အခန်း(၄၃)
" ကိုမိုးညို...ကျွန်တော်စိတ်ချမယ်နော်..."
" စိတ်ချပါဝေရယ်...ကိုမိုးညိုအဆင်ပြေတယ်...ဘာမှမပူနဲ့..."
" ဝှား..."
မိုးညိုဒီစကားကိုပြောနေရတာဒါနဲ့ဆို(၅)ခါရှိသွားပြီဖြစ်သည်။ဝေကတော့ဘယ်လိုနေလည်းမသိပေမယ့်အထပ်ထပ်အခါခါပြောနေတဲ့သူကတော့ပါးစပ်ကအမြှုပ်ထွက်တော့မည်။ခေါင်းကလည်းငြိမ့်ရလွန်းလို့ပြုတ်ထွက်မှာတောင်ကြောက်ရသည်။ဒါတောင်ဝေကသူ့ကိုစိတ်မချသေးဘူးဖြစ်မည်။
အခုထိမှာနေတုန်းပင်...။
ခွင့်ရက်ပြည့်သွားပြီဖြစ်တဲ့ဝေကဒီနေ့ကျောင်းစတက်ရမှာဖြစ်၏။ခွင့်ရက်ကလည်းမမွေးခင်ကတည်းကယူထားတာဆိုတော့အတော့်ကိုကြာနေလေပြီ...။ဒါကြောင့်ခလေးနှစ်ယောက်နဲ့အိမ်မှာကျန်ခဲ့မယ့်သူ့ကိုဝေကစိတ်မချဖြစ်နေတာဖြစ်သည်။
မနက်စာထချက်ကတည်းကအိပ်နေတဲ့သူ့ကိုဝေကအတင်းခေါ်နှိုး၏။ပြီးနောက်ခလေးနှစ်ယောက်ရဲ့ဝေယျာဝေစ္စကိုဘယ်လို၊ဘယ်ညာလုပ်ရမယ်ဆိုတာကိုတစ်ခုချင်းရေပက်မဝင်အောင်ပြောတော့သည်။
တကယ်ဆို(၃)လတာကာလအတောအတွင်းမှာခလေးနှစ်ယောက်ရဲ့ဝေယျာဝစ္စကိုဘယ်လိုလုပ်ရတယ်ဆိုတာသူ့အနေနဲ့အတော်အတန်တော့နားလည်နေပြီဖြစ်သည်။သို့သော်ငြားဝေကျေနပ်အောင်တော့ခေါင်းငြိမ့်ကာအသေအချာသူနားထောင်ပေးလိုက်၏။
အစောကြီးခေါ်နှိုးခံထားရတော့သူ့မျက်လုံးကဇီးကွက်မျက်လုံးလိုပြူးပေမယ့်ကြောင်နေ၏။လူကငုတ်တုတ်ထိုင်နေပေမယ့်အိပ်တဲ့ဆီကိုပဲစိတ်ကရောက်နေတော့ဝေပြောတာကိုခေါင်းထဲမဝင်ပေ...။သို့သော်ဟန်ကိုယ်ဖို့ကာပြောသမျှကိုခေါင်းငြိမ့်ပြနေရသည်။
" ပြောတာပဲ...ပြီးရင်တလွဲလုပ်မနေနဲ့..."
ကဲ...။
အဲ့ဒါသာကြည့်တော့...။
ကိုယ့်ယောက်ျားကိုအဲ့လောက်ထိယုံတာ...။
" မလုပ်ပါဘူးကွာ...တလွဲလုပ်စရာလား...မင်းယောက်ျားကအဲ့လောက်ထိနမော်နမဲ့နိုင်တဲ့သူမှမဟုတ်တာ..."
YOU ARE READING
အချစ် (သို့မဟုတ်) ကျွန်တော့်ယောက်ျားအမူးသမား (Completed )
Romanceအချစ်ကြောင့်ဒီလူသားကိုအဓမ္မသိမ်းပိုက်ခဲ့မိတယ်။ (မိုးညိုမောင်) မချစ်တတ်တဲ့ကိုယ်ကဒီလူသားရဲ့ဂရုစိုက်ကြင်နာမှုတွေကြောင့်အချစ်ဆိုတဲ့အဓိပ္ပါယ်ကိုဖွင့်ဆိုတတ်ခဲ့တယ်။ ...
