အခန်း(၃၈)
" ဝေ..."
" ဗျာ..."
" တော်ပြီ...လာ...အိပ်ရအောင်..."
" လာပြီ...ခဏလေးပဲ..."
လာပြန်ပြီဒီ " ခဏလေး " ပဲ...။
ဒီခလေးသူ့ကိုဒီစကားပြောနေတာဒါနဲ့ဆို(၅)ခါရှိသွားလေပြီ...။ပါးစပ်ကသာပြောနေတာ၊လူကတော့စာအုပ်ပုံထဲမှာခေါင်းငိုက်စိုက်လို့ကောင်းနေဆဲပင်...။အာရုံစူးစိုက်မှုများနေတဲ့ကိုရွှေဗိုက်ကြောင့်မိုးညိုသက်ပြင်းကိုမသိမသာလေးချလိုက်မိသည်။
ဒီခလေးထိုင်နေတာအတော့်ကိုကြာနေပြီဖြစ်သည်။ကျောင်းကပြန်ရောက်ကတည်းကရေမိုးချိုး၊ထမင်းစားပြီးတာနဲ့ထိုင်နေတာအခုအိပ်ချိန်ရောက်တဲ့အထိပင်...။မပေါ့မပါးကြီးနဲ့ဆိုတော့အညောင်းမိမှာစိုးရသည်။သောက်ဖို့ဖျော်ထားပေးတဲ့နွားနို့ခွက်ကလည်းဘေးမှာဒီအတိုင်းသာ...။ဒီပုံစံအတိုင်းဆိုရင်တော့ကိုရွှေဗိုက်ကသူ့ဗိုက်ခပ်ပူပူကြီးကိုမေ့နေပြန်ပြီထင်သည်။
" ဝေ..."
" လာပြီ...လာပြီ..."
လာမှပဲရတော့မည်။မဟုတ်ရင်ဒီခလေးကိုသူသွားပွေ့ချီဖို့စဥ်းစားထား၏။ဒီတစ်ခါမှာတော့ကိုရွှေဗိုက်ကတကယ့်ကိုအလုပ်ပြီးသွားပြီဖြစ်မည်။တပ်ထားတဲ့မျက်မှန်ဝိုင်းလေးကိုချွတ်လိုက်၏။ပြီးတော့စားပွဲပေါ်မှာပြန့်ကျဲနေတဲ့စာအုပ်တွေကိုလည်းနေရာတကျပြန်ထားနေသည်။ပြီးသွားလို့တော်သေးသည်။မဟုတ်ရင်တစ်ညလုံးကုန်းရုန်းပြီးလုပ်နေမလားမသိပေ...။
" ဟီး...ခဏလေး...နို့သောက်လိုက်ဦးမယ်နော်..."
အိပ်ဖို့စောင့်နေတဲ့သူ့ဘက်ကိုလှည့်ကာကိုရွှေဗိုက်ကနွားနို့ခွက်လေးကိုကိုင်မြှောက်ပြလေသည်။သူလည်းဘာမှပြောမနေတော့ပဲဒီအတိုင်းသာကြည့်နေလိုက်သည်။
ဒီခလေး...။
အခုမှပဲနို့သောက်ဖို့ကိုသတိရ၏။သောက်ဖို့သူပေးထားတာညနေခင်းထမင်းစားပြီးကတည်းကဖြစ်သည်။အခုလောက်ဆိုနွားနို့လည်းအေးလောက်ပြီပေါ့...။
" အာ...ကုန်ပြီ...သောက်လို့ကောင်းလိုက်တာ...ယောက်ျားဖျော်ပေးလို့လားမသိဘူး...ဟဲ...ဟဲ..."
YOU ARE READING
အချစ် (သို့မဟုတ်) ကျွန်တော့်ယောက်ျားအမူးသမား (Completed )
Romanceအချစ်ကြောင့်ဒီလူသားကိုအဓမ္မသိမ်းပိုက်ခဲ့မိတယ်။ (မိုးညိုမောင်) မချစ်တတ်တဲ့ကိုယ်ကဒီလူသားရဲ့ဂရုစိုက်ကြင်နာမှုတွေကြောင့်အချစ်ဆိုတဲ့အဓိပ္ပါယ်ကိုဖွင့်ဆိုတတ်ခဲ့တယ်။ ...
