Safir Mila Safkan, şu an olduğu yaşından çok daha ufakken, hayatının taşlarını yerinden oynatan bir olay yaşar ve kendini ansızın, yetimhanenin soğuk duvarları arasında kimsesiz bulur. Sahip olduğu şeyler, her ne yaşarsa yaşasın iyi kalan kalbi ve t...
Merhaba parlayanlarım! Evet, son yayımladığım bölümün üzerinden zaman geçti, kusura bakmayın. Fakat KM'nin bitmesine yalnızca birkaç bölüm kaldığı için o bölümleri de yayımlayıp hikâyeyi bitirmek istemiyorum. Önceden 60.bölümde sonlanacağını da söylemiştim ama birkaç bölüm daha eklemek istedim. Ayrıca son yayımlanan bölüme gidip bir bakmanızı öneririm, nerede kaldığımızı hatırlamanız için<3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüme girmeden önce her zaman ki gibi ışıklarımızı bırakalım mı? ✨
60. Bölüm: "MELEK KANATLARI."
Leo'nun babası geldi.
Kızım için kardeşimin aldığı toka ellerimden düşerken, Hazer'in benim için duyduğu endişeyi de gözlerinde gördüm ve ileriye doğru bir adım attım. Derhal seri adımlarla yanıma geldi ve buz kesen ellerimden tutup gözlerimin içine doğru baktı. Ellerimi tutması, sarsılan kalbimi dengeye aldı ama korkularım yakamdan tutup beni silkelemeye devam etti.
"Hazer... Leo'yu almaya mı geldi?"
"Henüz sormadım ama cevabı bu olursa bile korkmana gerek yok. Leo'nun tüm hakları bizde ve onu kimseye vermeyiz."
"Si..."
Kaldırıp ellerime öpücükler koydu ve gözlerimin içine bakıp benimle beraber nefesler almaya başladı, sanki nefeslerimin aralığını belirlemek için benimle aynı anda nefesleniyordu. Her zaman bununla övündüm, metanetli birisi olmamla. Şimdi de öyle davranmalıydım, küçük kardeşime hiçbir şey çaktırmadan o adamı göndermeliydik. O adam... Annem ölmeden önce kulağıma kim olduğunu fısıldadığı için onu tanıyordum.
"Leo onu görürse..."
Hazer direkt, "Kerem onu oyalayacak, görmeyecek," dedi ve elimden tutup benimle odadan çıktığında kalbimin atışını belli ki duydu. Bu yüzden koridorun ortasında durup bana baktı ve ancak ona başımı salladığımda devam etti. Elini iki elimle birden tuttum ve Melek'in kapısı önünden geçerken, Kerem'in Leo'yu oyalamak için odada olduğunu duydum. Kerem... Her zamanki gibi kahramanımız olup kardeşimi oyalarken, o adamı direkt göndermek için merdivenleri indim.
Hazerle beraber son basamakta durunca adam sesimizi duyup başını, oturduğu koltuktan kaldırdı. Kimi göreceğimi bildiğim için belki de bu yüzü görür görmez tanımıştım. Leo'nun babası... Bu adam... Ben daha küçükken, yetiştirme yurduna gitmeden ve ailemle yaşıyorken... Bu adamın babamın arkadaşı olduğunu hatırlıyorum. Bizim evimize girip çıkıyordu, babamla arkadaşlık ediyordu. Ve Leo'nun babasının bu olduğunu öğrendiğimde anlamıştım ta o zamanlardan annemle bir ilişkisi olduğunu. Bu adam, annem tedavi edilmek için hastaneye girdiğinde bile belli ki onu ziyaret etmiş ve Leo'nun doğumuna kadar annemle ilişkisine devam etmişti. Annemin babama karşı, yıllara yayılan ihanetiydi bu adam. Ta o zamanlar, aynı mahalledeyken, bizim evimize zaman zaman gelirken, babamın yüzüne gülerken...
