၃နှစ်ကြာပြီးနောက်......
"စစ်တို့သားဖရေ မပြီးသေးဘူးလား...
ကျောင်းနောက်ကျမယ်နော်..."
"ပြီးပါပြီရိုးရဲ့...
ဒီမှာ သစ်က သူ့ကိုကိုသနပ်ခါးလူးထားတာကိုကြည့်ပြီး သူပါလိုက်လူးနေလို့စောင့်နေရတာ.."
ရိုးအော်လိုက်မှပဲ နေလကသစ်ကိုချီပြီး စစ်ကိုလက်ကဆွဲလာလေသည်..။ သစ်ဆိုတာကတော့ ရိုးစေနဲ့နေလတို့ရဲ့ဒုတိယမြောက်သားလေးပဲဖြစ်သည်..။ အခုဆို ၂နှစ်ကျော်ပြီးလေ..။
"ပါပါး..."
"ဟေ...ပါပါးသားလေး သနပ်ခါးလူးထားတာလား...
ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာကွာ..."
စစ်က ရိုးစေလူးပေးခဲ့တာမို့ သနပ်ခါးညီညီလေးဖြစ်ပေမယ့် သစ်ကတော့ သူ့ဘာသာလက်နဲ့ယူလိမ်းလာတယ်ထင်တယ် ကွက်တိကွက်ကြားဖြစ်နေသည်..။
"ပါပါး ချီ..."
နေလလက်ထဲကနေ ချီခိုင်းနေတာကြောင့် ရိုးစေလည်း သစ်ကိုချီလိုက်သည်..။ သနပ်ခါးလူးထားတဲ့ပါးဖောင်းဖာင်းနမ်းလိုက်သည်..။
"မွှေးနေတာပဲကွာ ရွှတ် ရွှတ်..."
"ကိုကိုရဲမွှေး.."
"ဟုတ်ပါ့ ကိုကိုလည်းမွှေးတယ်...
လာပါဦး ကိုကို့ကိုလည်းမွှေးဦးမယ်..."
သူ့အဖေဘေးမှာ ထိုင်နေပြီဖြစ်တဲ့ စစ်ရဲ့ပါးလေးကိုလည်းလှမ်းနမ်းလိုက်သည်..။
"ဒီက ဖေဖေ့ကိုရောမနမ်းချင်ဘူးလား..."
"မနမ်းချင်ပါဘူး..."
"ရတယ်လေ ခဏနေမှတွေ့မယ်..."
"မင်းကတော့လေ..."
ရိုးစေလည်း သစ်ကိုသူ့အဖေပေါင်ပေါ်တင်ပေးလိုက်ပြီး မနက်စာပြင်ပေးလိုက်သည်..။
မနက်စာစားပြီးတဲ့အခါမှာတော့ နေလက ရိုးကိုမှာစရာရှိတာမှာနေသည်..။
"ရိုး အိမ်အလုပ်တွေလည်းလျှောက်လုပ်မနေနဲ့ဦး...
နည်းနည်းပါးပါးကိစ္စတွေဆို လရောင်ကိုပဲလုပ်ခိုင်း...
အလေးအပင်တွေလည်း သိပ်မမနဲ့.."
"အင်းပါ နေ့တိုင်းမှာနေတာ မပြီးနိုင်တော့ဘူး..
အိမ်မှာ ဖေဖေလည်းရှိတယ် လရောင်လည်းရှိတယ် Leoလည်းရှိသေးတယ် စိတ်ပူမနေနဲ့.."
