*warning ေပးပါတယ္ေနာ္...
အသက္မျပည့္ေသးသူမ်ား မဖတ္ပါနဲ႔...*
_________________________________________________________
"ေအ့...မင္းတို႔ျပန္ၾကေတာ့ bye..."
"မင္းတစ္ေယာက္ထဲ အေပၚတက္လို႔ျဖစ္ပါ့မလား..."
"ျဖစ္ပါတယ္ကြာ ေအးေဆး...
မင္းတို႔သြားၾကေတာ့..."
ကားေပၚကေန ဒယိမ္းဒယိုင္နဲ႔ဆင္းလာတဲ့ေနလကို အဂၢတို႔တြဲထားရသည္..။
"ေၾသာ္ အကိုေလး အခုမွျပန္လာတာလား...
ဟင္ အရက္ေတြေသာက္လာတာ..."
"ရိုးေစရာ မအိပ္ေသးဘူးလား..."
"အင္း အကိုေလးျပန္မလာေသးလို႔ေစာင့္ေနတာ..."
"ငါ့ကိုေစာင့္ေနတာတဲ့ ေအ့..."
"အင္း အဲ့တာဆိုလည္း မင္းပဲေနလကိုတြဲၿပီး သူ႔အခန္းထဲထိလိုက္ပို႔ေပးလိုက္ပါ...
ညဥ့္နက္ေနလို႔ ငါတို႔လည္းျပန္ေတာ့မယ္..."
"အင္းအင္း..."
ေနလကို ရိုးေစဆီေပးလိုက္ၿပီး အဂၢတို႔လည္းျပန္သြားေလသည္..။
"ရိုးေစရာ ငါ့ကိုအခန္းထဲလိုက္ပို႔ေပးစမ္း..."
"တုိးတိုးေျပာပါ အကိုေလးရယ္...
ေမေမႀကီးတို႔အိပ္ေနတယ္ နိုးသြားပါဦးမယ္..."
ေျပာလိုက္ေတာ့ ေနလကၿငိမ္ၿပီး ရိုးေစကိုတြဲကာ အေပၚကိုတက္လာလိုက္သည္..။ အခန္းတံခါးကို ဖြင့္လိုက္ကာ ဒယိမ္းဒယုိင္နဲ႔ပဲ ေနလကိုကုတင္ေပၚခ်ေပးလိုက္သည္..။
"အ!...အ!...အကိုေလး ကြၽန္ေတာ့္ဆံပင္ကိုမဆြဲထားနဲ႔ေလ..."
ကုတင္ေပၚေရာက္ေနတဲ့ေနလက ရိုးေစရဲ႕ဆံပင္ကိုဆြဲထားတာေၾကာင့္ ရိုးေစကေနလရဲ႕ကိုယ္ေပၚကိုအုပ္မိုးထားသလိုျဖစ္ေနသည္..။ ေနလက လက္ဖယ္ေပးလိုက္တဲ့အခ်ိန္ ရိုးေစရဲ႕ဆံပင္ေတြကိုစည္းထားတဲ့ေခါင္းစီးကြင္းဟာလည္း ပ်က္သြားေလသည္..။
ရိုးေစရဲ႕ဆံပင္က နားဖံုးသည္အထိရွည္တာေၾကာင့္ အိမ္အလုပ္ေတြလုပ္ရင္က်ေနသည္မို႔ ေဘးနွစ္ဖက္ကိုသိမ္းၿပီး စည္းထားျခင္းျဖစ္သည္..။ မ်က္နွာကိုလာဖံုးတဲ့ဆံပင္ေတြေၾကာင့္ ရိုးေစလွန္တင္ၿပီး ကုန္းထလိုက္သည္..။
