Yalnız Kalpler Sütunu (외로운 마음 열)

70.Bölüm (Finale Doğru) - Ölüm

Bölüm Şarkıları: BIGBANG - Hallelujah

Park Jung Min - Softly

Multimedya resim: Jung Min

Jung Min, Seul’ün trafiğinde boğuşurken torpidoda duran kulaklığını takıp Gyuri’yi aradı. 

‘’Jung Min ah?’’

‘’Gyuri, konuşmamız gerekiyor. Kaybedecek vaktimiz yok. O yüzden beni iyi dinle, Ai Lin’e 3-4 gün için kalacak bir yer ayarlayabilir misin?’’ 

‘’Ne? Ai Lin sende kalmıyor mu?’’

‘’Bak, işler çok başka yerlere gitti. Ai Lin’i alıp bir yere götürmen gerekiyor. Hatta sen de onunla kal.’’

‘’Jung Min ah beni korkutuyorsun, neler oluyor?’’

‘’Gyuri lütfen dediğimi yap, bizim eve git. Ben trafikte kaldım, eve ulaşmam birkaç saatimi alacak. Sen daha hızlı hareket edebilirsin. Ai Lin’in eşyalarını topla ve sizin ev dışında bir yere gidin. Takip edilmediğinizden de emin olun.’’

‘’Jung Min adam gibi anlat ne olduğunu!’’ 

‘’Anlatamam! Şuan anlatamam vaktimiz yok! Bu geceyi bir atlatalım, geleceğim yanınıza tamam mı? Konu hayati önem taşıyor. Hemen bizim eve gidip Ai Lin’i al ve otele mi gidiyorsunuz nereye gidiyorsanız gidin!’’ 

… 

Kış akşamının soğuk ve kasvetli havası Seul’e çökmüştü. Gyuri, taksiden inip Jung Min’in evine gelmişti. O sırada Jung Min de arabasından inmişti. 

‘’Jung Min ah? Neler oluyor? Konuşalım, sonra Ai Lin’i alırım ben.’’

‘’O zaman acele et ve içeri gir.’’

Jung Min ve Gyuri eve girmişlerdi. Koşarak yukarı çıktılar. Ai Lin, kaldığı odada oturuyordu. Perdeleri çekmişti, ışıklar bile kapalıydı. Az sonra Jung Min ve Gyuri’nin geldiğini görünce şaşırmıştı. Jung Min, başucundaki küçük lambayı yaktı.

‘’Ai Lin? İyi misin?’’

‘’İyiyim de… Neden ikiniz geldiniz? Bir sorun mu var?’’

‘’Ai Lin, şimdi beni dinle. Gyuri eşyalarını toplayacak ve birkaç günlüğüne başka yere gideceksiniz.’’

‘’Ne? Neden?’’

‘’Şuan bunları konuşarak vakit kaybedemeyiz. Sadece dediğimi yap ve Gyuri’den sakın ayrılma. O ne derse onu yap. Ben ikinize de ulaşacağım.  Ama bana bir söz vermeni istiyorum. Olur da size ulaşamazsam… Çin’e kendin gideceksin tamam mı?’’

Ai Lin’in sesi titremeye başlamıştı. Gyuri telaşla küçük çantayı hazırlıyordu. 

‘’Ne? Neden böyle konuşuyorsun? Ne demek ulaşamazsam… Hiçbir şey anlatmadan beni gönderiyorsun.’’ 

‘’Tamam, sana bahsettiğim adamlarla ilgili bir şeyler oldu. Şimdilik böyle olması gerekiyor. Sana zarar gelmemesi için önlem alıyorum. Gyuri de yardım ediyor hem… Sadece bu kadarını bil yeter. Ben mutlaka size ulaşıp anlatacağım her şeyi. Ama lütfen söz ver, eğer gelemezsem Çin’e kendin gideceksin. Uçak biletlerini aldım, Gyuri’ye verdim. O sana yardım edecek. Ben arkandan geleceğim tamam mı?’’

Ai Lin hıçkırıklarla ağlamaya başlamıştı. Jung Min yavaşça ona sarıldı. İçindeki acının tarifi yoktu. Uzun zaman sonra hayata tekrar bağlanmışken… Ama olması gerekeni yapıyordu.