"ရိုး...."
"ဘာတုန္း ဘာျဖစ္ျပန္ၿပီလဲ?..."
တစ္မနက္လံုးတရိုးရိုးနဲ႔ ေခၚေနတဲ့ေနလေၾကာင့္ ရိုးေစမွာ ေနလအနားပဲကပ္ေနရသည္..။
"ဗိုက္ဆာတယ္..."
"ဗိုက္ဆာရင္ ထမင္းသြားစားေလ..."
"မစားခ်င္ဘူး အဲ့ဟင္းေတြနဲ႔မစားခ်င္ဘူး..."
"ေျပာ အဲ့တာဆိုဘာစားခ်င္လဲ?..."
"အင္း...
သရက္သီးသုပ္ေလးျဖစ္ျဖစ္ မရမ္းသီးသုပ္ေလးျဖစ္ျဖစ္ သုပ္ေပးပါလား..."
"ဟင္း.....
အဲ့တာဆိုလည္းထ သြားစားမယ္..."
"အင္း အဲ့တာေၾကာင့္ရုိးကိုခ်စ္ေနရတာ..."
ရိုးေစကိုအတင္းဖက္ထားၿပီး မီးဖိုေဆာင္ထဲကိုလိုက္လာေလသည္..။
"ခံုမွာသြားထိုင္ေစာင့္ေနေလ...
ငါသုပ္ေပးမယ္..."
"ဟင့္အင္း ထမင္းမစားရေသးေတာ့ထိုင္ဖို႔ေတာင္အားမရွိဘူး...
ဒီလိုေလးဖက္ထားမယ္ေလ..."
အေနာက္ကေန ခါးကိုဖက္ထားၿပီးေျပာလာသူေၾကာင့္ ရိုးလည္းဆက္ေျပာမေနေတာ့ဘဲ လုပ္စရာရွိတာကိုလုပ္ေပးေနလိုက္သည္..။
"ဒီလိုႀကီးေနမယ့္အစား ေျမပဲေထာင္းေပးထားပါလား..."
"အင္း ေထာင္းေပးမယ္ေလ...
အားမရွိေတာ့ ေျဖးေျဖးခ်င္းပဲေထာင္းမယ္ေနာ္..."
"လုပ္ခ်င္သလိုသာလုပ္..."
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ဟက္..."
ေနလလည္း ရိုးေစေဘးကေနခြာလိုက္ၿပီး ေျမပဲေထာင္းေနသည္..။
"ပါပါး ဗိုက္ဆာရယ္..."
"ခုနေလးတင္ သားစားၿပီးၿပီမဟုတ္ဘူးလား.."
"ခုစားေသးရယ္..."
"အဟက္ ဟုတ္ပါၿပီ...
ခံုမွာထိုင္ေစာင့္ေနေနာ္ ပါပါးသရက္သီးသုပ္ေနတယ္ ၿပီးရင္အတူစားမယ္ေနာ္.."
"ဟုတ္..."
သရက္သီးသုပ္ သုပ္ၿပီးတာနဲ႔ ရိုးေစလည္း စစ္ကိုေပါင္ေပၚတင္ၿပီး ေနလနဲ႔အတူထမင္းစာစလိုက္သည္..။
"ေကာင္းလိုက္တာ ခံတြင္းေတြ႕သြားၿပီ.."
"သားလည္းစားလို႔ေကာင္းရယ္..."
