"ပါပါး ဗိုက္ဆာေနၿပီ ျမန္ျမန္ေရး..."
"ၿပီးပါၿပီဗ်ာ...
ေတာ္ေတာ္ဆာေနတယ္ေပါ့ေလ..."
"ဟုတ္ ေတာ္ေတာ္ေရး..."
"အဟက္ ဟုတ္ပါၿပီ..."
ရိုးေစလည္း ထမင္းပန္းကန္ကိုစစ္ရဲ႕အေရွ႕ကိုခ်ေပးလုိက္ၿပီး ေဘးမွဝင္ထိုင္လိုက္သည္..။ ေန႔လယ္စာလည္း စားၿပီးၿပီကို ထပ္စားခ်င္ေနတာ..အေတာ္ေလးဝင္တဲ့ဗိုက္ေလး..။
"ပါပါး ျမန္ျမန္..."
"ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ...
ခြန္႔ေပးပါမယ္...အာ..."
ရိုးေစကေျပာလိုက္တာနဲ႔ စစ္ကခ်က္ခ်င္းပါးစပ္ဟေပးလာသည္..။ ရုိးေစကခြန္႔ေပးလိုက္တာနဲ႔ၿပံဳးၿပီး စားေနေလသည္..။
"စားလို႔ေကာင္းလား.."
"ဒြတ္ ဒြတ္..."
"ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ ပါပါးသားေလးကခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ ႐ႊတ္ ႐ႊတ္..."
"ဟီး ခြန္႔ ခြန္႔..."
စစ္က ခြန္႔လို႔ေျပာတာနဲ႔ ရိုးေစလည္း ၾကက္သားေလးကိုဖဲ့ေပးလိုက္ၿပီး ထမင္းနဲ႔ ခြန္းေကြၽးလိုက္သည္..။
"အိမ္ထဲမွာ ဘယ္သူမွမရွိၾကဘူးလား..." ဆိုတဲ့အသံနဲ႔အတူ ေနလတစ္ေယာက္အိမ္ထဲကိုဝင္လာလိုက္သည္..။
အိမ္ထဲဝင္လာကတည္းက ဘာသံမွမၾကားေၾကာင့္ ေနလလည္းမီးဖိုေဆာင္ထဲကိုဝင္လာလိုက္သည္..။
"ေၾသာ္ ဦးဦး...ဦးဦးျပန္လာၿပီရား..."
"အင္း...စစ္က ထမင္းစားေနတာလား..."
"ဟုတ္ ဦးဦးစားပါဦးရား..."
"အဟက္ ဘာနဲ႔စားတာလဲကြ..."
"ၾကက္သား...
ဦးဦးေရာစားမရား...
ပါပါးကိုခြန္႔ေကြၽးခိုင္းရိုက္ေရ..."
"စစ္..."
စစ္ရဲ႕စကားေၾကာင့္ ရိုးေစမွာစစ္ကိုဆက္မေျပာဖို႔ တားလိုက္ရသည္..။
"အဲ့လိုလုပ္ရင္ေကာင္းမလား...
ဦးဦးလည္းဗိုက္ဆာေနတာ..."
"အာ့ဆို လာေရ...
ဒီမွာ ထိုင္.." ဆိုၿပီး စစ္က ေနလကိုသူ႔ေဘးနားကိုေခၚေနေလသည္..။ ေနလကလည္း စစ္ရဲ႕ေဘးနားမွာလာထိုင္ေလသည္.. ။
