Safir Mila Safkan, şu an olduğu yaşından çok daha ufakken, hayatının taşlarını yerinden oynatan bir olay yaşar ve kendini ansızın, yetimhanenin soğuk duvarları arasında kimsesiz bulur. Sahip olduğu şeyler, her ne yaşarsa yaşasın iyi kalan kalbi ve t...
Aşağıda uzunca bir bölüm sizi bekliyor. Biraz geçiş bölümü gibi oldu, ilginizi çekmeyen detaylar olabilir ama umarım sıkılmazsınIZ canımın içleri. Tadını çıkararak, oy ve yorumlarınızı eksik etmeden keyifle okuyun. ♥️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ve elbette yıldızlarımızı bırakalım. ✨✨
39. Bölüm: "ARTIK ÜZEMEZLER BEBEĞİMİ."
Gazel'in kalbi hep göğsünün içindeydi ama ilk kez yerini bu kadar hissediyordu.
Eli sol göğsünün üzerindeydi. Saydı. Kalbi bir dakikada tam doksan kez atmıştı.
Sol tarafına dönmek, Behram'a bakmak istiyordu ama çekiniyordu. Elini kalbinden indirdi, içinde oldukları araba yavaşlayıp ardından durduğunda, Gazel nefesini bırakarak Behram'a kaçamak bir bakış attı. Bir saatten uzun süredir arabanın içindelerdi, akşam trafiğine yakalandıkları için eve varmaları epey vakitlerini almıştı. Bugün, bir rüya gibi yaşanmıştı ve hâlâ daha evli olduklarına inanamıyordu. Dizinin üzerinde bir nikâh defteri vardı, Behram'ın ani kararıyla resmi nikâhları da kıyılmıştı ama... daha hâlâ birbirlerine sarılmıyorlardı.
Behram'ın ellerini direksiyondan çektiğini gördüğünde bakışlarını kaçırdı ve onun gibi araba kapısına uzandı. Dışarıya adımını atarken gelinliğinin eteğini topladı ve doğrulup kapıyı örttükten sonra gözlerini Behram'a çevirdi. Arkasını dönmüş, bahçe kapısına yürüyordu. Gazel Behram'ın soğukluğuna alışkındı, ilk kez olmuyordu ama artık buna tahammül edemiyordu. Omuzları dikleşti ve onun ardından bahçe kapısından içeriye geçti. İkisinin de ağzını bıçak açmıyordu, öyle ki rüzgârın sesini bile duyabiliyorlardı. Behram kravatını gevşeterek bahçe boyunca yürüdü ve tek katlı, geniş evlerinin kapısını açmak üzere anahtarını cebinden çıkardı.
Gazel bir adım kadar arkasında onu bekledi.
Bir adımı istemiyordu. Hemen yanında olmak için her şeyini verirdi.
Çantasını sıktı ve Behram kapıyı açıp içeriye girdiğinde Gazel eğilip topuklu ayakkabılarını çıkardı. Yorulmuştu, oysa ki nikâh sırasında çok mutlu olmuştu ama Behram yine aynıydı, kendisinden tarafa bile bakmıyordu. Doğrulurken, Behram'ın ceketini ve ayakkabılarını portmantoya koyup yine kendisine bile bakmadan banyoya doğru ilerlediğini gördü. Ağzını açmak, bir şeyler demek istiyordu ama her şeyi daha da batırmaktan korkuyordu. Çantasıyla ayakkabılarını portmantoya bıraktı ve kollarını kendine sararak yatak odalarına ilerledi.
Gazel yüzsüz olduğunu düşünüyordu.
Çünkü Behram'a kendisiyle uyumasını istediğini defalarca kez utanmadan söylemişti.
