အခန်း(၄၈)
" အဟင့်...ဟင့်....သမီးသိပ်ရှက်တာပဲဒယ်ဒီရယ်..."
" အေးပါ...သမီးရယ်...တိတ်တိတ်..."
ဝမ်းနည်းပက်လက်ငိုကြွေးနေတဲ့ယမင်းကိုအားလုံးကစိတ်မကောင်းတဲ့အကြည့်တွေငေးကြည့်နေမိကြသည်။'ဘယ်သူမှားလဲ၊ဘယ်သူမှန်လဲ'အတိအကျမသိကြပေမယ့်အခုချိန်မှာယမင်းရဲ့အခြေအနေကအရမ်းကိုကြေကွဲစရာကောင်းနေ၏။
" ကျွန်တော်...ယမင်းနဲ့နှစ်ယောက်တည်းစကားပြောချင်ပါတယ်...ခွင့်ပြုပေးပါ..."
အရှေ့မှာထိုင်နေကြတဲ့လူတွေအားလုံးကိုရဝေကတည့်တည့်စိုက်ကြည့်ပြီးခွင့်ပြုချက်တောင်းလိုက်၏။တကယ်ဆိုဒီကိစ္စကိုဘယ်သူမှရေရေရာရာမသိကြပေ...။အဲဒီတော့ကာယကံရှင်ဖြစ်တဲ့ယမင်းကိုသေချာအောင်သူမေးရမည်။
ရဝေ့ရဲ့တောင်းဆိုချက်ကိုအားလုံးကလက်ခံချင်ပုံမရပေ...။
တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်ကာမေးငေါ့နေကြ၏။အရှေ့ကလူတွေရဲ့ဖြစ်ပျက်နေတဲ့ပုံစံကိုကြည့်ပြီးသူနည်းနည်းရယ်ချင်သွားမိသည်။
အဟက်...။
ဒါလေးခွင့်တောင်းတာကိုဘာတွေ,တွေဝေနေကြတာလဲ...။
ဒီလူတွေရဲ့ပုံစံကိုကြည့်ရတာယမင်းကိုသူတစ်ခုခုလုပ်လိုက်မှာကြောက်နေပုံရသည်။ဦးလေးအောင်ကလည်းသူပြောလိုက်မှယမင်းရဲ့ကိုယ်လုံးကိုလွှတ်ထွက်သွားမှာစိုးသည့်အလားတင်းကြပ်နေအောင်ဖက်ထား၏။
ဖြစ်ပျက်နေလိုက်ကြတာ...။
တကယ်ဆိုနစ်နာသွားတာကသူ့ယောက်ျားမဟုတ်လား...။ဘုမသိဘမသိနဲ့သူ့ယောက်ျားကအဖမ်းခံလိုက်ရတာလေ...။
" စိတ်မပူကြပါနဲ့...ဖြစ်ခဲ့တဲ့ကိစ္စကိုကျွန်တော်သေသေချာချာလေးမေးကြည့်ချင်ရုံပါ..."
အသက်မပါတဲ့အပြုံးတစ်ခုကိုနှုတ်ခမ်းပေါ်ဆွဲတင်ကာရဝေကဆိုလိုက်၏။ထိုအခါမှသာအားလုံးကတစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်ပြီးခြံဝန်းထဲကနေတရွေ့ရွေ့ထွက်ခွာသွားကြသည်။ဦးလေးအောင်ကတော့သူ့သမီးကိုစိတ်မချဖြစ်နေပုံရသည်။အနောက်ကိုလှည့်ကြည့်၊လှည့်ကြည့်လုပ်ရင်းနဲ့ခြံထဲကထွက်သွား၏။
YOU ARE READING
အချစ် (သို့မဟုတ်) ကျွန်တော့်ယောက်ျားအမူးသမား (Completed )
Romanceအချစ်ကြောင့်ဒီလူသားကိုအဓမ္မသိမ်းပိုက်ခဲ့မိတယ်။ (မိုးညိုမောင်) မချစ်တတ်တဲ့ကိုယ်ကဒီလူသားရဲ့ဂရုစိုက်ကြင်နာမှုတွေကြောင့်အချစ်ဆိုတဲ့အဓိပ္ပါယ်ကိုဖွင့်ဆိုတတ်ခဲ့တယ်။ ...
