"ပါပါး ဟီး ထ ပါပါး..."
ရင္ဘက္ေပၚကို ခႏၶာကိုယ္ေသးေသးေလးက ကုတ္တက္လာတာမို႔ ရိုးေစလည္း နိုးလာခဲ့သည္..။ မ်က္လံုးကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စစ္ျဖစ္ေနသည္..။
"စစ္ နိုးၿပီလား..."
"ဟုတ္ ေဖေဖ အိပ္ေနရယ္..."
"အင္း ေဖေဖကအိပ္ေနတယ္...
ပါပါးတို႔မ်က္နွာသြားသစ္ရေအာင္..."
"No ေဆာ့ ေဆာ့..."
"မ်က္နွာသစ္ၿပီးမွ ေဆာ့မယ္ေလ...
အခုထမယ္ေနာ္..."
"No..."
ေခါင္းကိုတြင္တြင္ခါၿပီး ရုိးေစရဲ႕ဗိုက္ေပၚမွာထိုင္ေနေလသည္..။
"ဗိုက္ေပၚမထိုင္ရဘူး ေအာက္ကိုဆင္းေနာ္..."
"ထိုင္မွာ ထိုင္မွာ..."
ရိုးေစနဲ႔စစ္တို႔ရဲ႕အသံေၾကာင့္ ေနလလည္းနိုးလာခဲ့သည္..။
"သား ပါပါးဗိုက္ထဲမွာကေလးေလးရွိေနတယ္...
အဲ့တာေၾကာင့္မို႔ မထိုင္ရဘူးေနာ္..."
"ဟင္ ကေလး...
ေဖေဖ တဂယ္ေျပာတာလား.."
"အင္း တကယ္ေျပာတာ..."
"ညီေလးရေတာ့မွာ ဟီး..."
"ဟုတ္တာေပါ့ စစ္ ညီေလးရေတာ့မွာ..."
"ေရး ညီေလးရေတာ့မယ္ ဟီးဟီး..."
သူ႔ပါပါးကိုအတင္းဖက္ၿပီး ေျပာလာတဲ့စစ္က တကယ္ေပ်ာ္႐ႊင္ေနသလိုပင္..။
"ပါပါးကိုခ်စ္ရယ္ မြ မြ..."
"အဟက္ ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ ပါပါးကလည္းပါပါးသားေလးကိုခ်စ္ပါတယ္ ႐ႊတ္..."
"အဲ့တာဆို စစ္က ေဖေဖ့ကိုက်မခ်စ္ဘူးေပါ့..."
"ေဖေဖ့ကိုလည္းခ်စ္ပါရယ္..."
"အဟက္...လူလည္ေလး..."
"ထ ပါပါးတို႔မ်က္နွာသြားသစ္မယ္ေနာ္..."
"ဟုတ္ ပီးရင္ ဖိုးဖိုးရီးတို႔ကိုသြားေျပာမယ္..."
"ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ စစ္ေလးသေဘာ..."
"ဟီး..."
ရိုးေစလည္း စစ္ကိုခ်ီလိုက္ၿပီး မ်က္နွာသစ္ေပးလိုက္သည္..။ မ်က္နွာသစ္ၿပီးတာနဲ႔ သူ႔ဖိုးဖိုးႀကီးသြားႂကြားမယ္ဆိုၿပီး စစ္က ေအာက္ကိုေျပးဆင္းသြားသည္..။
