Safir Mila Safkan, şu an olduğu yaşından çok daha ufakken, hayatının taşlarını yerinden oynatan bir olay yaşar ve kendini ansızın, yetimhanenin soğuk duvarları arasında kimsesiz bulur. Sahip olduğu şeyler, her ne yaşarsa yaşasın iyi kalan kalbi ve t...
Sizi çok bekletmeden geldim gördüğümüz gibi. Umarım severek, keyifle okursunuz. Sizden ricam paragraf arası yorumlarınızı ihmal etmemeniz<3 Okurken aşşırı eğleniyorum <3
Eskiden buraya yıldızları izleyen Safir koyardım, artık Safir'i tek değil, Hazerle koymak istiyorum :')
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hikâyeye girerken yıldızlarımızı bırakalım. ✨
34. Bölüm: "FIRTINADA ÇİÇEK DİKMEK."
Ve belki bir bıçağın yapamadığı yapar, öldürür tek bir yalan, tüm iyi duygularını.
Nasıl korkuyor aslında acı, onu hissedemeyeceğiz diye. Kötü bir duygu çünkü acı dediğin şey, kimsenin özgür iradesiyle hissetmeyi istemeyeceği kadar kötü... Belki bu yüzden hissedilme arzusuyla bu kadar içimizde, yakamızda, hatta çoğu zaman kalbimizin içinde... Acı da acı değil de sevgi ya da aşk olmayı isterdi belki, sevilebilmek için. Bazen acı gibiyiz. Sevileceğimizi düşündüğümüz için insanlara duymayı isteyeceği şeyler söyler, görmeyi istediği şeyler gösteririz.
Gazel Behram'ın kalbini çaldı ama o kalbi avucunun içinde tutması hiç kolay olmayacaktı.
O kadar korku dolu bir andı ki, zamanın donmuş olduğunu hissediyordum. Yalandan mı korkulur yoksa yalancının kendisinden mi bilinmez ama ben Behram'ın kalbinin kırılmasından korkuyordum. Behram iyidir, naziktir, altın gibi bir kalbi vardır ve böylesine bir adamın Galiple kavga etmesinin Gazel'den başka ne sebebi olabilirdi, bilmiyordum.
"Kerem... N'olur ayır onları..."
Gazel'in titreyen sesi üçümüzün de kilitlenmiş bedenini irkiltti ve Kerem hayretler içinde Gazel'e dönüp başını salladı. Bir an neredeyse Gazel'e kızgın, öfkeli bir bakış attığını hissettim ve ardından önüne döndüğünde, nefesimi tuttum. Kerem onlara doğru koşmaya başladı. "Yettim Behram kardeşim..."
Behram onlara doğru koşarken, ani bir dürtüyle uzanıp Gazel'in elinden tuttum ve onu arabanın içine çektim. Sarsıldı ve yanıma, az önce kalktığı yere düşerek çoktan ıslanmış yüzünü bana çevirdi. Onu çok seviyordum ama şu an Gazel'den çok Behram için üzülüyordum ve ne olup bittiğini anlamadan Gazel'in onun karşısına çıkıp Behram'ı incitmesini istemiyordum. Dudakları konuşmak için aralanacak oldu ki, "Hazer bana sadece bir cümle kurdu ve yüreğim parçalandı," diye fısıldadım, ilk kez ona karşı bu kadar ciddi konuşarak. "Büyük bir yalan söylemiş olsa nasıl hissederdim, düşünemiyorum bile! Eğer Galip ona söylediyse Behram'ın nasıl korkunç hissettiğini hayal edemeyiz! Bu işi üstleniyorum. Eğer Behram şimdi öğrenmediyse bile hemen bugün ona olan biteni anlatacaksın. Galip seni görürse bile mutlaka bir şeyler söyler, bu yüzden rica ederim arabadan çıkma ve neler olup bittiğini anlayalım."
