"စစ္ေရ...ေလ်ွာက္ေျပးမေနနဲ႔ေလကြာ...
ပါပါးမလိုက္နိုင္ေတာ့ဘူး...
စစ္...စစ္ေရ...."
ေဘာင္းဘီတစ္ထည္ပဲဝတ္ၿပီး ေလ်ွာက္ေျပးေနတဲ့စစ္ကို ရိုးေစလိုက္ဖမ္းေနရသည္..။ ပတ္ေျပးေနရင္း အခန္းတံခါးေဘးမွာပုန္းေနတာမို႔..ရိုးလည္း တံခါးနားကိုေလ်ွာက္လာလိုက္သည္..။
"စစ္ရွိဝူး..."
ေျခသံၾကားတာနဲ႔ ထြက္လာတဲ့အသံေလးေၾကာင့္..ရိုးေစ ၿပံဳးမိသည္..။
"စစ္မရွိဘူးဆိုေတာ့...
စစ္ကဘယ္သြားေနတာလဲမသိပါဘူး...
ဟင္...ခုနက စစ္မရွိဘူးလို႔ ေျဖလိုက္တာဘယ္သူလဲမသိဘူး..."
"အင္...စစ္သူငယ္ခ်င္း.."
ခဏေလာက္ေတြးၿပီးမွ အသံေလးျပန္ထြက္ေပၚလာသည္..။
"အဟက္..."
ရိုးေစလည္း လည္လြန္းတဲ့သားေၾကာင့္ရယ္လိုက္ၿပီး..တံခါးကိုဆြဲလိုက္ကာ ပုန္းေနတဲ့ကုိယ္လံုးေလးကိုဆြဲေပြ႕လိုက္သည္..။
"ဟားဟား...မိၿပီကြ...
ပုန္းေနတဲ့ႂကြက္ျဖဴေလးကို ေၾကာင္ႀကီးဖမ္းလိုက္ပါၿပီ..."
"ခစ္ ခစ္...ပါပါး..."
ခႏၶာကုိယ္ကို ေကာ့ျပန္လန္ေအာင္ ရယ္ေနတဲ့သားေၾကာင့္..ရိုးေစမနည္းခ်ီလာရသည္..။
"ပါပါး အက်ႌဝယ္ေပးမယ္ေနာ္...
ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေန...လိမၼာတယ္ေနာ္ စစ္က..."
"အြန္း..."
"ဘာေျပာတယ္..."
"ဟုတ္..."
"ဒီလိုမွေပါ့...႐ႊတ္...
ပါပါးသားေလးက ေမႊးေနတာပဲကြာ..."
"ခစ္ခစ္...နမ္းနဲ႔ ယားတယ္..."
သူ႔ကိုယ္ေလးကိုနမ္းေနတာေၾကာင့္..ယားတ
္ဆိုၿပီး ရိုးေစရဲ႕မ်က္နွာကိုသူ႔လက္ေသးေသးေလးနဲ႔တြန္းထားေလသည္..။
"ခ်ေလာက္!.."
"ဟာ...ဒီသားဖ၂ေယာက္ အဝတ္အစားမလဲရေသးဘူးလား..."
"ဒီမွာ ေဖေဖ့ေျမးေလ ပတ္ေျပးေနလို႔မနည္းလိုက္ဖမ္းေနရတယ္..."
"ဟုတ္လား...ေျမး..."
"ဟုတ္ဝူး..."
"ဘာ!..."
