အခန်း(၁၁)
ဒီနေ့စာသင်ကျောင်းအသစ်ဆောက်မယ့်နေ့ဖြစ်တာကြောင့်တစ်ရွာလုံးအုန်းအုန်းကျက်ကျက်ကိုညံနေကြသည်။လုပ်အားပေးကြမယ့်လူကြီး၊လူငယ်၊ကလေးတွေကလည်းလိုအပ်တဲ့ပစ္စည်းတွေကိုသယ်ရင်းကျောင်းဆောက်မယ့်နေရာကိုတစ်ဖွဲဖွဲသွားနေကြတာမနက်မိုးလင်းကတည်းကပင်...။
" ဟျောင့်...ဝတုတ်..."
" ဝေ့..."
" ဘာလုပ်နေတာလဲ...သွားမယ်လေ..."
" ဘာမှမလုပ်ဘူး...မင်းတို့ကိုစောင့်နေတာ..."
" ဖိုးဆောင်ရေ့...ဝေ့...ဖိုးဆောင်..."
" လာပြီဟေ့...လာပြီ..."
" ဝတုတ်...မင်း...ငကျော်ကိုပြောထားတယ်မဟုတ်လား..."
" အေး...ငါပြောထားတယ်...မနေ့ကတည်းက..."
" အေ...ပြီးရော..."
ရွာရဲ့ကာလသားခေါင်းဆောင်ကိုဌေးကပေါက်တူးတွေ၊ဂေါ်ပြားတွေထမ်းထားတဲ့ရွာထဲကလူငယ်တွေကိုဦးဆောင်ပြီးကျန်တဲ့လူငယ်တွေကိုတစ်အိမ်ဝင်တစ်အိမ်ထွက်လိုက်ခေါ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ဒီနေ့ကစာသင်ကျောင်းအသစ်ဆောက်မယ့်နေ့ဆိုတော့သူတို့လိုကာလသားတွေကအဓိကအခန်းကဏ္ဍကနေလုပ်အားပေးရမှာဖြစ်သည်။
" ငကျော်ရေ...ဝေ့...ငကျော်..."
သူတို့အဖွဲ့ငကျော်တို့ခြံရှေ့ရောက်တဲ့အခါဝတုတ်ကငကျော့်ကိုလှမ်းကာခေါ်လိုက်၏။ခြံထဲထိတော့ဝင်မနေတော့ပေ...။သူတို့အားလုံးခြံရှေ့မှာပဲငကျော့်ကိုရပ်စောင့်လိုက်ကြသည်။ခဏနေတော့ငကျော်ကမျက်နှာကိုဝတ်ထားတဲ့ပုဆိုးနဲ့သုတ်ရင်းအိမ်ပေါ်ကနေကမန်းကတန်းပြေးဆင်းလာခဲ့၏။
" လာပြီဟေ့..."
" အခုမှအိပ်ယာထတာလား...မင်းက..."
" အေး.."
ဝတုတ်ရဲ့အမေးကိုငကျော်ကတစ်လုံးတည်းသာပြန်ဖြေ၏။ထို့နောက်သူတို့အဖွဲ့လည်းကာလသားရှိတဲ့အိမ်တွေကိုတစ်အိမ်ဝင်၊တစ်အိမ်ထွက်လိုက်ခေါ်ရင်းမိုးညိုမောင်ရဲ့အိမ်ကိုချီတက်လာခဲ့ကြတော့သည်။
" ကိုကြီးညိုရေ...ဗျို့...ကိုကြီးညို....
နားထဲမှာသူ့နာမည်ခေါ်သံကိုကြားနေရပေမယ့်မထူးပဲဆက်အိပ်နေလိုက်သည်။မျက်လုံးလည်းမဖွင့်နိုင်သလို၊လူကလည်းမထချင်သေးပေ...။ဒါကြောင့်ဘယ်သူခေါ်ခေါ်မထူးပဲသူဆက်အိပ်နေမိတာဖြစ်သည်။
YOU ARE READING
အချစ် (သို့မဟုတ်) ကျွန်တော့်ယောက်ျားအမူးသမား (Completed )
Romanceအချစ်ကြောင့်ဒီလူသားကိုအဓမ္မသိမ်းပိုက်ခဲ့မိတယ်။ (မိုးညိုမောင်) မချစ်တတ်တဲ့ကိုယ်ကဒီလူသားရဲ့ဂရုစိုက်ကြင်နာမှုတွေကြောင့်အချစ်ဆိုတဲ့အဓိပ္ပါယ်ကိုဖွင့်ဆိုတတ်ခဲ့တယ်။ ...
