"ဗ်ာ....ေမေမ အခုဘာေျပာလိုက္တာလဲ?...
ကြၽန္ေတာ္အခုနားၾကားမွားေနတာလား..."
"ေမေမ တကယ္ေျပာေနတာ ေနလ...
မင္း သူ႔ကိုယူမွျဖစ္မယ္..."
အံ့ၾသလြန္းလို႔ ေနလမွာ ေျပာစရာစကားေပ်ာက္သြားသည္..။
ကြၽန္ေတာ့္ကိုေယာက်္ားတစ္ေယာက္နဲ႔လက္ထပ္ရမည္တဲ့..။ လက္ထပ္ရမည့္သူကလည္း ကေလးတစ္ေယာက္အေဖတဲ့..။
ေမေမေဆးစားမွားၿပီးမ်ားေျပာသလားလို႔ေတာင္ ေနလေတြးမိသည္..။
"ကြၽန္ေတာ္မယူနိုင္ဘူးေမေမ...
ကြၽန္ေတာ့္မွာ ဝသုန္တစ္ေယာက္လံုးရွိေနတယ္ေလ...
ေမေမကိုယ္တိုင္လည္း ဝသုန္နဲ႔သေဘာတူတယ္လို႔ေျပာထားတယ္ေလ..."
"ဟုတ္တယ္ ေမေမေျပာထားတယ္...
ဒါေပမယ့္ အေျခအေနက ဒီလိုပဲျဖစ္လာတယ္သား...
မင္း သူ႔ကိုယူမွကိုျဖစ္မွာ..."
"က်စ္...ကြၽန္ေတာ္က သူ႔ကိုဘာေၾကာင့္ယူရမွာလဲ?ေမေမ...
ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ ေမေမက သူနဲ႔အတင္းလက္ထပ္ေစခ်င္ရတာလဲ?..."
"ဟင္း...........
ေမေမ သူ႔အေဖကို ဆပ္ရမယ့္အေႂကြးေတြရွိေနတယ္သား..."
"ဗ်ာ....
အေႂကြး?...
ဘယ္ေလာက္လဲ?..သားျပန္ဆပ္မယ္..."
"၅၀၀၀...သိန္း၅၀၀၀ သား..."
ၾကားလိုက္ရတဲ့ ေငြပမာဏေၾကာင့္ ေနလဆိုဖာေပၚမွာထိုင္ခ်မိသြားသည္..။
"အဲ့ေလာက္မ်ားတဲ့ပိုက္ဆံ ေမေမဘယ္လိုသံုးလိုက္တာလဲဗ်ာ..."
"မင္းေဖေဖေနမေကာင္းတုန္းက ယူထားတဲ့အေႂကြးေတြရယ္...
ေမေမ ေလာင္းကစားလုပ္မိသြားလို႔ပါ..."
"ေမေမ ဘာလို႔ဒီေလာက္ေတာင္ သံုးျပစ္လိုက္ရတာလဲဗ်ာ...."
"မင္း အေမကိုအျပစ္တင္ေနတာလား...
ငါလည္း တဖက္တလမ္းက ဝင္ေငြရေအာင္ရွာေနတာပါ...
မင္းေဖေဖဆံုးသြားကတည္းက အိမ္ရဲ႕စီးပြားေရးက ဘယ္လိုျဖစ္ေနလဲဆိုတာ မင္းအသိဆံုးပဲျဖစ္မွာပါ...
ေမေမ့မွာ အေျခအေနမပ်က္ေအာင္ မနည္းေနေနရတာ...
တကယ္လို႔ မင္းမွာသိန္း၅၀၀၀ရွိရင္ရၿပီ...
သူ႔ကိုလက္ထပ္စရာမလိုေတာ့ဘူး..."
"ကြၽန္ေတာ့္မွာ အဲ့ေလာက္ပိုက္ဆံ ဘယ္ကရွိမွာလဲဗ်ာ...
companyကိုေတာင္ မနည္းလည္ပတ္ႏုိင္ေအာင္ႀကိဳးစားေနရတာကို ဘယ္လိုလုပ္သိန္း၅၀၀၀ကရွိမွာလဲ?..."
