Safir Mila Safkan, şu an olduğu yaşından çok daha ufakken, hayatının taşlarını yerinden oynatan bir olay yaşar ve kendini ansızın, yetimhanenin soğuk duvarları arasında kimsesiz bulur. Sahip olduğu şeyler, her ne yaşarsa yaşasın iyi kalan kalbi ve t...
Sizleri sahiden özledim! Hikâyemin enerjisini, sizinle buluşmayı, yorumlarınızı ve daha bir sürü şeyi. Bölüm inanın beklediğinize değdi. Bizi bol oy ve yorumla karşılarsınız umarım<3 Geçen aradan sonra oy verip yorum yapmazsanız üzülürüm haberiniz olsun :d
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ve aylar sonra bölüme girerken yıldızlarımızı bırakalım. ✨
49. BÖLÜM: "KUZEY IŞIKLARI."
Mila, aynanın önüne geç ve şöyle de; artık yıldızları aramana gerek yok, yıldız sensin ve ay hep peşinde.
Ben kaç kez düştüğümü hiç saymadım, eğer saymışsam da kaç kez kalkacağımı öğrenmek için saymışımdır. Hiç vazgeçmediğimi söyleyemem, vazgeçtim; çünkü hayatımızda duraklar vardı ve durduğum o durağın adı vazgeçiş olmuştu. Ama devam etmek de bir duraktı ve ben oradan da geçmiştim, belki kırgın, belki üzgün ama bir şekilde oradan da geçmiştim. Bazen o durakların önünden, ciğerlerim patlayan kadar koştuğum da oldu ve durup kafamı kaldırdığımda o durağın tabelasında parladın yazdığını gördüm. Sonra bir durak daha koştum, yoruldum ama değdi çünkü son durağın adı aşk oldu.
Aşkın adı Hazer.
Hazer, Hazer, Hazer...
Adını üçlememi azımsama, yere düşsem dizime bile üç kere üflemem ben.
Ama senin yaralarına... son nefesime kadar üflerim.
"Mila, iki gündür benimle konuşmuyorsun, üzülüyorum ama..."
Hazer'in sesini duyunca irkildim ve dışarıdaki kar yağışını izlerken derin bir iç çektim. Tabi, içimden geçiriyor olduklarım ona kızgın olduğum gerçeğini değiştirmiyordu. Ve onunla konuşmadığım gerçeğini de.
