Yalnız Kalpler Sütunu (외로운 마음 열)

53.Bölüm - Boşluk

Multimedya: Seung Hyun

Bölüm Şarkısı: T.O.P - Oh Mom

Ai Lin boş bakışlarla öylece otururken çalan kapıyla irkildi. Bir hışımla kalkıp kapıyı açtı, gelen Gyuri’ydi. Elinde tuttuğu kitaplardan, okuldan döndüğü belli oluyordu. Durgun bir ifadesi vardı.

‘’Gyuri? Neden dikiliyorsun? İçeri gelsene.’’ 

‘’San kırgınım. Beni arayıp sormuyorsun hiç. Eskiden her gün arardın.’’

‘’Ah unnie… Biliyorsun işte son durumumu…’’ 

Gyuri yavaşça içeri girdi.

… 

Jung Min hiç tanımadığı yan komşusunun eşyalarının bir kısmını yerleştirmişti. Sehpayı da çektikten sonra doğrulunca belinin acıdığını hissetti. Yeni komşu Chung Moo elindeki koliyi yere bıraktı. O da yorgundu.

‘’Seni aptal herif, eğer işçileri göndermeseydin bu kadar yorulmazdık.’’ 

Jung Min bu laubaliliğe ve havalı duruşa sinir olmuştu. Belli etmeden, ağırlığını korudu.

‘’Bana bak, seni tanımıyorum. Henüz birkaç saattir buradasın. Derdin ne? Yardım istedin yardım ediyorum işte.’’ 

‘’Ah… Neyse kapatalım. Yardım ettiğin için sana minnettarım, gerçi işimiz daha bitmedi ama sana kahve yapabilirim. Senin gibi yaşlı insanları rahatlatan bir kahvem var.’’

Jung Min’in çekik gözleri kocaman açılmıştı. Ses tonu iğneliyordu. 

‘’Ben 24 yaşındayım.’’

‘’Yaş olarak mı yaşlı dedim sanki? 20 gibi duruyorsun. Ama yüzünde ve duruşunda bir ağırlık var dostum, ben anlarım.’’ 

Sahi, nasıl anlamıştı? Haklıydı. Jung Min’in yüzü gençti ama ifadesi değildi. 15 dakika sonra Chung Moo elinde iki kahve bardağıyla salona geldi.

‘’Sen benim buradaki ilk komşumsun. Bu da ilk kahvemiz.’’ 

‘’Güzel olmuş.’’

‘’Çünkü ben yaptım. Kızlar kahveme bayılır. Eee içki fazla kaçınca…’’ 

Jung Min bir an duraksadı. İçki… Hayatındaki yeri kötüydü artık. Onun yüzünden en yakın dostunu kaybetmişti. Ailesinden bir kişi kopup gitmişti. Ve Jung Min o günden sonra bir daha hiç içki içmemişti…

‘’Bir sorun mu var dostum?’’ 

‘’Ha? Şey… Hayır. Fazla içki iyi değildir.’’

‘’Ah hadi ama… Dünyanın tüm dertlerini unutuyorsun işte.’’ 

‘’Hayır, unutmuyorsun. Bedenine verdiği zararı geç, her türlü öleceğiz zaten. Ama çevrendeki sevdiklerini elinden alabiliyor. Alkol sadece bir içecek değil, cansız ve sıvı bir katildir.’’

Chung Moo, kendi halinde dalıp giden Jung Min’e öylece bakıyordu. Hiç tanışmadığı bu adamın bir gizemi vardı. Kendisi gibi. 

‘’Sana ne oldu?’’

Jung Min kahvesinden küçük bir yudum alıp cevapladı. 

‘’Bilmem. Oldu işte bir şeyler…’’