"ေလာင္းကစားေတြကိုမလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့ဆိုတာကို ေမေမရာ..."
"ေမေမမလုပ္ပါဘူး သားရယ္...
သူငယ္ခ်င္းေတြကလာေခၚေတာ့ ေမေမလည္းလိုက္သြားမိတာ..."
"ဘယ္သူလာေခၚေခၚ ေမေမလိုက္ခ်ဳင္မွျဖစ္တာပါဗ်ာ..."
"မင္းက ေမေမ့စကားကိုမယံုမွေတာ့ေမေမ့မွာဘာမွေျပာစရာမရွိေတာ့ဘူး.."
ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ေဒၚဟန္နီက သူမအခန္းထဲကိုဝင္သြားေလသည္..။
ေဒၚဟန္နီက သူမ်ားအိမ္မွာ အခုလိုျဖစ္သြားတာေၾကာင့္ ေနလေစတနာေဒါေသာနဲ႔ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္..။
"အန္တီက မလုပ္ဘဲခံလိုက္ရတာေနမွာပါ...
အဲ့တာေၾကာင့္ အခုလိုျပန္လာလို႔ရတာေပါ့..."
"ဟင္း.......ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ ေမေမအခုလိုရဲစခန္းထိေရာက္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုမေကာင္းတဲ့သားလို႔ ခံစားေနရတယ္..."
"အဲ့လိုမေတြးပါနဲ႔...
အန္တီလည္း ေနာက္တစ္ခါသြားမွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး..."
"အင္း..."
"ေမာင္ေနလ..."
"ေၾသာ္ ႀကီးစိန္ဘာျဖစ္လို႔လဲ?..."
"ႀကီးစိန္တစ္ခုေလာက္ေျပာခ်င္လို႔ပါ..."
"ဟုတ္..."
"အမွန္ေတာ့ မမေလးေလာင္းကစားမလုပ္တာ ေမာင္ေနလအိမ္ကေနထြက္သြားတဲ့အခ်ိန္ကတည္းကပါ...
ေန႔လယ္ကမွ သူငယ္ခ်င္းေတြလာေခၚတာနဲ႔ လိုက္သြားတာပါ..."
"ဟုတ္ ကြၽန္ေတာ္သိပါၿပီ..."
ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ေနလလည္း ေဒၚဟန္နီရဲ႕အခန္းထဲကို ဝင္လာလိုက္သည္..။
"ေမေမ.."
"ေမေမ့စကားကိုမယံုတဲ့မင္းကို ေမေမဘာမွေျပာစရာမရွိဘူး..."
"ေမေမ့စကားကိုမယံုသလိုျဖစ္သြားတာ ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္...
ဒါေပမယ့္ ေနာက္တစ္ခါ ေမေမဒီလိုမ်ိဳးမလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့..."
"မင္းေျပာစရာမလိုပါဘူး..."
"ဟင္း....
ေမေမ့..."
"သြား ငါ့အသားကိုလာမထိနဲ႔..."
"ေမေမကလည္း.."
