"ဖြိုးဝေကို ငါ့အိမ်မှာပဲသိပ်လိုက်မယ်..."
"အဆင်ပြေပါ့မလား..."
"ရတယ် အောက်ထပ်မှာသိပ်လိုက်မယ်..."
"အေးအေး..."
"နေလဂုဏ်ရောင် ရူးနေပြီ အဟက်..."
နေလနဲ့အဂ္ဂက အရမ်းကြီးမူးမနေတဲ့အတွက် ဖြိုးဝေကိုအဂ္ဂကတွဲထားသည်..။ အဂ္ဂတွဲထားတဲ့ ဖြိုးဝေက တတွတ်တွတ်နဲ့ပြောနေလေသည်..။ အဂ္ဂနဲ့နေလလည်း ဘာမှပြောမနေတော့ဘဲ ရိုးစေရာတို့အိမ်ကိုလျှောက်လာလိုက်သည်..။
"Leo Leo...
ပြန်မယ်လေ..."
"လာပြီ ကိုကို...
မောင်ခန့်နဲ့လရောင် ငါသွားပြီနော်...
ကိုလေးကိုလည်း ငါပြန်သွားပြီပြောလိုက်..."
"အေးအေး..."
Leoလည်း အကုန်လုံးကိုနှုတ်ဆက်ပြီး အပြင်ကိုထွက်လာလိုက်သည်..။
"ကိုဖြိုးဝေက ဘာဖြစ်တာလဲ? ကိုကို..."
"မူးလာတာလေ...
ဒီည အိမ်မှာပဲသိပ်လိုက်မလို့..."
"သြော် ဟုတ်..."
"အဲ့တာဆို ငါတို့သွားပြီနော်..."
"အေး...အဆင်ပြေပါစေနော်..."
နေလတစ်ယောက် သူပြောလိုက်တဲ့စကားကို သူအသိဆုံးပင်ဖြစ်သည်..။
"အေး မင်းရောပဲ..."
ပြောပြီးတာနဲ့ အဂ္ဂတို့လည်း ထွက်သွားလေသည်..။ အဂ္ဂတို့ထွက်သွားမှ နေလလည်း အိမ်ထဲကိုဝင်လာလိုက်သည်..။
အိမ်ထဲရောက်တော့ ပစ္စည်းတွေသိမ်းနေတဲ့မောင်ခန့်နဲ့လရောင်ကိုတွေ့ရသည်..။
"ဒီည ဒီမှာဘာဖြစ်လို့လဲ?...
ပစ္စည်းတွေသိမ်းနေကြတာ..."
"ဒီနေ့ စစ်ရဲ့မွေးနေ့လေ...
အဲ့တာ စားထားသောက်ထားကြတာ..."
"သြော် ဒီနေ့စစ်မွေးနေ့လား...
ဘာလို့ ရိုးစေရာကငါ့ကိုဘာမှမပြောတာလဲ?..."
"အကိုလေးကိုပြောဖို့မေ့သွားတာနေမှာပါ..."
"ကျစ်..."
လရောင်တို့လည်း ပစ္စည်းတွေကိုမြန်မြန်သိမ်းပြီး နေလအရှေ့ကနေထွက်သွားကြသည်..။ နေလလည်း အခန်းထဲဝင်ပြီး ခဏထိုင်နေလိုက်သည်..။ နေရထိုင်ရတာလည်း တစ်ခုခုကိုတောင်းတနေသလို့ပဲ..။ ဘာဖြစ်နေတာလဲမသိဘူး..။
