AYNI KIYIDAN BAKALIM [ TAMAMLANDI ]

21

Multi: Bora Candemir 

Telefonum ansızın titremeye başladı. Arayan bilmediğim bir numaraydı.

"Selam." Yabancı gelen sesin sigara içtiğini çektiği nefesten rahatlıkla anlayabiliyordum.

"Kimsiniz?"

Okul günlerinin olduğu akşamlar en sevdiğim aktiviteyi yapıp yatağımda yuvarlanıyordum. Ta ki bu bilinmeyen numaranın çağrısına kadar. Yuvarlanmayı kesip oturma pozisyonuna geçiş yaptım.

"Ben Bora. Numaranı Hazan'ın telefonundan gizlice arakladım. Umarım sıkıntısı yoktur."

Gözlerimi sıkıca kapatıp dilimin ucuna gelen kaba cümleleri yuttum. Ona bunu neden yaptığını sormak istesem de o kadar kaba biri olmak istemiyordum.

"Sorun değil."

Bora içten sayılabilecek bir biçimde güldü. "Oh be rahatladım."

"Ama keşke benden isteseydin numaramı. Bu şekilde..."

"Biliyorum," Dedi tereddüt etmeden. "Hoş değil ama bana da hak ver. Hazan bu tarz şeylerde fazla korumacı olabiliyor."

"Eminim kendince haklı sebepleri vardır."

"Muhakkak ama bu sebepleri merak ettiğim söylenemez."

Mideme ufak bir kramp girdi. "Pekâlâ," diyebildim zorlukla da olsa. "Neden numaramı alma gereği duydun?"

"Çünkü..." sesi öyle neşeli geliyordu ki; ona kızmam gerektiği halde gülümsemeden edemiyordum. "Küçük tatlı kız çocuklara bu şekilde yürüyebiliyorum."

Gülüşümün arasında gözlerimi devirmeyi ihmal etmedim. "İğrençsin."

"Sadece şakaydı." Gülüşü her geçen saniye daha da içtenleşiyordu. "İşin aslı seninle konuşmayı devam ettirmemiz gerektiğini düşündüm."

Dişlerimi sertçe dudağıma geçirdim. Bu pek beklediğim bir şey değildi. "Fakülte binalarımız zaten birbirine yakın."

"Cidden mi İdil?" Bora'nın bu defa keyifsiz gülüşü kulaklarıma doldu. "Onca şey söyledim ve söylediğin şey bu mu?"

"Ne demem gerektiğini bilmiyorum."

"Ama ben biliyorum." Diye öne atıldı. "Hafta içi bir gün müsait olunca bir kahve içmeye çıkalım mı?"

Aklıma Hazan faktörü düştüğünde sıkıntıyla kendimi geriye doğru attım. Hazan'ın, ablamdan bile daha zorlayıcı olması benim için garipti. Kötü bir niyetle yapmadığını biliyordum ama şimdi burada Bora'ya evet diyerek onun kalbini kırabilirdim.

"Biraz düşünebilir miyim?"

"Tabii ki." Dedi teklemeden. Memnuniyetle gülümsesem de beni görmediğinin farkındaydım.

"Teşekkür ederim. Kapatsam ayıp olmaz değil mi?"

Kıkırdamaya başladı. "Olmaz olmaz."

"Teşekkürler. Kendine dikkat et." Telefonu kapatacakken Bora konuşmaya başladı.

"İdil dur, senden bir şey daha isteyeceğim."

Yattığım yerden doğruldum. Yüzüme düşen saçı geriye atarken gerginleşmiştim. "Dinliyorum?"

"Telefon numarası olayını biraz çarpıtarak anlatabilir misin Hazan'a? Bilirsin..."

"Tamam." Daha fazla uzatmadan telefonu kapattığımda yüzümde aptal bir gülüş vardı. Neden böyle hissediyordum en ufak bir fikrim yoktu.