မေန႔ညကတည္းက ရိုးေစကိုၾကည့္မိလု႔ိအၾကည့္ဆံုၿပီးအိပ္မေပ်ာ္ျဖစ္တာ မိုးလင္းခါနီးမွ ေနလတစ္ေယာက္အိပ္ေပ်ာ္သြားေလသည္..။ နိုးလာေတာ့လည္း ရိုးေစကိုမ်က္နွာခ်င္းမဆိုင္ရဲတာေၾကာင့္ ရိုးေစမရွိတဲ့အခ်ိန္မွအျပင္ထြက္ၿပီး မ်က္နွာသစ္သြားတိုက္လုပ္ရသည္..။
အဝတ္အစားလဲၿပီးတာနဲ႔ အျပင္ထြက္ဖို႔အတြက္ ရိုးေစမရွိတဲ့အခ်ိန္ကိုအခန္းထဲကေခ်ာင္းေနသည္..။ ရိုးေစမရွိမွန္းသိလိုက္ရမွ အိတ္ကိုယူလိုက္ၿပီး အျပင္ကိုထြက္လိုက္သည္..။
"ဦးဦး..."
"ဟင္...ေၾသာ္ စစ္..."
အခန္းအျပင္ေရာက္ရံုရွိေသး စစ္ရဲ႕အသံကိုၾကားရေလသည္.။ စစ္နဲ႔အတူ စစ္ကိုခ်ီထားတဲ့သူ႔ပါပါးကိုပါေတြ႕ရေလသည္..။ ေရွာင္ေနပါတယ္ဆိုမွ တည့္တည့္ကိုလာေတြ႕တာပဲ..။
"ဦးဦးဘယ္သြားမလို႔လဲ?..."
"ေၾသာ္ ဦးဦးကအလုပ္သြားမလို႔ေလ..."
"ဟုတ္..."
"အဲ့တာဆို ဦးဦးသြားေတာ့မယ္ေနာ္..."
"ဟုတ္..."
"အဟမ္း ငါသြားၿပီေနာ္..."
သြားတာပဲ သြားေပါ့...
သူသြားတာကို အေရးတယူလုပ္ၿပီးေျပာေနေသးတယ္..။
"ပါပါး ဦးဦးကသြားၿပီတဲ့..."
"အင္ အင္းအင္း..."
ေနလလည္း စစ္နဲ႔ရိုးေစကိုနႈတ္ဆက္ၿပီး အိမ္ထဲကထြက္လာလိုက္သည္..။ ရိုးေစလည္း စစ္ကိုခ်ီထားၿပီး ေနလထြက္သြားတာကိုလိုက္ၾကည့္ေနမိသည္..။
"ပါပါး နို႔ေသာက္မယ္ေလ..."
"အင္ အင္းအင္း...
ပါပါးတိုက္မယ္ေနာ္..."
"ဟုတ္..."
ရိုးေစလည္း သားကိုခ်ီၿပီး ထမင္းစားခန္းထဲကိုဝင္လာခဲ့လိုက္သည္..။
......................................
"ဟန္နီတို႔ကေတာ့ သားေလးရွိတာကံေကာင္းတာေပါ့ေနာ္..."
"ဟုတ္တာေပါ့ မမခင္ရယ္...
သားေလးရွိေနလို႔သာ ကြၽန္မတို႔ဒီလိုေနနိုင္တာေပါ့..."
"အင္းေပါ့..."
ေဒၚဟန္နီနဲ႔ေဒၚခင္ခင္လည္း စကားတေျပာေျပာနဲ႔ အိမ္ေရွ႕ကိုထြက္လာလိုက္သည္..။
