အခန်း(၁၂)
" ဖိုးထင်...ဒီဘက်ကိုအုတ်လာချပေးဦး..."
" လာပြီ ကိုကြီးညိုရေ့..."
" ခန့်မောင်...မဆလာကနည်းနေပြီးထပ်ဖျော်လိုက်ဦး...ငဌေး...မင်းသွားဝိုင်းဖျော်ပေးလိုက်...သွား.."
" ဟုတ်ကဲ့ ကိုကြီးညို..."
မိုးညိုတစ်ယောက်လက်ကလည်းအုတ်စီမပြတ်သလို၊ပါးစပ်ကလည်းလိုအပ်တာတွေညွှန်ကြားနေရသည်။ပူလောင်လွန်းလှတဲ့အညာနွေကြောင့်လူကချွေးတဒီးဒီးကျနေ၏။ထို့ကြောင့်ဝတ်ထားတဲ့အဖြူရောင်စွပ်ကျယ်ကိုချွတ်လိုက်ပြီးအပေါ်ပိုင်းဗလာနဲ့အလုပ်ဆက်လုပ်နေလိုက်သည်။
ဒီနေ့တစ်ရက်ထဲအပြီးအုတ်မြစ်ချမှာဆိုတော့ခပ်မြန်မြန်လေးလုပ်နေရ၏။ဒီနေ့မှရာသီဥတုကလည်းအရင်နေ့တွေလိုမိုးအုံ့မနေပဲအစွမ်းကုန်ပူပြင်းနေလေသည်။မိုးညိုတို့အလုပ်လုပ်ပြီးဆိုရာသီဥတုကအဲလိုတစ်ဖက်တစ်လမ်းကကူညီပေးတတ်တာ...။
မိုးညိုနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်အုတ်စီနေကြတဲ့ဝတုတ်တို့၊ငကျော်တို့အဖွဲ့ကတော့ပူပြင်းလှတဲ့အပူရှိန်ကြောင့်မျက်နှာကပြိုတော့မယ့်မိုးလိုညှို့မှိုင်းနေကြ၏။နားချင်ပေမယ့်လည်းအုတ်မြစ်ကအခုမှပတ်လည်ကိုတစ်ထွာလောက်ပဲတက်ရသေးသည်။
ပြီးတော့သူတို့အာစိရဲ့မျက်နှာကလည်းထန်ရည်သောက်တုန်းလိုရုပ်မျိုးမဟုတ်တဲ့အတွက်ခေါင်းပေါ်ကနေလုံးကြီးကိုအံတုကာဝတုတ်တို့အဖွဲ့ကြိတ်မှတ်ပြီးလုပ်နေရသည်။ထို့ကြောင့်သူတို့ခမျာနေ့လယ်စာစားချိန်မြန်မြန်ရောက်ဖို့ကိုသာကြိတ်ပြီးဆုတောင်းနေမိကြသည်။
" ဟေ့...ငဌေး...မဆလာရရင်ယူခဲ့တော့လေကွာ..."
" ဟုတ်...လာပြီ...ကိုကြီးညို..."
ကျောင်းတစ်ဝန်းလုံးမှာအရိပ်ရတာဆိုလို့တမာပင်ကြီးတစ်ပင်တည်းသာရှိ၏။ရှိတဲ့တမာပင်ကလည်းကျောင်းဆောက်တဲ့နေရာနဲ့အလှမ်းဝေးတော့သူတို့အားလုံးမောရင်တမာပင်ရဲ့အရိပ်ကိုခိုလို့မရပေ...။ဒါကြောင့်အလုပ်လုပ်လို့မောတဲ့အခါခဏနားလိုက်သည်။ပြီးရင်ဆက်လုပ်လိုက်သည်။
YOU ARE READING
အချစ် (သို့မဟုတ်) ကျွန်တော့်ယောက်ျားအမူးသမား (Completed )
Romanceအချစ်ကြောင့်ဒီလူသားကိုအဓမ္မသိမ်းပိုက်ခဲ့မိတယ်။ (မိုးညိုမောင်) မချစ်တတ်တဲ့ကိုယ်ကဒီလူသားရဲ့ဂရုစိုက်ကြင်နာမှုတွေကြောင့်အချစ်ဆိုတဲ့အဓိပ္ပါယ်ကိုဖွင့်ဆိုတတ်ခဲ့တယ်။ ...
