ္လို႔ၾကားလိုက္ရရင္ စိတ္ထဲမွာဘယ္လိုျဖစ္သြားမွန္းကို မသိဘူး..။
